Σε ηλικία 92 ετών πέθανε σήμερα Τρίτη ο εμβληματικός Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Λυκ Γκοντάρ.
Την είδηση έκανε γνωστή, με ανάρτησή της στο Twitter, η Liberation.
⚫ Jean-Luc Godard est mort https://t.co/gDLynUc7Ta pic.twitter.com/LQ5DXWPgap
— Libération (@libe) September 13, 2022
Από τους πρωτοπόρους της Νουβέλ Βαγκ, του πιο σημαντικού ίσως κινήματος στην ιστορία του κινηματογράφου, είχε μια καριέρα που επεκτείνεται πέρα από αυτήν την περίοδο, έχοντας σκηνοθετήσει πάνω από 100 ταινίες συνολικά.
Σύμφωνα με το Wikipedia, ο Γκοντάρ ήταν μέλος μιας ομάδας ταινιοκριτικών του περιοδικού Cahiers du Cinema, οι οποίοι αποφάσισαν να φτιάξουν δικές τους ταινίες και να φέρουν μια επανάσταση, καθώς ήταν δυσαρεστημένοι με την ποιότητα του γαλλικού κινηματογράφου εκείνη την εποχή. Αυτή η ομάδα ήταν η βάση της Νουβέλ Βαγκ.
Όπως και οι σύγχρονοί του σκηνοθέτες της Νουβέλ Βαγκ, ο Γκοντάρ επέκρινε το κυρίαρχο ρεύμα του γαλλικού κινηματογράφου για «Παράδοση στην Ποιότητα», το οποίο «έδινε περισσότερο βάση στη τέχνη παρά στη καινοτομία, έδινε προνόμια σε καταξιωμένους σκηνοθέτες παρά στους νέους, και προτιμούσε τα σπουδαία έργα του παρελθόντος παρά τον πειραματισμό».
Το 1968, ο Γκοντάρ εγκατέλειψε τη Νουβέλ Βαγκ και ίδρυσε μαζί με τον Jean-Pierre Gorin την κινηματογραφική ομάδα Dziga Vertov Group, ονομασμένη από τον γνωστό Σοβιετικό σκηνοθέτη. Επρόκειτο για μια ομάδα πολιτικά ενεργών σκηνοθετών οι οποίοι ομαδικά και ανώνυμα δημιουργούσαν πειραματικές και πολιτικές ταινίες οι οποίες υποστήριζαν κινήματα όπως ο Μαοϊσμός και ο Μαρξισμός.
Πολλές ταινίες του Γκοντάρ αμφισβητούν και τους κώδικες του παραδοσιακού Χόλυγουντ μαζί με αυτές του γαλλικού κινηματογράφου. Αρκετές του ταινίες εκφράζουν τις αριστερές πολιτικές του απόψεις. Οι ταινίες του επίσης καταδεικνύουν τη γνώση του για την ιστορία του κινηματογράφου μέσω των αναφορών του σε παλαιότερες ταινίες. Επιπλέον οι ταινίες του Γκοντάρ συχνά αναφέρονται στον υπαρξισμό, μιας και ήταν μανιώδης αναγνώστης του υπαρξισμού και της Μαρξιστικής φιλοσοφίας.
Το 2002 σε ψηφοφορία κριτικών του κινηματογραφικού περιοδικού Sight & Sound, του βρετανικού ινστιτούτου κινηματογράφου (BFI), κατετάγη τρίτος ανάμεσα στους δέκα καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Δέκα χρόνια αργότερα, το Sight & Sound ονόμασε την ταινία του «Με Κομμένη Την Ανάσα» την 13η καλύτερη ταινία όλων των εποχών. Στην ίδια ψηφοφορία, τρεις άλλες ταινίες του συμπεριλήφθηκαν στην λίστα των 50 καλύτερων ταινιών. Αυτές ήταν «Η Περιφρόνηση», «Ο Τρελός Πιερό» και το «Histoire(s) du Cinema».
Το 2010 βραβεύτηκε με το Τιμητικό Όσκαρ, αλλά δεν παρέστη στην τελετή απονομής των βραβείων.
Οι ταινίες του Γκοντάρ ενέπνευσαν πολλούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Μάρτιν Σκορσέζε, Κουέντιν Ταραντίνο, Στίβεν Σόντερμπεργκ και Πιερ Πάολο Παζολίνι. Το 2015 κέρδισε για πρώτη φορά στην καριέρα του βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών, το οποίο μοιράστηκε μαζί με ακόμα μία ταινία. To 2018 η ταινία του «Le Livre d'Image» κέρδισε το πρώτο βραβείο Ειδικού Χρυσού Φοίνικα.
Μεταξύ άλλων, ο Γκοντάρ είχε σκηνοθετήσει τις ταινίες «Με κομμένη την ανάσα» (1960), «Η κυρία θέλει έρωτα» (1961), «Ζούσε τη ζωή της» (1962), «Η περιφρόνηση» (1963), «Αλφαβίλ» (1965), «Ο τερλός Πιερό» (1965), «Συνέβη στην Αμερική» (1966), «Η Κινέζα» (1967), «Όλα πάνε καλά» (1972), «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» (1980), «Histoire(s) du Cinema» (1989), «Χαίρε Σεράγεβο) (1993), «Η ελεγεία ενός έρωτα» (2001), «Film Socialisme» (2010), «Το βιβλίο της εικόνας» (2018).
Σία Αναγνωστοπούλου: «Αντίο μετρ. Σ’ ευχαριστούμε για όλα»
«Μόνο με κομμένη την ανάσα ακούει κανείς την είδηση θανάτου του Γκοντάρ. Του κινηματογραφιστή , που άλλαξε τη ρότα της αφήγησης και των εικόνων» δήλωσε η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Σία Αναγνωστοπούλου.
«Εμπνευσμένα αντιφατικός και συνδεδεμένος με το κίνημα της αμφισβήτησης της δεκαετίας του ’60, αν "δυο τρία πράγματα που ξέρουμε γι’" αυτόν είναι ότι κατέστησε τον πειραματισμό διαρκή κανόνα της ζωής του, έχτισε ένα Νέο Κύμα στη ροή του 20ου αιώνα. Αντίο μετρ. Σ’ ευχαριστούμε για όλα» τόνισε η Σία Αναγνωστοπούλου.
