Η δύναμη και η ορμή που μπορεί να αποκτήσει ένα πεσμένο σώμα, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους αντίστασης, μακριά από αυτούς που ήδη ξέρει, αλλά και τι σημαίνει ένα σώμα που αντιστέκεται και αντιδρά, αλλάζοντας άξονες και δυναμικές, διατρέχει τη νέα χορογραφία της Πατρίτσιας Απέργη, που υπό τον τίτλο "U(r)Topias" κάνει πρεμιέρα αύριο, Παρασκευή 12 Νοεμβρίου, στο Θέατρο Ολύμπια - Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας της οδού Ακαδημίας.
Η ιδέα απασχολεί τη χορογράφο εδώ και καιρό, πολύ πριν αρχίσει να πλανάται πάνω από τον κόσμο η πανδημία της Covid19. «Μετά από μια παραμονή στο Ίδρυμα Φελτρινέλι του Μιλάνου και μια ξενάγηση στο πιο πλούσιο αρχείο στην Ευρώπη σε σχέση με τις σύγχρονες επαναστάσεις, άρχισα να σκέφτομαι την ιδέα του έργου. Και σε συνδυασμό με την αφορμή για τα διακόσια χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, ξεκίνησα να σκέφτομαι κάτι που και εγώ είχα ανάγκη, αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο έχουμε ανάγκη, δηλαδή τι είναι αυτό που ονομάζουμε ουτοπία και αν έχουμε ανάγκη την κατασκευή ή τη δημιουργία μιας σύγχρονης ουτοπίας», εξηγεί στην ΑΥΓΗ η Π. Απέργη. Προσθέτει μάλιστα πως αυτό που την ενδιέφερε ήταν «το πώς μπορούμε να προβάλουμε το μέλλον μας και τις επιθυμίες μας και προσωπικά και σε σχέση με την κοινωνία.
Η Ελληνική Επανάσταση μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια ουτοπία που έγινε πραγματικότητα, το ανέφικτο που έγινε εφικτό, κάτι που κανείς δεν πίστευε και όμως κάποιοι άνθρωποι το κατάφεραν. Αυτό που κοιτάμε σε σχέση με τη θεματική της επανάστασης και αυτό που προτείνουμε μέσα από την παράσταση είναι κάτι που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αφορά το ότι η Ιστορία καθορίζει πολύ αργότερα το ποιος είναι ο νικητής. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως πολλοί νικητές της Ιστορίας, πριν υπάρξουν νικητές, έχουν υπάρξει ηττημένοι. Έχουνε χάσει μάχες, αλλά όχι αγώνες. Και αν κάνουμε έναν συσχετισμό με το τώρα και αυτό που ζούμε από την εποχή της οικονομικής κρίσης έως και σήμερα, στην εποχή της υγειονομικής κρίσης, μπορούμε να δούμε πως είμαστε μια κοινωνία σε ήττα αλλά για εμάς έχει ενδιαφέρον να δούμε πως αυτό μπορούμε να το μετουσιώσουμε σε κάτι που μπορεί να είναι πιο ελπιδοφόρο. Άρα να κατασκευάσουμε μια σύγχρονη ουτοπία που μιλάει για το τώρα, αφού όμως πρώτα αποδέχεται την Ιιστορία και τις ήττες της».
Πως μπορεί να παρασταθεί μια επανάσταση που είναι ουτοπία και πώς μια ουτοπία που γίνεται πραγματικότητα;
«Ένα άξονας είναι η ιδέα της πτώσης, που ονομάσαμε η ουτοπία της πτώσης. Ερευνήσαμε τον τύπο της αντίστασης που μπορούν να κάνουν τα σώματα με αυτήν την προδιαγεγραμμένη πορεία. Ταυτόχρονα, με ενδιέφερε να δω τι σημαίνει αυτό που λέμε χάνω τον έλεγχο. Με αναφορές και σε σχέση με την κοινωνία και την πολιτική, σε σχέση με αυτό που γνωρίζω, το ανεξέλεγκτο, και πώς αντιδρά κι ο άλλος στο ανεξέλεγκτο ενός άλλου σώματος. Έχοντας λοιπόν ως άξονα την ουτοπία και τα συστατικά της, το έργο επιδιώκει να ανακαλύψει τις ιδέες αυτές, βασιζόμενο όμως στη γνώση του παρελθόντος. Και σε αυτό το σημείο, η ουτοπία γίνεται Ur-topia. Το πρόθεμα Ur, που σημαίνει αρχαίο, πρωτόγονο, πρωτότυπο, συμβολίζει τον στόχο για τον ορισμό μιας νέας ουτοπίας, που όμως επισκέπτεται την Ιστορία μας. Έτσι, στο έργο, ανακαλύπτουμε κομμάτια και θραύσματα του παλιού και προβάλλουμε τις δικές μας ιδέες προκειμένου να εφεύρουμε εκ νέου τρόπους μάχης και αντίστασης», καταλήγει η χορογράφος.
Η παράσταση, από την ομάδα σύγχρονου χορού “Αερίτες”, παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρεμιέρα, από τις 12 έως τις 21 Νοεμβρίου.
