Λίστα Λαγκάρντ ή Φαλτσιάνι, λίστα Μπόργιανς, Paradise papers, LuxLeaks, Panama papers, Pandora papers, ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος κι ακόμα πιο ατελείωτος ο κατάλογος των μεγαλόσχημων ονομάτων που βρίσκονται... μέσα στους καταλόγους. Χαρτί, πολύ χαρτί, απαραίτητο για την υγεία αυτού του ελεεινού, παρασιτικού συστήματος που ζει απομυζώντας κυριολεκτικά, όχι τη ζωή στον πλανήτη, αλλά την ίδια τη ζωή του πλανήτη. Ας μην ανησυχούν οι καθ’ ημάς πρωθιερείς και πρωθιέρειες του συστήματος: αυτό το χαρτί της υγείας του συστήματος δεν πρόκειται να τελειώσει εύκολα. Όσο θα υπάρχει ζωή πεταμένη σε τεράστιες ποσότητες μέσα στην κρεατομηχανή αυτού του συστήματος, τόσο θα εμφανίζονται τα διάφορα papers της κτηνωδίας και της φρίκης. Και τόσο εύκολα θα εξαφανίζονται από την επικαιρότητα, σαν να είναι απόλυτα φυσική η κατασπατάληση.
Άλλωστε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης (της ανεξήγητα μυθικής οικογενειακής περιουσίας που κάθε άλλο παρά αδιάφορη είναι ως προς τις -παλιές και νέες- μεθόδους απόκρυψης πλούτου), ο πρωθυπουργός λοιπόν, πιστεύει ακράδαντα πως η φυσική κατάσταση της ανθρωπότητας είναι η ανισότητα.
Ληθαργική σπατάλη όλων των πόρων λέγεται αυτό και σχεδόν δεν αποτελεί είδηση. Άλλωστε ο Πάπας του κίτρινου Τύπου, Γουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ (1863 - 1951), ο πραγματικός «Πολίτης Καίην», το είχε περιγράψει με ανατριχιαστική ακρίβεια. Τόσο ανατριχιαστική όσο και το κάθε φονικό: «Είδηση είναι κάτι το οποίο δεν επιθυμεί κάποιος να δει τυπωμένο. Όλα τα υπόλοιπα είναι διαφήμιση». Στην Ελλάδα της μονοκαλλιέργειας ειδήσεων, που περιγράφουν μια κυβερνητική Νεφελοκοκκυγία ευδαιμονίας, στην Ελλάδα με τα δικά της papers της λίστας Πέτσα, στην Ελλάδα όπου η παράκρουση καλά κρατεί και ο κίνδυνος ποινικού κολασμού κάθε φωνής που ασκεί κριτική είναι ορατός, οι λίστες, οι ληστές και τα χαρτιά μοιάζουν απολύτως φυσικά. Όπως οι ανισότητες και η κατασκευή κατωτεροτήτων.
Γιατί να μας εκπλήξουν συνεπώς τα καινούργια Pandora papers; Εδώ δεν εκπλήσσουν οι 15.000 θάνατοι από τον ολέθριο τρόπο που η κυβέρνηση διαχειρίζεται την πανδημία. Πεθαίνουν οι άνθρωποι σαν τις μύγες και η πρεμούρα του πρωθυπουργού και των αβροδίαιτων επιτελών του είναι πώς θα παραδώσουν το ΕΣΥ στους ιδιώτες. Πεθαίνουν οι άνθρωποι σαν τις μύγες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, με τερατώδη ψυχραιμία και ακόμα πιο τερατώδη αθωότητα, θεωρεί περίπου ρουτίνα τους 300 θανάτους την εβδομάδα και «αλλαγή ατζέντας» από τα φλέγοντα ζητήματα την ανάγκη να βρεθεί λύση για να σταματήσει η εκατόμβη.
Η μεγάλη ποιήτρια Βισουάβα Σιμπόρσκα έχει πει για αυτή ακριβώς την αθωότητα: «Τίποτα πιο κτηνώδες / από την καθαρή συνείδηση / στον τρίτο πλανήτη του ήλιου». Σοφόν το σαφές, αλλά ξέχασα: «Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα», όπως έλεγε ο Τίτος Πατρίκιος το μακρινό 1957.
Τα Pandora papers είναι μια «φυσική» τερατωδία γιατί ως φυσική προσλαμβάνεται και η τεράστια λίστα -μικρό μόνο μέρος της κάθε παγκόσμιας λίστας θανάτων- με τους 15.000 θανάτους. Διπλανούς μας θανάτους. Ο κάθε ένας με όνομα, επίθετο, οικογένεια, παιδιά, γονιούς, φίλους, αγάπες, έρωτες, προβλήματα, άπειρη ζώσα ύλη ριγμένη στον Σκάμανδρο «για ένα πουκάμισο αδειανό». Άδειο πουκάμισο ριγμένο στον παγκόσμιο ομαδικό τάφο της ανωνυμίας. Μαζί με τους νεκρούς από πείνα, δίψα, αρρώστια, έλλειψη φαρμάκων, εμβολίων και απίστευτη βία για τον προσπορισμό κέρδους. «Ένα πουκάμισο αδειανό» η ζωή και η ληθαργική σπατάλη της που λέγαμε, γιατί ο Ερίχ Μαρία Ρεμάρκ είχε άδικο όταν έγραφε πως «ο Παράδεισος δεν έχει ευνοούμενους». Έχει και παραέχει. Αυτούς που ζουν μέσα στα papers και στις λίστες θανάτου.
Κι από κοντά η βία της παιδικής εργασίας, το trafficking, τα ναρκωτικά, τα εκατομμύρια homo sacer της προσφυγιάς, της μετανάστευσης, της κόλασης από τον περιβαλλοντικό όλεθρο. Κι έξω από την πόρτα μας η κλεμμένη υγεία, η κλεμμένη παιδεία, η κλεμμένη δουλειά, η κλεμμένη ελπίδα. Μια τερατώδης λίστα χωρίς τελειωμό.
Και ύστερα σου λέει τριάντα πέντε πολιτικοί ηγέτες στα Pandora papers, υπουργοί, δικαστές, δήμαρχοι και λοιποί ευάεροι, ευήλιοι και ευήλιες. Σιγά τα ωά. Business as usual.
