Το γυναικείο σώμα υπήρξε ανέκαθεν ένας τόπος προβολής των ανδρικών φαντασιώσεων στην τέχνη και στη ζωή. Ένα πεδίο άσκησης της απόλυτης εξουσίας του άρρενος φύλου ως αφέντη πάνω στη γυναίκα - αντικείμενο, σύμφωνα με τις ισχύουσες μέχρι τις μέρες μας, ιδιαίτερα στην επαρχιώτικη, υποκριτική, φέρουσα μόνον το ευρωπαϊκό κουστούμι της νεωτερικότητας, νεοελληνική κοινωνία. Που λειτουργεί μέχρι τις μέρες μας σύμφωνα με τις μετεξελιγμένες στο καπιταλιστικό σύστημα, βαθιά ριζωμένες αρχές της πατριαρχίας.
Το κατέδειξαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο οι εν ψυχρώ διαπραχθείσες δολοφονίες των νεαρών Ελένης Τοπελούδη και Κάρολαιν από τους καθόλα Έλληνες -και «όχι αλλοδαπούς χωρίς αξίες»- εκπροσώπους τής κατεστημένης τάξης στη Ρόδο και στα Γλυκά Νερά. Το έδειξαν οι βιασμοί από τους καθόλα ενταγμένους μέσα στο σύστημα «αξιότιμους» καθηγητές και γυμναστές και τους διοργανωτές τού ευτυχώς ακυρωμένου συνεδρίου Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας με εμφανή την παρουσία εκπροσώπων της Εκκλησίας και ακροδεξιών μελών της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Που προέβαλε το σώμα της γυναίκας ως υποχείριο, υποζύγιο «της στήριξης της πυρηνικής οικογένειας» και «των ζευγαριών σε αναπαραγωγική ηλικία».
Το γυναικείο σώμα είναι, μεταξύ άλλων λουόμενων, το θέμα της ατομικής έκθεσης της Ειρήνης Κομνηνού, με τον τίτλο «Παράλια βήματα» στην Gallery 7, στο Κολωνάκι. Το αποτυπώνει με έναν ωμό ρεαλισμό στην παραλία, αφήνοντας το πρόσωπο με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην αφάνεια. Ακολουθεί τις στιβαρές μορφές του Καρά και του πρώιμου Πικάσο. Δένει τον μύθο της Αφροδίτης με την κοινή πραγματικότητα. Γράφει το γυναικείο σώμα με εμφανή τα ίχνη του χρόνου, τα ανοίγματα στο στήθος, στην κοιλιά, στους γοφούς και στα οπίσθια που δεν έχουν αγγίξει η σύγχρονη πλαστική χειρουργική και η μόδα της «αιώνιας έφηβης».
Ένα σώμα που μοιάζει να συλλαμβάνεται σε αυθόρμητες στάσεις και κινήσεις, εν αγνοία του, από έναν ή μία φωτογράφο, έναν ή μία λάτρη της αυθεντικής θηλυκότητας. Που δηλώνει με τις στιγμιαίες στάσεις και τις ρυθμικές ή αυθόρμητες κινήσεις του την ψυχική διάθεση, την αμηχανία, τη διαθεσιμότητα ή την αποφασιστικότητα της εκάστοτε γυναίκας. Που ανάβει το τσιγάρο, προχωρεί σηκώνοντας το μαγιό, έτοιμη να βουτήξει στα γαλήνια νερά της Μεσογείου.
Υποδηλώνει, όπως σημειώνει η καλλιτέχνις, ενάντια στο κυρίαρχο πνεύμα των νεοελληνικών καιρών του αναχρονιστικού συνθήματος «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια», ότι «Πορευόμαστε -μόνοι- τολμώντας. Μεγαλώνουμε -μόνοι- ελπίζοντας» Και εκεί στα “Παράλια βήματά” μας πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή της συλλογικής μας δύναμης και της διαχείρισης του εαυτού μας.
Info: Ειρήνη Κομνηνού, «Παράλια βήματα»
Gallery 7, Σόλωνος 20 και Βουκουρεστίου
Διάρκεια έκθεσης: 15 Ιουνίου - 3 Ιουλίου 2021
Ώρες λειτουργίας: Τρ. / Πεμ. / Παρ. 11 π.μ. - 2 μ.μ. και 6 - 9 μ.μ, Τετ. / Σαβ. 11 π.μ. - 3 μ.μ.
