Στα είκοσι του βραβεύτηκε στους διαγωνισμούς Σοπέν, Ρουμπινστάιν και Τσαϊκόφκσυ - με διαφορά μόλις λίγων εβδομάδων. Έκτοτε έχει μαγέψει το παγκόσμιο κοινό, καθώς οι συναυλίες του στις μεγαλύτερες αίθουσες αποτελούν κορυφαίο καλλιτεχνικό γεγονός.
Εξίσου σημαντικές για τον κόσμο της κλασικής μουσικής, οι ηχογραφήσεις του για την Deutsche Grammophon που όπως και οι συναυλίες του άλλωστε δίνουν αφορμή για εγκωμιαστικά αφιερώματα, μεταξύ άλλων στο BBC, το CNN, τους Times και τον Guardian.
Στις 24 Ιουνίου, ο 30χρονος βιρτουόζος και συνθέτης, «Ο βετεράνος του πιάνου», σύμφωνα με τους Times, φτάνει στην Αθήνα για μία σύμπραξη με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο Ηρώδειο, όπου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου θα ερμηνεύσει το θρυλικό Δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο και Ορχήστρα του Ραχμάνινοφ.
Με τις ευχές της Άργκεριχ
«Έχει τα πάντα και ακόμα περισσότερα! Τεχνική, τρυφερότητα και ένα στοιχείο δαιμονικό. Ποτέ δεν έχω ξανακούσει κάτι ανάλογο» έχει πει η θρυλική πιανίστρια Μάρτα Άργκεριχ για τον Ντανιήλ Τρίφονοφ.
Ιδού πώς ο ίδιος περιγράφεται σε κάποιες από τις συνεντεύξεις του
Παιδί - θαύμα
Ξεκίνησα μαθήματα στα πέντε μου χρόνια, Στα 8 εμφανίστηκα για πρώτη φορά ως σολίστ. Αυτή τη συναυλία θα τη θυμάμαι για πάντα, αφού την ώρα που έπαιζα έχασα ένα από τα πρώτα (νεογιλά) δόντια μου.
Πιάνο ή τίποτε
Παρόλο που μου αρέσει πολύ ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας, δεν έχω μπει στον πειρασμό να μάθω κάποιο άλλο όργανο πέραν του πιάνου. Το πιο «μακρινό» ήταν το εκκλησιαστικό όργανο.
Καταιγισμός εικόνων
Παρόλο που σήμερα περνούν από τα μάτια μας 10.000 εικόνες καθημερινά, πολλά από τα κορυφαία κλασικά έργα δεν είναι έξω από αυτή τη λογική. Όταν ερμηνεύω έργα συνθετών του 19ου και 20ου αιώνα (Σούμαν, Ραχμάνινοφ, Σοστακόβιτς, Σκριάμπιν κα.) συνταράσσομαι κυριολεκτικά. Έχουν τόσες εναλλαγές και είναι καταιγιστικά σε τέτοιο βαθμό που ξεπερνούν τον καταιγισμό των εικόνων.
400 χλμ. μακριά
Οι γονείς μου είναι και οι δύο μουσικοί και πιστεύω ότι αυτό που καθόρισε την παιδική μου ηλικία ήταν το γεγονός ότι είμαι μοναχοπαίδι. Όταν ήμουν 8 ετών, ήθελαν να πάω για μαθήματα στη Μόσχα, αλλά εκείνοι δούλευαν στη γενέτειρά μου, το Nizhny Novgorod, που είναι 400 χλμ. μακριά. Για χάρη μου όμως μετακομίσαμε κι αυτό ήταν μία τεράστια πρόκληση, μια καινούρια ζωή. Αργότερα, πήγα στo Cleveland, αλλά δεν με ακολούθησαν αυτή τη φορά.
Γιατί μου αρέσουν οι King Crimson
Εκτός της κλασικής μουσικής, θα έλεγα ότι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες για μένα είναι να ακούω τους King Crimson, ειδικά τα πρώτα άλμπουμ της δεκαετίας του 1970, όπως το In the Court of the Crimson King και το Larks’ Tongues in Aspic. Μου αρέσει πολύ η μουσική τους, είναι πολύ instrumental. Ο πατέρας μου ήταν μάλιστα και σε ροκ μπάντα. Έπαιζε πλήκτρα σε ένα underground συγκρότημα τη δεκαετία του 1980, όταν σπούδαζε.
Περπατώντας τον κόσμο
Στον ελεύθερο χρόνο μου, απολαμβάνω πολύ την πεζοπορία και το περπάτημα. Ειδικά στα βουνά. Μου αρέσει να κάνω μεγάλες διαδρομές, ας πούμε μήκους 10 έως 30 χιλιομέτρων. Πάντα με ενδιέφερε η γεωγραφία - υποθέτω ότι από εκεί προκύπτει η αγάπη μου για την πεζοπορία. Μου αρέσει να εξερευνώ πόλεις με τα πόδια, αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες όταν βρίσκομαι στο Λονδίνο. Ενδιαφέρομαι για τη ρυμοτομία, την αρχιτεκτονική των πόλεων.
Στις κορυφές
Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει τόσο πολύς χρόνος για να γράψω μουσική, αλλά υπάρχουν πάντα οι διακοπές. Και μου αρέσει να συνθέτω στα βουνά, στο Verbier ή στο Aspen. Όταν περπατώ, οι ιδέες ρέουν ελεύθερα.
(Αυτο)συγκέντρωση
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη σύνθεση είναι το ότι με βοηθά να συγκεντρώνομαι στον εαυτό μου. Δεν έχω περισπασμούς και μπορώ να βυθιστώ στη διαδικασία της σύνθεσης. Κάποιες μέρες είναι πιο εύκολες, ενώ άλλες δυσκολότερες. Ας πούμε, μπορεί για κάποιους μήνες να μη συνθέσω ούτε νότα, ενώ άλλες φορές να γράψω ένα ολόκληρο μέρος μέσα σε κάποιες μέρες.
Η γλώσσα της μουσικής
Κάθε συνθέτης έχει μία πολύ ιδιαίτερη, χαρακτηριστική μουσική γλώσσα. Ο Ραχμάνινοφ και ο Μότσαρτ, για παράδειγμα, διαχωρίζονται από την εποχή, τον πολιτισμό και το στυλ. Με τον Μότσαρτ η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η κρυστάλλινη, καθαρή δομή. Το Κοντσέρτο Νο 21 στο ντο, K467 είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου του Μότσαρτ. Χρησιμοποιήθηκε στην ταινία Elvira Madigan και έτσι έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές. Συχνά στα Κοντσέρτα του Μότσαρτ το πρώτο μέρος είναι το πιο αντιπροσωπευτικό, αλλά σε αυτό το έργο καθένα από τα τρία μέρη έχει ίσο βάρος, είναι πρωτόγνωρο.
Χωρίς γερές βάσεις δεν χτίζεις τίποτε
Η συμβουλή που θα έδινα σε έναν νέο πιανίστα, θα ήταν να προχωρήσει πέρα από τη λογοτεχνία του πιάνου και να καταλάβει ότι το πιάνο δεν υπάρχει εν κενώ. Υπάρχει εντός ενός μωσαϊκού άλλων τεχνών και άλλων μουσικών. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε διαφορετικά ακούσματα, όπως ορχηστρική μουσική και όπερα. Επίσης, να απολαμβάνουμε άλλες μορφές τέχνης. Ταινίες, λογοτεχνία και φυσικά ζωγραφική - όλα βοηθούν.
Ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες είναι ο Andrei Tarkovsky. Έκανε μόνο λίγες ταινίες αλλά έχει τη δική του πολύ μοναδική γλώσσα που είναι άμεσα αναγνωρίσιμη. Γενικώς μου αρέσουν οι δεκαετίες του ’70 και του ’80. Νομίζω ότι ήταν μια εποχή που οι άνθρωποι δεν φοβούνταν να κάνουν μοναδικά πράγματα. Υπήρχε τόσο μεγάλη ποικιλία στην τέχνη και τόσες πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις και στυλ. Πολιτιστικά ήταν μια περίοδος αφθονίας.
Παίζει και στον ύπνο του
Η σύντροφός μου μου έχει πει ότι εξασκούμαι και στον ύπνο μου. Όταν ξυπνάω, δεν θυμάμαι καν τι έβλεπα ή τι «μελετούσα». Άλλωστε, συχνά όταν είμαι σε περιοδεία ξυπνάω και πρέπει να τρέξω αμέσως στο αεροδρόμιο οπότε δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να θυμηθώ.
Info:
Πεμ., 24 Ιουν. 2021
21:00
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Συναυλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου
Περισσότερα εδώ: https://bit.ly/3v9whY
Εισιτήρια εδώ: https://bit.ly/3wckh9w
