Η πόλη ερημώνει. Κι ας βγαίνουν οι φυλακισμένοι επί μήνες κάτοικοι από τα σπίτια τους στους δρόμους και στις πλατείες, στα μπαρ και στις ταβέρνες, στις αίθουσες τέχνης, στα θερινά σινεμά και στα υπαίθρια θέατρα. Μουδιασμένοι, ιδίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, προσπαθούν να βρουν ξανά τον βηματισμό τους, τους φίλους και τις παρέες.
Αντικρίζουν ένα τοπίο ακόμη πιο κατεστραμμένο, με κλειστά γνωστά μαγαζιά, μαραμένους τους φοίνικες και τις ουασιγκτόνιες του «μεγάλου περιπάτου» που δεν άντεξαν τον εγκλωβισμό τους στις ρηχές ζαρντινιέρες του νεαρού δημάρχου. Με τους «ιονιστές» να αντικαθιστούν τα δέντρα στο κέντρο της Αθήνας. Δίνοντας ψευδείς ανάσες στους πολίτες. Με τους χώρους πολιτισμού, τις πραγματικές ανάσες μέσα στην ασφυκτική δυστοπία των ημερών, να αφανίζονται. Μιλώ για τον μοναδιαίο πολυχώρο Poems ’n’ Crimes των ιστορικών εκδόσεων Γαβριηλίδης, που συστέγασε επί δεκαετίες διαφορετικούς ανθρώπους, φοιτητές, λογοτέχνες, ψυχαναλυτές, θαμώνες που ήθελαν να πιουν έναν καφέ ή ένα κρασί, να ρίξουν μια ματιά στις νέες εκδόσεις τις τοποθετημένες πάνω στα τραπεζάκια, να συγχρωτιστούν και να συνομιλήσουν στο εσωτερικό του κάτω από τους μονότονους ήχους των μηχανών του τυπογραφείου που λειτουργούσε στον πάνω χώρο ή στην αυλή.
Έδωσε ένα βήμα ελεύθερης έκφρασης σε νέους και γνωστούς δημιουργούς στο πατάρι και στο αδιέξοδο. Αντιστάθηκε χάρη στον εμπνευστή του, τον οραματικό Σάμη Γαβριηλίδη, στον διαχωρισμό της ποίησης, της μουσικής και των εικαστικών και των επιστημών. Προσέφερε στο Μοναστηράκι έναν τόπο συνάντησης συγχρωτισμού και γόνιμων προσμείξεων. Που έσβησε ξαφνικά μετά τον θάνατό του λόγω των χρεών που είχαν συσσωρευτεί στις τράπεζες. Χωρίς ούτε η Πολιτεία ούτε ο δήμος να ενδιαφερθούν για τη διατήρησή του. Την ίδια στιγμή που το κυβερνών κόμμα αρνείται να λογοδοτήσει ακόμα και μέσα στη Βουλή για τα υπέρογκα χρέη του και την εξυπηρέτησή τους. Η πόλη χάνει με γοργούς πλέον ρυθμούς τη μνήμη της, την πρόσφατη και την παλιότερη, και μαζί μ’ αυτήν και την ταυτότητά της, το πρόσωπό της. Είναι το πρόσωπο που δείχνει στην τελευταία του έκθεση με τον τίτλο «Λίγος Παράδεισος Ακόμη...» ο εικαστικός Κώστας Τσώλης στην Αίθουσα Τέχνης Έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου.
Είναι η συνέχεια μιας δουλειάς που βασίζεται στην αναζήτηση της σχέσης μνήμης και Ιστορίας που διαλύεται μέσα «στους πλαστούς παραδείσους» που εμείς φτιάχνουμε ή κάποιοι άλλοι για εμάς κατασκευάζουν και προβάλλουν ως μόνο δυνατό τρόπο επιβίωσης. Αντλεί το υλικό του από διαφορετικές πηγές, όπως οι εφημερίδες και τα περιοδικά, οι αφίσες, το Διαδίκτυο, ο κινηματογράφος. Το «αρχειοθετεί» ανορθόδοξα χρησιμοποιώντας διαφορετικές τεχνικές και διαφορετικές μορφές της τέχνης σε έργα ζωγραφικά και γλυπτά, κολάζ, βίντεο. Προσπαθεί έτσι να ανατρέψει τον συμβατικό, επιφανειακό τρόπο θεώρησης της πραγματικότητας και του εαυτού μας. Συνθέτει και γράφει εικόνες ανάμεσα στη λιτότητα και την πυκνότητα, στη σαφήνεια και την ασάφεια. Που εν μέρει σβήνονται πίσω από φόρμες αφαιρετικές, σαν στόρια μισοανοιγμένα μέσα από τα οποία κοιτάμε τον κόσμο. Είναι το πρόσωπο του σύγχρονου ανθρώπου και της σύγχρονης πόλης που ερημώνει.
Info: Κώστας Τσώλης, «Λίγος παράδεισος ακόμη...»
Αίθουσα Τέχνης Έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου», Βαλαωρίτου 9α
Διάρκεια έκθεσης: 17 Ιουνίου- 24 Ιουλίου 2021
Ώρες λειτουργίας: Στα εγκαίνια 2 - 9 μ.μ. Tρ. / Πέμ. / Παρ.: 11 π.μ. - 8 μ.μ., Tετ. 11 π.μ. - 6 μ.μ. Σάβ. 11 π.μ. - 3 μ.μ.
