Ο,τι είναι το Βιετνάμ για τις ΗΠΑ είναι η Αλγερία για τη Γαλλία. Η θρυλική συγγραφέας νεο - πολάρ μυθιστορημάτων Ντομινίκ Μανοτί το επιβεβαιώνει πανηγυρικά στο πρόσφατο βιβλίο της «Μασσαλία 73» (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου), σε ρέουσα μετάφραση του Γιάννη Καυκιά. Διότι μπορεί ο πόλεμος της ανεξαρτησίας να έληξε νικηφόρα το 1962, ο απόηχός του όμως διήρκεσε πολύ περισσότερο μέσα στη γαλλική κοινωνία.
Τώρα, η γεννημένη στο Παρίσι Μανοτί -καθηγήτρια της Σύγχρονης Οικονομικής Ιστορίας-, με δεκατρία βιβλία στις αποσκευές της, πολυμεταφρασμένη και βραβευμένη, χρόνια συνδικαλιστικό στέλεχος, στράφηκε στο γράψιμο, «όταν η εκλογή του Φρανσουά Μιτεράν σήμανε ουσιαστικά το τέλος της ελπίδας για ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας», καθώς «το νουάρ μυθιστόρημα φαίνεται πως είναι η πιο πρόσφορη φόρμα για την αφήγηση των εμπειριών της γενιάς μου».
Της γενιάς του Μάη του ’68 όπως και ο βασικός χαρακτήρας του βιβλίου, ο Ντακέν, της δικαστικής αστυνομίας της Μασσαλίας: ομοφυλόφιλος και αριστερός, της Νομικής, γαλουχημένος κι αυτός με τα προτάγματα του Μάη. Νεοδιορισμένος το 1973 στο μεγάλο λιμάνι καθώς ξεσπάει, εξαιτίας της δολοφονίας ενός οδηγού λεωφορείου, κύμα φόνων Αλγερινών μεταναστών. Ο χρόνος δεν είναι τυχαίος: μόλις έχουν αμνηστευτεί οι ακροδεξιοί της Οργάνωσης Μυστικός Στρατός (OAS), της παραστρατιωτικής δράκας που αντιτάχθηκε λυσσαλέα στην απόφαση του Ντε Γκολ για το τέλος της γαλλικής κατοχής στην Αλγερία. Μεγάλο μέρος εξ αυτών ενσωματώνονται στον κρατικό μηχανισμό και στην αστυνομία - καθόλου τυχαία και η παρθενική τότε εμφάνιση του Εθνικού Μετώπου.
Συγκεκριμένα στη Μασσαλία επαναπατρίζονται περί τους 100.000 μαυροπόδαρους, ήτοι λευκοί πολίτες της πρώην αλγερινής κτήσης. Δημιουργούνται διάφορες ακραίες εθνικιστικές οργανώσεις με σκοπό να πάρουν τη ρεβάνς της ήττας με δολοφονίες και βομβιστικές επιθέσεις εναντίον θεσμών του αλγερινού κράτους. Από τους πενήντα Βορειοαφρικανούς μετανάστες που σκοτώνονται το πρώτο εξάμηνο του 1973 στη Γαλλία οι είκοσι προέρχονται από τη Μασσαλία και ο αστυνόμος Ντακέν καλείται να εξιχνιάσει τον φόνο ενός Αλγερινού έφηβου. Με αφορμή το συμβάν, η Μανοτί, στο γνωστό στέρεο, απολύτως τεκμηριωμένο, μινιμαλιστικό ύφος της, σκηνοθετεί το περιβάλλον στο σώμα της αστυνομίας όπου η ώσμωση ανάμεσα στη νομιμότητα και την παρανομία είναι κυρίαρχη.
Η οργανωτική δομή τής κρατικής υπηρεσίας ανατέμνεται για να αποκαλυφθούν κυνικά παιχνίδια εξουσίας και αθέμιτων συναλλαγών μεταξύ δικαστικής αστυνομίας, ασφάλειας και αστυνομίας πόλεων. Ο Ντακέν με τους συνεργάτες του ξετυλίγουν το πυκνό κουβάρι του βίαιου θανάτου του νεαρού και, παρά τη λυσσαλέα αντίδραση θυλάκων της υπηρεσίας, κατορθώνουν να φτάσουν στον σκληρό πυρήνα των ακροδεξιών εξτρεμιστών. Αποκαλύπτονται υποδομές, οπλισμός και επίορκοι συνάδελφοί.
Παράλληλα με την αφήγηση παρατίθενται πρωτοσέλιδα συντηρητικού Τύπου, επίσημα έγγραφα της αστυνομίας, σε μια ίντριγκα με πολλά πρόσωπα τα οποία ενορχηστρώνει με εξαιρετική μαεστρία η συγγραφέας. Η Μανοτί -όπως λέει η ίδια- γράφει με κριτική εμπάθεια καθώς οδηγεί τον Ντακέν, που πέντε χρόνια πριν έκανε έρωτα στα οδοφράγματα, να συγκρουστεί με το δίκτυο της αστυνομίας που σπαράσσεται από προσωπικά συμφέροντα και, προσωρινά, να κερδίζει στα σημεία.
INFO
Ντομινίκ Μανοτί
Μασσαλία 73
Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Σελ: 368
Τιμή: 16,22 ευρώ
