Live τώρα    
21°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
18.2°C21.8°C
2 BF 49%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
19 °C
17.0°C20.3°C
2 BF 68%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
16.0°C16.6°C
4 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
17.1°C19.1°C
5 BF 37%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C17.1°C
2 BF 56%
Τα σκυλιά και τα τσιμέντα
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Τα σκυλιά και τα τσιμέντα

ΠΑΤΕΛΗΣ

«Πρόσφατα, κ. υπουργέ, επέστρεψε από την Αμερική η κόρη μου με το διδακτορικό το οποίο εκπόνησε εκεί, στα χέρια της. Ξέρετε, κ. υπουργέ, πού τον βρήκε τον πατέρα της; Σε έναν μαρμάρινο τάφο. Υγειονομικό που χάθηκε στην πανδημία».

Είναι ένα συγκλονιστικό απόσπασμα από τη συγκλονιστική ανοιχτή επιστολή (δημοσιεύτηκε στο Documento) της κυρίας Ολυμπίας Τσάτσα, συζύγου υγειονομικού της πρώτης γραμμής, ο οποίος πέθανε ενώ μπορούσε να έχει σωθεί, όπως διεκτραγωδεί η ίδια (αναζητήστε την επιστολή στο Διαδίκτυο), εγκαλώντας τον υπουργό Υγείας (και άρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη) για τη δήλωσή του «καταδικασμένος σε θάνατο δεν είναι κανένας».

Επιστολή - κόλαφος, την οποία θα έπρεπε να διαβάσει, εκτός από τον Κικίλια, και ο κάτοχος διδακτορικού διπλώματος από το Πανεπιστήμιο Princeton επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης, ο οποίος δεν θα προσελάμβανε την κόρη αυτού του υγειονομικού επειδή, αντί να δουλεύει, τεμπέλιαζε στην Αμερική εκπονώντας το διδακτορικό της.

«Δεν θα προσελάμβανα κάποιον με διδακτορικό», είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του «αν μου έκανε αίτηση, γιατί δείχνει πιθανώς να είναι κάποιος άνθρωπος που δεν έχει απαραιτήτως όρεξη για δουλειά».

Έτσι ακριβώς είπε ο απαραίτητος σύμβουλος ενός συστήματος που θεωρεί όλους τους «άλλους» ανθρώπους (όχι μόνο τους υγειονομικούς) αναλώσιμους. Σε ένα σύστημα που ούτε ορρωδεί ούτε και τρέμει από διλήμματα, αφού, λέει, έχει ήδη προαποφασίσει: μπροστά στο δίλημμα «πρώτα το κέρδος ή πρώτα η ζωή» η απάντηση έρχεται... αβίαστα, επειδή η ζωή των «άλλων» είναι απλώς ένας αριθμός: πρώτα το κέρδος.

Γι’ αυτό πέθανε ο σύζυγος της κυρίας Τσάτσα: «Ο δικός μας άνθρωπος», λέει στην επιστολή της, «υγειονομικός χωρίς υποκείμενο νόσημα, που νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο μη αναφοράς, χωρίς να διαθέτει σύστημα υψηλής ροής οξυγόνου, που διασωληνώθηκε και έμεινε εκτός ΜΕΘ πλέον των 30 ωρών και που στη ΜΕΘ όπου διακομίστηκε έγινε διακοπή ρεύματος και δεν λειτούργησε η γεννήτρια, ήταν καταδικασμένος σε θάνατο ή όχι;».

Λοιπόν; Τι έχουν να πουν ο Κικίλιας και ο κάτοχος διδακτορικού στη δικτατορία του κέρδους Πατέλης;  Άκρα του τάφου σιωπή (κυριολεκτικώς), από θεωρούν ανθρώπους μονάχα τους ομοίους της φάρας τους κι όλους τους υπόλοιπους ανάξιους, όχι μόνο για σπουδές, αλλά ανάξιους να ζουν.  Έτσι εκπαιδεύονται: σκυλιά του κέρδους, καθαρόαιμα ντόπερμαν και ροτβάιλερ και πιτ μπουλ έτοιμα να κατασπαράξουν την ανθρώπινη ζωή.

Το είπε άλλωστε ο Πατέλης αναφορικά με το δικό του διδακτορικό: «Δούλεψα σαν το σκυλί για να το αποκτήσω». Και ύστερα οι εκπαιδευτές του αμόλησαν αυτό το σκυλί με τους αφρούς στα δόντια, αφηνιασμένο, στην ελεύθερη αγορά, πειθήνιο στις προσταγές τους, δαγκώνοντας στη σφαγίτιδα φλέβα όποιον τον προστάξουν.

Κι όσο για τους υγειονομικούς; Αδέσποτα, ημίαιμα, έτοιμα για τον μπόγια του συστήματος. Homo Sacer. Ξεπέρασαν τους 11.000 οι νεκροί της πανδημίας, πολλοί (επαναλαμβάνω) θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, αλλά κανείς από τους υπεύθυνους για τη ζωή τους δεν φταίει. Κανείς δεν πρόκειται να κατηγορηθεί, διότι έχουν προλάβει να αθωώσουν εκ των προτέρων τους εαυτούς τους. Κήνσορες των «άλλων» και θεράποντες της άγριας εξουσίας τους.

Κι όσο για τους υγειονομικούς; Συγχαρητήρια χειροκροτήματα και επιτύμβια αδιαφορία. Ούτε ένα τηλεφώνημα δεν έγινε από την πλευρά του υπουργείου Υγείας, λέει στην επιστολή της η κυρία Τσάτσα. Ούτε βέβαια από το πρωθυπουργικό ζεύγος, του οποίου το καθήκον τελείωσε με το χειροκρότημα. Κι αφού χειροκρότησαν από το μπαλκόνι, μπήκαν μέσα (έκανε και ψύχρα εκείνο το βράδυ στην ψυχή τους), ντύθηκαν κομψά, πήραν το στρατιωτικό ελικόπτερο και πήγαν να παρακολουθήσουν στην Επίδαυρο τον (εγκαλούμενο ως) παιδοβιαστή προστατευόμενο να γονατίζει και να φιλάει το γκρικαρτάδικο ομοίωμα της Ακρόπολης.

Τα τσιμέντα μονάχα έλειπαν από τη χαρούμενη ατμόσφαιρα θανάτου εκείνης της βραδιάς. Αν και, για να λέμε του στραβού το δίκιο, από το χαμόγελο της κυρίας Μενδώνη δεν έλειπαν. Αλλά αυτό το καταλάβαμε αργότερα: ότι κάτω από τα τσιμέντα της Ακρόπολης θάβουν τους πεσόντες «πρώτης γραμμής» της Δημοκρατίας. Διότι περισσότερο πεσόντες από εκείνους που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί σε ένα πραγματικά δημοκρατικό σύστημα δημόσιας Υγείας δεν γίνεται να υπάρξουν.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL