Διαβιβαστής στην ειδικότητα, αξιωματικός του ελληνικού στρατού, πρώιμος εραστής των ηλεκτρονικών μέσων και του μπουζουκιού, ο πατέρας εμφύσησε στον μόλις πεντάχρονο μικρό γιο το πάθος του για τους υπολογιστές, τα γρήγορα αυτοκίνητα και τη μουσική.
Ένα Amstrad PC1512 βρέθηκε σε ανύποπτο χρόνο για τον μέσο Έλληνα μαθητή του Δημοτικού στα χέρια του μελλοντικού ερευνητή σε θέματα αλγορίθμων και υπερυπολογιστών στο εργαστήριο Στατικής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το manual του υπήρξε το πρώτο βιβλίο εκμάθησης ξένων γλωσσών για τον μικρό Γιώργο.
Μουσική: Μια οικογενειακή υπόθεση
Σε μια εποχή που κυριαρχεί ο «Ήχος του ΠΑΣΟΚ» και μεσουρανούν ο Πανταζής, ο Μαργαρίτης, η Πίτσα, η Λίτσα και η Ρίτα με τον «παίδαρο», ο μεγάλος αδελφός Μανώλης, με το μουσικό παράδειγμά του, κατάφερε να τον τραβήξει μακριά από τους «βλαβερούς» ήχους του πιο άμεσου μουσικού τους περιβάλλοντος.
Οι δίσκοι των AC/DC, Led Zeppelin, Scorpions, UFO και Iron Maiden έκλεβαν χρόνο από το στερεοφωνικό σύστημα Technics του πατέρα και ο 15χρονος Γιώργος άρχισε δειλά να τους αντιγράφει με την όλο αιχμές BC-Rich πρώτη κιθάρα του, δίπλα στο μπάσο του ξάδελφου, τα ντραμς του αδελφού του ξάδελφου και τη φωνή του αδελφού Μανώλη. Το πρώτο τους συγκρότημα εξειδικευόταν στις εκρηκτικές δίλεπτες εξάρσεις των Ramones ή τη λεκτική βία του πανκ των Sex Pistols.
Η πρώτη τους δημόσια εμφάνιση έγινε στο «ΑΝ club», σ' ένα φεστιβάλ νέων συγκροτημάτων. O κόσμος, ο παλμός, ο ήχος, η ένταση, τους ξετρέλανε. Ώσπου μια μέρα ο αδελφός -του ξάδελφου- έφερε στο σπίτι έναν δίσκο - ορόσημο για τη fusion των 70's. Το «Spectrum» του Billy Cobham.
Στον πρώτο όροφο του «Metropolis» της Σταδίου, με την προτροπή ενός «μπασμένου» στη fusion πωλητή, ο Γιώργος άκουσε για πρώτη φορά τους Tribal Tech του Scott Henderson, τους Return to Forever του Chick Corea και την κιθάρα του Allan Holdsworth. Κοσμογονία!
Πυρηνική αντίδραση
Ο πρωτοετής τότε φοιτητής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ ένιωσε το σοκ μιας μετωπικής σύγκρουσης προσπαθώντας να «βγάλει» τα σόλο των πρώιμων ινδαλμάτων του. Να καταλάβει τι, τελικά, γίνεται με αυτή τη μουσική. Φωτοδότες και συνοδοιπόροι στην αναζήτησή του, οι δάσκαλοί του στις 6 χορδές: ο Γιώτης Σαμαράς στην jazz και ο Γιάννης Εκμεκτσόγλου στη fusion.
Miles, Trane, Bird και αργότερα οι Tim Miller, Adam Rogers και Mark Turner υπήρξαν οι καταλύτες για την εκκίνηση μιας «πυρηνικής αντίδρασης», της προσέγγισής του με την τζαζ.
Και μετά όλα πήραν τον δρόμο τους. Από το 2004 έως το 2010 ο Γιώργος Σταυρουλάκης «αλώνισε» ως sideman σε ό,τι σχήμα υπήρχε στην τζαζ σκηνή της πρωτεύουσας: Μπέλλος, Κωνσταντίνου, Τριβόλης, Μπενετάτος και Κασέτας είχαν τον ανερχόμενο τζαζ κιθαρίστα στα σχήματά τους.
Πριν τη συμμετοχή του στο CD «Endeavors» (Νίκος Σιδηροκαστρίτης, τύμπανα, Χρυσόστομος Μπουκάλης, μπάσο) του Άρη Παπαδόπουλου, έκανε το μεγάλο «μπαμ» με το θερμοπυρηνικό τρίο των Ο3 (Μιχάλης Ευδαίμων ηλ. Μπάσο, Δημήτρης Κλωνής τύμπανα). Χάρις στους Ο3 ο Γιώργος Σταυρουλάκης έπαιξε στο διεθνές φεστιβάλ «Master-Jam» της Ουκρανίας, στο οποίο διακρίθηκε ως «best jazz guitar performance».
Triplicity και άλλες μουσικές δυνάμεις
Η σημερινή παγκόσμια ηλεκτρονική μουσική σκηνή ανθεί με πολλούς καλλιτέχνες να πειραματίζονται σε νέα ρεύματα και φρέσκους ήχους. «Δανείζεται» ήχους της «παράδοσής» της από τη δεκαετία του 1980 και τους επεξεργάζεται με τα εργαλεία του σήμερα κάνοντας μια τολμηρή μείξη με φυσικά όργανα, τύμπανα και πνευστά.
Ως ανήσυχο πνεύμα, ο Σταυρουλάκης επιδίδεται και στο γκρουπ των Triplicity, όπου ο ευρηματικός Δημήτρης Κλωνής αντικαθιστά πια τον θαυμάσιο Πάνο Βασιλόπουλο στα τύμπανα. Έντονα ηλεκτρονική, με έμφαση στην πολυρρυθμία και τις επιμήκεις συνθέσεις που κινούνται γύρω από τη σύγχρονη τζαζ και φλερτάρουν με την avant-garde, η συνθετική αντίληψη του μπασίστα και συνθέτη Παναγιώτη Μπουραζάνη αποτυπώνεται στις ηχογραφήσεις του επερχόμενου νέου τους δίσκου.
Πάντα τολμηρός και με μια διάθεση εξερεύνησης, ο Σταυρουλάκης δραστηριοποιείται ακόμα στους Atavachron3 (Θοδωρής Κότσυφας, Δημήτρης Πολίτης, Παναγιώτης Μπουραζάνης, Πάνος Βασιλόπουλος), παίζοντας τη μουσική του Allan Holdsworth, αλλά και στους VPS, με τον Πάνο Βασιλόπουλο στα τύμπανα και τον Κώστα Πατσιώτη στο μπάσο και μια περισσότερο «ακουστική» διάθεση.
Ο Σταυρουλάκης των φίλων
«Ο ‘Τράγος’, όπως τον αποκαλούμε οι φίλοι και συνεργάτες του, είναι ένας άνθρωπος - γρίφος με την πρώτη ματιά. Κάποιος θα μπορούσε εύκολα να τον αποκαλέσει ‘κάγκουρα’: βάρη, γρήγορα αμάξια, πολύ φαγητό, μούσια και ηλεκτρικές κιθάρες. Μόλις όμως κάποιος σπάσει αυτόν τον πρώτο ‘πάγο’ -πράγμα διόλου δύσκολο-, συνειδητοποιεί ότι έχει να κάνει με έναν Homo Universalis των καιρών μας» γράφει για τον Γιώργο ο φίλος και καλός συνεργάτης στο "future fusion" συγκρότημα των Triplicity Παναγιώτης Μπουραζάνης.
«Τα βάρη και το φαγητό προς όφελος του πνεύματος. Τα αμάξια, η αγνή αγάπη του προς την τεχνολογική πρόοδο. Οι ηλεκτρικές κιθάρες, ένα εργαλείο για μια βαθύτερη έκφραση. Ένας ‘Δόκτωρ’ σε όλα του: ορθολογικός και ισότιμα μοιρασμένος μεταξύ σκέψης και πράξης».
«Δεν γίνεται να σ' αφήσει ανεπηρέαστο το εργασιακό του ήθος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε μια συνάντηση των Triplicityνα ζητάει μια έξτρα πρόβα την Κυριακή, γιατί έχει μόνο μία πρόβα ήδη κανονισμένη και δεν θέλει να κάθεται. Ή να είμαστε στο Λουξεμβούργο για μια συναυλία και τον λίγο ελεύθερο χρόνο που είχαμε, μετά το soundcheck, να τον περνάει γράφοντας κώδικες στο λάπτοπ του.
«Πώς να ξεχάσω τα είκοσι τρία (!) καλαμάκια που κατανάλωσε ενώ μιξάραμε ατελείωτες ώρες τον πρώτο μας δίσκο και ήθελε ενέργεια για να μην σταματήσει. Αυτό όμως που εκτιμώ περισσότερο στον Γιώργο είναι η αληθινή αίσθηση μιας συντροφικότητας δουλεμένης με προσοχή, με ειλικρίνεια, με αμεσότητα και με διακριτικότητα. Πάντα με διάθεση προσφοράς και μοιράσματος, γιατί το να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό για τους άλλους σημαίνει δύναμη. Ο "Τράγος" επιβεβαιώνει το κλισέ: ‘Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε’. Και εις άλλα με υγεία, ντόκτωρ!»
«Endeavors» σημαίνει απόπειρες
«Για πάνω από είκοσι χρόνια έχουμε φάει μαζί ψωμί και αλάτι. Είναι συνοδοιπόρος σε κοινά οράματα και στόχους, όχι μόνο στη μουσική, αλλά και στον τομέα της τεχνολογίας, της έρευνας, της επιστήμης. Μία πολυσχιδής προσωπικότητα. Ο ‘George the Μatrix’, εκεί που νομίζεις ότι είναι το καινούργιο λογισμικό της Microsoft, βγάζει ευαισθησίες που ανατρέπουν αυτή την εικόνα. Στο παίξιμό του, εκεί όπου είναι τετράγωνος και ακριβής, μπορεί να είναι ταυτόχρονα και τρομερά μελωδικός, ιδιαίτερος όσο λίγοι. Η συνεισφορά του στο ‘Endeavors’ αποκάλυπτε τον πολυδιάστατο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τη μουσική.
Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για όλα όσα έχει προσφέρει και εύχομαι να συνεχίσει έτσι και καλύτερα παροτρύνοντάς τον να εστιάζει, όσο περνούν τα χρόνια, σε αυτά που του αρέσουν περισσότερο, αφήνοντας σιγά - σιγά στην άκρη τα περιττά» γράφει από καρδιάς για τον ''The Goat'' Γιώργο Σταυρουλάκη ο πιανίστας της τζαζ Άρης Παπαδόπουλος.
«Black Hole Sessions»
Ο χαμός του συμμαθητή του Βαγγέλη Π. σε ένα ατύχημα με αλεξίπτωτο πλαγιάς αποτέλεσε μια δυσάρεστη στιγμή που χάραξε τη μνήμη του. Ο Γιώργος του αφιέρωσε τα «Black Hole Sessions», τα οποία δουλεύανε παρέα: μια σειρά μουσικών συμβάντων που ξεκίνησαν στη διάρκεια των γυμνών από ζωντανή μουσική ημερών του κορωνοϊού, με άμεσο σκοπό να ηχογραφηθούν και να μαγνητοσκοπηθούν επιλεγμένα μουσικά σύνολα -με πρώτο το ντουέτο των Parity- χαρίζοντας live εμπειρίες στους συμμετέχοντες, με άψογο ήχο και εικόνα.
Η art installation «Χάρτινα Γλυπτά» της ζωγράφου και γλύπτριας της Σχολής Καλών Τεχνών Κικής Παυλικιάνη συμπληρώνει τα «Black Hole Sessions» σχηματίζοντας ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό δρώμενο με άξονα τη μουσική και, γύρω της, ζωγραφική, γλυπτική, χορό, video art.
Ο Γιώργος Σταυρουλάκης είναι βέβαιος ότι η κατάσταση που ζούμε σήμερα θα γεννήσει νέους τρόπους για να επικοινωνηθούν η τέχνη και τα έργα της, που έχουν ως πηγή έμπνευσής τους την ανθρώπινη «δυσκολία».
Parity: Μια ισότιμη σχέση
Ο Γιώργος Σταυρουλάκης ως αιχμή των δραστηριοτήτων του αυτή την εποχή θεωρεί το διφυές γκρουπ των Parity. Η συνεργασία του με τον ντράμερ Βασίλη Χωριανόπουλο ξεκίνησε ως ένα ηχητικό πείραμα του πώς ένα ντουέτο μπορεί να ηχεί σαν ένα «πλήρες» συγκρότημα στους τομείς της αρμονίας, του ρυθμού, της μελωδίας.
Οι δύο συνεργοί αξιοποιούν, πέρα από την εκτελεστική δεινότητά τους, ευρηματικές μεθόδους ενορχήστρωσης για την κιθάρα, αλλά και τη σύγχρονη τεχνολογία, για να διασκευάσουν κομμάτια που αγάπησαν και τους στιγμάτισαν στην εφηβική ηλικία: τα δικά τους «standards».
Η έμπνευση και η φιλοσοφία των Parity έλκει μεν από την σύγχρονη τζαζ, αλλά ο ήχος τους δίνει την εντύπωση ενός post-rock σχήματος που αυτοσχεδιάζει με πολλά fusion στοιχεία. Θυμίζοντάς μας τον τρόπο που ο Robert Glasper αξιοποίησε στη δημιουργία του τη μαύρη κουλτούρα της δικής του εποχής, διασκευάζοντας soul, R&B και hip hop μουσική. Οι ιδέες και οι μουσικές των Β. Χωριανόπουλου και Γ. Σταυρουλάκη έρχονται να ζυμωθούν στο «καζάνι» του αυτοσχεδιασμού και, τελικά, να αποτυπωθούν στο αναμενόμενο ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ των Parity.
