Ένα μεσημέρι, κατεβαίνοντας τη Σωτήρος Διός προς το λιμάνι, χέρι με χέρι με τη μητέρα του την Άννα, σ’ έναν τοίχο είδε την αφίσα του μεγάλου κιθαρίστα του φλαμένκο Paco de Lucia ν’ αναγγέλλει μια συναυλία του στο θέατρο του Λυκαβηττού. Ήταν τότε που ο μικρός Πειραιώτης έμαθε πως αυτό που ο γοητευτικός Ισπανός κρατούσε στα χέρια του λεγόταν κιθάρα.
Τρεις μήνες μετά, η μητέρα τήρησε την υπόσχεσή της και ο οκτάχρονος Μιχάλης απέκτησε τη δική του. Τα Χριστούγεννα, στην οικογενειακή ομήγυρη του ναυτικού πατέρα, οι συγγενείς γέλασαν όταν ο γιος του καπετάνιου Γιώργου Μπρούζου ανήγγειλε πως θα γίνει κιθαρίστας.
Στο «Ωδείο Πειραιώς», δάσκαλος και μέντοράς του ήταν ο Παναγιώτης Δεληγιάννης. Του δίδαξε την τεχνική και την αγάπη του γι’ αυτό το όργανο και το πώς μια κιθάρα μπορεί να γεννά συναισθήματα. Πώς να ξεπερνά τη μετριότητα της καθημερινότητας και πώς να μη νιώθει ανταγωνισμό προς τους ομότεχνούς του, όπως γίνεται στον αθλητισμό.
Ο Μιχάλης πέφτει με τα μούτρα στις χορδές της κιθάρας. Ανεβαίνοντας επίπεδα σπουδών, οι ώρες διαβάσματος πληθαίνουν. Το χαμόγελο όμως δεν σβήνει από τα χείλη του πιτσιρικά κιθαρίστα, που αντιστέκεται στις προκλήσεις των γειτόνων να κατέβει να παίξει μπάλα με τ’ άλλα παιδιά. Η μελέτη έρχεται πρώτη και στις πρώτες μικρές εφηβικές απογοητεύσεις, στις χορδές της Yamaha του βρίσκει καταφύγιο.
Πτυχιούχος στα είκοσι τρία, στα είκοσι πέντε φτάνει και το δίπλωμα, δίνοντας την απαραίτητη ώθηση στην καριέρα τού σήμερα διακεκριμένου κιθαρίστα, ενώ παράλληλα διδάσκεται τα ανώτερα θεωρητικά δίπλα στον μαέστρο και συνθέτη Ανδρέα Καρμπόνε. Ο Μιχάλης Μπρούζος εμφανίζεται σε μικρές και μεγάλες αίθουσες συναυλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κερδίζοντας την αποδοχή από ένα θερμό κοινό. Η μοναξιά όμως χαρακτηρίζει ακόμα και τον μουσικό πρωταθλητισμό. Μόνος στη μελέτη, μόνος στα καμαρίνια, μόνος του και στη σκηνή. Είναι η εποχή που αυτή η μοναξιά γεννάει μελωδίες για δύο κιθάρες και σύνολα εγχόρδων.
«Anima Corda»
Τον δεύτερο χρόνο της νέας χιλιετίας, ο Μιχάλης μαζί με τον κιθαρίστα και φίλο Άρη Λαναρίδη στήνει το ντουέτο «Anima Corda». Τέσσερα χρόνια μετά, κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο. Με μόνιμο συνεργάτη για τα επόμενα δέκα χρόνια τον κορυφαίο κιθαρίστα Γιώργο Μπεχλιβάνογλου, ηχογραφούν δύο ακόμα δουλειές, την πρώτη για τη Minos-EMI («Lost & Found», 2008).
Στην κοινή πορεία του ντουέτου έρχεται να προστεθεί με τα έργα του το 2013 ο πολύ καλός Ελληνοπολωνός μπασίστας και συνθέτης Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. Γέννημα της μουσικής τους συμβίωσης, ο δίσκος με τα δύο κοντσέρτα για μία και δύο κιθάρες, που ηχογραφήθηκε στην «Akademia Szymanowski» του Πολωνικού Κατοβίτσε και έχει τίτλο που ενώνει τις δύο γλώσσες, τους δύο λαούς: “Symbioza”.
Είχε προηγηθεί η πολύχρονη βιοποριστική ενασχόλησή του με τη λαϊκή μουσική. Παίζοντας σε ταβέρνες της Αθήνας και του Πειραιά ο Μιχάλης Μπρούζος γεύεται τη γοητεία που συναντά κανείς στη, μακρινή από τις ώς τότε δυτικότροπες σπουδές του, μουσική «Ανατολή». Οι επιρροές της γίνονται φανερές στον δίσκο «Orison» (δέηση).
Τον αφιερώνει το 2014 στην Άννα, την τότε ήδη δίχρονη κόρη του. Η προσμονή του να έρθει στη ζωή ήταν για τον Μιχάλη κάτι κοσμογονικό. Αυτό το γεγονός διοχέτευσε στον εσωτερικό του κόσμο μια τέτοια ένταση, που δεν είχε ζήσει πριν. Ο Χάρης Λαμπράκης στο ney και ο Αντώνης Ανδρέου στο τρομπόνι τιμούν με το ερμηνευτικό ταλέντο τους την πρώτη δισκογραφική του δουλειά.
Παίζοντας το 2016 με την ΚΟΑ στο μεγάλο Ρωμαϊκό Ωδείο, στη σκιά της Ακρόπολης, έργα του Nino Rota, σαγηνεύεται από τον ήχο της μεγάλης ορχήστρας και εμπνέεται έργα για κιθάρα, αλλά και συμφωνικό σύνολο, ορχηστρικές σουίτες και συμφωνικά ποιήματα εκφρασμένα πάνω σ’ έναν μεγάλο, πολύχρωμο ηχητικό καμβά. Δεν απέχει δε η στιγμή που όλα αυτά θα ηχογραφηθούν, με τον ίδιο στο προσκήνιο σαν σολίστα.
Στους ξεριζωμένους
Την ίδια χρονιά, ο Μιχάλης νιώθει την ανάγκη να εκφράσει μέσα από τη δισκογραφία του την οδύνη του για τη δυστυχία αυτών που κάποιοι αποκαλούν «λάθρο». Των προσφύγων που η ανάγκη φέρνει με μύριους κινδύνους στις ακτές των ανατολικών νησιών μας. Στη φωνή της Άννας Λινάρδου αποτυπώνεται ο πόνος της μάνας που, περνώντας τα σύνορα, κρατώντας στα χέρια το παιδί της, οδηγείται από τον ένα πόλεμο στον άλλο. Το «Rootless» είναι μια βιωματική κατάθεση - φόρος τιμής στους ξεριζωμένους του κόσμου όλου.
Στο «The Last Lust», άλμπουμ του 2017, περιέχεται το «Brand New Day». Η διαδρομή ανάμεσα σ’ ένα υπέροχο ξημέρωμα και μια καταθλιπτική νύχτα με γκρίζα σύννεφα είναι εμπνευσμένη από το «Nuages gris» του Franz Liszt. Τα δύο τραγούδια του δίσκου πάνω στους στίχους και με τη φωνητική ερμηνεία της «μάγισσας» Sugahspank Γεωργίας Καλαφάτη εκφράζουν τις φωτεινές αλλά και τις σκοτεινές στιγμές ενός έρωτα.
Το «Grown» του 2018 σηματοδοτεί τη δημιουργία του Michalis Brouzos Group, που συστήθηκε στο κοινό με ένα γεμάτο λυρισμό έργο που απηχεί μουσική ωριμότητα. Είχε ιδρυτικά μέλη τον Πέτρο Λαμπρίδη στο κοντραμπάσο και το άταστο πεντάχορδο μπάσο, τον Θωμά Κοντογιώργη στο πιάνο και την Κατερίνα Τεπελένα στο βιολί. Ο Μιχάλης Μπρούζος, μάλιστα, μαζί με τον μπασίστα Πέτρο Λαμπρίδη συναποτελούν το “The Last Lust” σύνολο, που δημιουργήθηκε το 2016.
Σήμερα το Michalis Brouzos Group αποτελείται από τους εξαιρετικούς σολίστες Θωμά Κοντογεώργη (πιάνο), Μιχάλη Πορφύρη (βιολοντσέλο) και τον Ντίνο Μάνο στο κοντραμπάσο. Στις τρεις τελευταίες δισκογραφικές τους δουλειές, ο Παναγιώτης Χούντας (Στο Κόκκινο 105,5) επιμελήθηκε τον ήχο και την παραγωγή.
«Ήθελα μια ομάδα από δυνατούς μουσικούς, αλλά πρώτα απ’ όλα να συμφωνούμε στην αισθητική και να είναι κοινή η αγάπη μας γι’ αυτό που κάνουμε. Είναι υπέροχο να ενορχηστρώνεις τις μουσικές σου για ένα σχήμα τριών ή τεσσάρων ανθρώπων που το τιμούν και θέλουν να το πάνε δυο βήματα πιο πέρα. Σε αυτό το σχήμα δεν υπάρχει αντικαταστάτης. Αν κάποιος δεν μπορεί μια δεδομένη στιγμή, η συναυλία θα ακυρωθεί. Γιατί δεν είναι απλώς παρτιτούρες που μετατρέπονται σε νότες. Είναι μια χημεία που έχει δημιουργηθεί κι αυτή τη χημεία θέλω, όχι κάτι άλλο!».
Grown: Η εποχή της ωριμότητας
Το “Grown” δημιουργήθηκε ένα καλοκαίρι, σε ένα ελεύθερο κάμπινγκ. Η επαφή με τη φύση είναι σαν να πατάει κανείς ένα κουμπί και να λέει: «Τώρα σταμάτα. Μη σκέφτεσαι. Απόλαυσε τη στιγμή που ζεις. Τον αέρα που φυσάει, το κύμα που πέφτει πάνω σου». Αυτή η επαφή δημιούργησε μια νηνεμία μέσα του. Έτσι γεννήθηκαν οι πρώτες μελωδίες.
Η μουσική ξεκινάει ήρεμα και συνεχίζεται με ορμή. Και μετά, παίρνει φωτιά και γίνεται ένα αργεντίνικο tango με αυτά τα φλαμένκο στοιχεία που ο Μιχάλης Μπρούζος αγαπάει πολύ. Έχει μια ένταση η οποία δεν είναι φανερή στην αρχή. Ο ακροατής της μπορεί να σκεφτεί οτιδήποτε. Αυτή είναι η μαγεία της ορχηστρικής μουσικής.
Κιθαριστής, συνθέτης και δάσκαλος κιθάρας, ο Μιχάλης Μπρούζος θεωρεί πως οι τρεις αυτές ιδιότητές του έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τη δημιουργία. Τη διδασκαλία δεν την αντιλαμβάνεται απλώς ως διαδικασία εκμάθησης ενός μουσικού οργάνου. Προσπαθεί να γαλουχήσει τα παιδιά με αρχές, σε πράγματα πέρα από τη θεωρία της μουσικής ή την τεχνική του μουσικού οργάνου. Προσπαθεί να δημιουργήσει σύγχρονους πολίτες, όπως τους αντιλαμβάνεται ο ίδιος. Γιατί ο συνθέτης, αλλά και ο εκτελεστής, είναι δημιουργοί.
«Όσο μεγαλώνω, ο συνθέτης και ο δάσκαλος μέσα μου γίνονται πιο ισχυροί, ενώ ο κιθαριστής είναι πάντα εκεί, για να δώσει αυτό που πιστεύει τη δεδομένη στιγμή. Όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουν και ορισμένες προοπτικές μας στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το μουσικό κείμενο. Αλλιώς ερμηνεύουμε στα 25, αλλιώς στα 35, αλλιώς σήμερα. Στα 45 μου χρόνια, αισθάνομαι πιο ώριμος κιθαριστής, όμως βιώνω πιο ισχυρή την ταυτότητα του συνθέτη και του δασκάλου».
Γη, νερό, αέρας, φωτιά
Αυτές τις μέρες της αβεβαιότητας ο Μιχάλης Μπρούζος ηχογραφεί ένα δίσκο με τα αγαπημένα του από το ρεπερτόριο της κλασικής κιθάρας, σε παραγωγή και ηχοληψία του Γιώργου Αβραμίδη. Το σόλο άλμπουμ «Hommage» θα είναι ένας φόρος τιμής στο όργανο που τον μάγεψε, ενώ στα σκαριά βρίσκεται η σουίτα «The Element Suite» για κιθάρα, τσέλο πιάνο και κοντραμπάσο, εμπνευσμένη από τα στοιχεία της φύσης: γη, νερό, αέρας, φωτιά.
www.michalisbrouzos.gr
