Σχεδόν από τη πρώτη μέρα που ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε στα χέρια του τα ηνία της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και την έκανε πιστό και δεδομένο σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν το έκρυψε ποτέ, αντιθέτως το παινευόταν. Και οι διάφοροι δημοσιολογούντες, που τον στηρίζουν άνευ ορίων και άνευ όρων, επιχειρηματολογούσαν ότι «έτσι πρέπει», ότι οι σύμμαχοι δεν επιτρέπεται να είναι απρόβλεπτοι -όπως κάνει ο προβληματικός μας γείτονας και σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Μητσοτάκης θεωρούσε ότι αυτή η επιλογή θα του βγει, ότι θα έχει τις ΗΠΑ στο πλευρό του. Και ήταν διατεθειμένος να κάνει σχεδόν όλα τα χατίρια της αμερικανικής κυβέρνησης, από το να διευρύνει τις… διευκολύνσεις στους συμμάχους και να κάνει την Αλεξανδρούπολη το βασικό λιμάνι ανεφοδιασμού της Ουκρανίας, μέχρι να στείλει Patriot να ενισχύσουν την αεράμυνα της Σαουδικής Αραβίας.
Drill, baby, drill
Πιστός σύμμαχος ήταν ο Μητσοτάκης και στο ζήτημα της ενέργειας, φροντίζοντας να φτιάξει τις υποδομές για την υποδοχή αμερικανικού υγροποιημένου αερίου LNG όχι μόνο για κατανάλωση στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, όμως, ο πρωθυπουργός ήταν από τους επισπεύδοντες της «πράσινης» μετάβασης με την κυβέρνηση να διαβεβαιώνει - και από το βήμα της Διεθνούς Διάσκεψης για τους Ωκεανούς τον Απρίλιο του 2024- ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να επιτρέψει νέες έρευνες για υδρογονάνθρακες. Και τώρα πανηγυρίζει για την εκδήλωση ενδιαφέροντος από τον αμερικανικό πετρελαϊκό γίγαντα Chevron να ζητήσει άδεια ερευνών στο Ιόνιο, προφανώς επηρεασμένος από το «drill, baby, drill» του Ντόναλντ Τραμπ.
Στο θέμα της ενέργειας ο Μητσοτάκης δεν είχε πρόβλημα να κάνει στροφή 180 μοιρών, άλλωστε ακόμη κι αν η Chevron διατηρήσει το ενδιαφέρον της, ακόμη κι αν υπάρχουν όντως κοιτάσματα αερίου που συμφέρει να εξορυχθούν, θα περάσουν τουλάχιστον δέκα χρόνια για να βγει το πρώτο κυβικό μέτρο αερίου στην επιφάνεια.
Η σωστή πλευρά της Ιστορίας
Αλλά σε μια σειρά άλλα θέματα τα διλήμματα που θα έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη τώρα που ήρθε «ο νέος σερίφης στην πόλη» θα είναι μεγάλα.
Πρώτα και καλύτερα στο ζήτημα της Ουκρανίας. Ο πρωθυπουργός ήταν από τους πρώτους που έστειλε όπλα στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή, δηλώνοντας ότι στέκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Τώρα που οι ΗΠΑ αλλάζουν πλευρά τι σκοπεύει να κάνει ο Μητσοτάκης;
Δεύτερον, στο ζήτημα της Γάζας. Για την ώρα κανείς δεν θέλει να πιστέψει ότι ο Τραμπ πράγματι θα επιχειρήσει να εκκενώσει τη μελλοντική «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» από τους νόμιμους κατοίκους της, τους Παλαιστίνιους. Και ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας δηλώνει ότι «εμείς ό,τι και να γίνει θα είμαστε πάντα με το Διεθνές Δίκαιο». Αλλά εάν ο Τραμπ αρχίσει να κάνει το real estate όνειρό του πραγματικότητα πώς σκοπεύει να τοποθετηθεί στο ζήτημα ο Μητσοτάκης;
Τρίτον - και ίσως το δυσκολότερο: Εάν ο Τραμπ στο πλαίσιο των εμπορικών του πολέμων βάλει ένα τελεσίγραφο στον πιστό του σύμμαχο να πετάξει την κινέζικη COSCO έξω από τον Πειραιά τι θα κάνει ο Μητσοτάκης;
