Η πρωτοβουλία των κεντροαριστερών κομμάτων της Γαλλίας να ενώσουν δυνάμεις στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές ως ανάχωμα για την επέλαση της Ακροδεξιάς, που αναδείχτηκε πρώτη δύναμη με διπλάσιο ποσοστό από το κυβερνών κόμμα του ετοιμόρροπου Εμανουέλ Μακρόν, επηρέασε και τον ελληνικό πολιτικό χώρο, καθώς για να ανακοπεί η καταστροφική πολιτική της Ν.Δ. του Μητσοτάκη απαιτούνται πρωτοβουλίες συνεργασιών στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ποιες, πόσες και τι είδους μένει να το αποφασίσουν τα συλλογικά όργανα των κομμάτων που ενδιαφέρονται και αντιλαμβάνονται τις συνθήκες και τις ανάγκες των καιρών. Μένει επίσης και το ερώτημα για το με τι είδους ανταπόκριση θα υποδεχτεί η κοινωνία τις όποιες διεργασίες.
Και οι πρωτοβουλίες ξεκίνησαν βιαστικά από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Πιο βιαστικοί από όλους, για ακόμη μια φορά, ο Διονύσης Τεμπονέρας με τον Αντώνη Κοτσακά, που δώδεκα ώρες μετά τα τελικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών δημοσιοποίησαν πρόταση για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς συμπεριλαμβάνοντας, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά, χωρίς το ΜέΡΑ25 και την Πλεύση Ελευθερίας, γνωρίζοντας ότι διάλογος με εκείνους που έφυγαν από το κόμμα και κράτησαν τις έδρες θα είναι πρόκληση για τα μέλη και τους φίλους του κόμματος που έμειναν και έδωσαν τη μάχη των ευρωεκλογών. Πού να προβλέψουν, τόσο βιαστικοί, ότι στο ΠΑΣΟΚ θα προέκυπτε θέμα ηγεσίας και όλα αυτά θα παραπέμπονταν στο μέλλον; Αλλά και μόνο η πρόταση για συμμετοχή στις διεργασίες ενός σχήματος που αποδοκιμάστηκε από τους πολίτες που ψήφισαν αρκεί για να θεωρηθεί, πριν μάλιστα συνεδριάσουν τα όργανα του κόμματός τους, υπονομευτική για την επιτυχία του διαλόγου. Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τις προθέσεις τουλάχιστον του πάντα βιαστικού Τεμπονέρα, σε εμφάνισή του στο κανάλι της Ναυτεμπορικής δήλωσε: «Ήμουν στον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τον Κασσελάκη και θα είμαι και μετά από αυτόν»! Έτσι πάει; Κι εγώ, για παράδειγμα, έχω έναν φίλο που είναι στον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τον Τεμπονέρα. Έχει κι αυτός το δικαίωμα να παίζει με τα συμφέροντα του κόμματος εκτός οργάνων επειδή είναι παλαιότερος;
«Θεωρώ βιαστική και μάλλον αβασάνιστη την πρόταση Τεμπονέρα-Κοτσακά. Στους αγαπητούς συντρόφους λέω: Μελετήστε σε βάθος τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Το δε προσεχές Συνέδριο είναι συνεδριακή δέσμευση, όχι απόφαση προέδρου. Πάλι βιαστήκατε, φοβάμαι» σημειώνει το μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Πάνος Τριγάζης. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, πρόταση εσωκομματικού δημοψηφίσματος με βασικό πρόταγμα αν θέλουν τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ να πρωταγωνιστήσει η Κουμουνδούρου στην ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου θα καταθέσουν ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος και άλλα στελέχη στα όργανα του κόμματος. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στην ομιλία του στην Κ.Ο του κόμματος υπογράμμισε: «Είναι η πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε την ατζέντα του και ανέδειξε την ανικανότητα της Νέας Δημοκρατίας. Δόθηκαν ξεκάθαρες απαντήσεις σε όσους υπονόμευαν τη θέση και τον θεσμικό μας ρόλο ως αξιωματική αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Και δεν πάμε πουθενά μέχρι να αλλάξουμε τη χώρα». Νωρίτερα είχε ρίξει «γέφυρες» προς το ΠΑΣΟΚ τονίζοντας: «Προσκαλώ την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και της Πλεύσης Ελευθερίας να συνεργαστούμε σε προτάσεις νόμου στις οποίες συμφωνούμε». Και διευκρίνισε ότι «όσο είμαι εγώ πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει καμία πρόταση συνεργασίας με τη Νέα Αριστερά», ενώ σχολιάζοντας τις πρόσφατες δηλώσεις του Δ. Τεμπονέρα άφησε αιχμές λέγοντας ότι «όποιος δεν θέλει δεν μένει στον ΣΥΡΙΖΑ».
Και, αντί επιλόγου, παραθέτω μια παράγραφο από πρόσφατη ανάρτηση του εκδότη και δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη: «Υπάρχει ένα κομμάτι στη λεγόμενη Αριστερά το οποίο μπορεί να μην καταφέρνει να έχει λαϊκή αποδοχή και κοινωνική γείωση, αλλά έχει την ικανότητα να κάνει θόρυβο και ζημιά. Έχει κάνει επάγγελμα τη θυμωμένη επίκριση και ζητάει τα ρέστα από παντού νομίζοντας ότι αυτό συνιστά πολιτικό μέγεθος, προβληματισμό και, κυρίως, ιδεολογική ανωτερότητα. Στην πραγματικότητα είναι η λογική του κουτσομπόλη της γειτονιάς όπως έχει μεταφερθεί στην πολιτική. Γκρίνια, μικροψυχία, κακεντρέχεια και προσωπικά συμπλέγματα που ιδεολογικοποιούνται…».
