Δεν έχει ακόμη στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές στον νόμο για την επιστολική ψήφο και το πρώτο πρόβλημα στην εφαρμογή του έκανε την εμφάνισή του. Στη διάθεση της κ. Ασημακοπούλου βρέθηκε ένας κατάλογος από τεράστιο αριθμό mails που προκάλεσε την οξεία αντίδραση πολιτών καθώς έβλεπαν τα προσωπικά τους δεδομένα να διαρρέουν χωρίς την έγκρισή τους. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αποφύγει την έρευνα για τη διαρροή, ωστόσο κάποια πράγματα είναι φανερά διά γυμνού οφθαλμού.
Ο στόχος ήταν να δοθεί βοήθεια σε μια υποψήφια ευρωβουλευτή κατά παράβαση της εκλογικής νομοθεσίας και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε από την ίδια, όπως αποδεικνύεται από τις αντιφατικές εξηγήσεις που επιχειρεί να δώσει.
Η πρώτη διαπίστωση αφορά την προέλευση ενός τέτοιου καταλόγου που απευθύνεται σε χιλιάδες εκλογείς του εξωτερικού. Δεν έχει σημασία αν ήταν από τον κατάλογο των ψηφισάντων στις εθνικές εκλογές ή από τον υπό δημιουργία νέο κατάλογο της επιστολικής ψήφου. Κανείς εκτός από το υπ. Εσωτερικών δεν διαθέτει, ούτε έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει έναν τόσο μαζικό κατάλογο διαρροής δεδομένων. Άρα, εδώ δεν χρειάζεται στρουθοκαμηλισμός, ο κατάλογος διέρρευσε από το υπουργείο και μόνον αυτό. Η έρευνα που αφορά την ενδεχόμενη διαρροή από τη Διεύθυνση Εκλογών μπορεί και να «ανακαλύψει» τον διαρροέα υπάλληλο. Δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα αν η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου είναι έμμεση, γιατί άφησε να διαρρεύσει, ή άμεση, γιατί κατά κάποιο τρόπο, έστω διά της τεθλασμένης οδού, συγκατένευσε στη διαρροή. Είτε η όποια εταιρεία είτε η ευρωβουλευτής προμηθεύτηκε τη λίστα, λίγη σημασία έχει.
Εκ των πραγμάτων, κατά συνέπεια, το πολιτικό πρόβλημα που αναφύεται είναι σημαντικό. Προτού καν εφαρμοστεί η επιστολική ψήφος κι ενώ το δείγμα της συμμετοχής είναι υπερβολικά χαμηλό αμφισβητείται η σωστή εφαρμογή του νόμου.
Κατηγορήθηκαν το ΠΑΣΟΚ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι, ενώ στις διακηρύξεις ήταν υπέρ της υιοθέτησης της επιστολικής ψήφου, στην πράξη αρνήθηκαν την εφαρμογή της εξαρχής στις εθνικές εκλογές. Δηλαδή στο σύνολο του εκλογικού σώματος και χωρίς καμία εγγύηση σωστής εφαρμογής του νόμου. Και μάλιστα με τρόπο εξόχως αντικοινοβουλευτικό και τυχοδιωκτικό, διά της υφαρπαγής της ψήφου των βουλευτών.
Αλλά αυτό είναι σημείο των καιρών και του τρόπου που κυβερνά η Ν.Δ. τον τόπο. Αντί σε συμφωνία και συνεργασία με τα κόμματα να οργανωθεί η επιστολική ψήφος στις ευρωεκλογές σε συγκεκριμένο δείγμα, τους αποδήμους, τους απομακρυσμένους, τους πάσχοντες, ένα καθόλου ευκαταφρόνητο σώμα. Και να κριθεί η σωστή εφαρμογή της πριν την επέκταση σε εθνικές εκλογές. Όπως το συνηθίζει η Ν.Δ. και πράττει, μόνη της να αποφασίσει, να οργανώσει, να προχωρήσει, κι ας αφορά μείζον πρόβλημα λειτουργίας της Δημοκρατίας.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί, και ο γράφων έχει την απόλυτη γνώση και εμπειρία του θέματος, μια ιστορική αλήθεια. Μέχρι το 1993 όλοι οι εκλογικοί νόμοι ψηφίζονταν, εκτός από τις θεμελιακές τους αρχές, με βάση και το ιδιαίτερο κομματικό συμφέρον της υπάρχουσας κυβέρνησης. Από το 1993 και μετά, καμιά αλλαγή στην εφαρμογή της εκλογικής νομοθεσίας δεν έγινε χωρίς διακομματική συμφωνία. Ιδιαίτερα την περίοδο 2001-2004, που η συνταγματική αναθεώρηση κατάργησε τον εκλογικό αιφνιδιασμό, κατά συρροή καταργήθηκαν τα εκλογικά βιβλιάρια και αντικαταστάθηκαν από τα δημοτολόγια, ψηφίστηκε ο νόμος για τους ετεροδημότες, ολοκληρώθηκε ο πλήρης εκσυγχρονισμός της διαδικασίας των εκλογών, όλες οι αποφάσεις είχαν σχεδόν ομόφωνη έγκριση της διακομματικής επιτροπής. Σημειωτέον ότι η διακομματική επιτροπή λειτουργούσε μόνιμα στο υπ. Εσωτερικών.
Και σήμερα η κυβέρνηση τι απαιτεί; Να κάνει ό,τι της αρέσει από μόνη της, χωρίς να ρωτά τα κόμματα, να αιφνιδιάζει συστηματικά τη Βουλή και να απαιτεί ψήφο εμπιστοσύνης στην οποιαδήποτε επιλογή της όταν η διακυβέρνησή της δημιουργεί διαρκή κρίση αξιοπιστίας.
Εντελώς συγκυριακά ενημερωθήκαμε αυτές τις μέρες από την κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι ερεύνησε το παράνομο λογισμικό Predator και το υπ. Οικονομικών πήρε εξοντωτικά μέτρα εναντίον της εταιρείας που στην Ελλάδα διαμεσολάβησε για τις υποκλοπές θεωρώντας τη λειτουργία της επικίνδυνη για την ίδια τη Δημοκρατία. Εδώ πέρασαν χρόνια που ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ταχύτατα άπλετο φως. Το Κράτος Δικαίου βρίσκεται στο ναδίρ. Δεν υπάρχει φως στα εγκλήματα και τα σκάνδαλα, δεν προστατεύονται τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών, δεν λειτουργούν τα θεσμικά αντίβαρα στην παντοδυναμία της εκτελεστικής εξουσίας, όπως διαπιστώνει η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Και κατόπιν αυτών απαιτούν και λευκή επιταγή από την αντιπολίτευση, που δικαιολογημένα αμφισβητεί προθέσεις και πράξεις μιας κυβέρνησης η οποία κατάργησε με κυνισμό κάθε έννοια Κράτους Δικαίου και οξύνει την κρίση αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης που διακατέχει τη δημόσια ζωή της χώρας.
*Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι πρώην υπουργός Εσωτερικών, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝ.ΑΛΛ.
