Εικοσιοκτώ παραγράφους έχει το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το Κράτος Δικαίου και την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα. Από αυτές, οι πρώτες 27 είναι κάθε μία και από ένα ηχηρό χαστούκι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη: για την ομοφωνία των ΜΜΕ, για τις εκδικητικές αγωγές σε βάρος δημοσιογράφων, για τις παρακολουθήσεις, για τις παρεμβάσεις στις ανεξάρτητες Αρχές, για την ατιμωρησία του οικονομικού εγκλήματος και ένα σωρό άλλα. Η κυβερνητική γραμμή τα προσπερνάει όλα αυτά και στέκεται στην 28η παράγραφο: εκεί που η Κομισιόν καλείται να αξιολογήσει τη συμμόρφωση της Ελλάδας με την εκταμίευση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. «Θέλετε να μείνει η χώρα χωρίς ευρωπαϊκούς πόρους» φωνάζουν. «Ντροπή σας».
Τι να κάνουμε όμως; Το Κράτος Δικαίου και η εκταμίευση των ευρωπαϊκών κονδυλίων συσχετίζονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Όποιος διαφωνούσε όταν θεσπίζονταν αυτοί οι κανόνες, μπορούσε να σηκωθεί και να το πει. Και να υπερασπιστεί την Ουγγαρία του Όρμπαν, γιατί δεν φταίνε σε τίποτα οι Ούγγροι πολίτες. Εκτός αν οι κυβερνητικοί έχουν την απαίτηση η αντιπολίτευση να αυτοαναιρεθεί και να κόψει κάθε κουβέντα για Κράτος Δικαίου, γιατί έτσι απαιτούν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του πατριωτισμού.
Αλήθεια, αυτοί που κατηγορούν την αντιπολίτευση για υπονόμευση θυμούνται καθόλου τι έκανε η Ν.Δ. την περίοδο 2015-2019; Θυμούνται τον Μητσοτάκη να παροτρύνει τους Θεσμούς να απορρίψουν το σχέδιο Κατρούγκαλου και να επιβάλουν περικοπή των κύριων συντάξεων; Την έκκληση της Ν.Δ. προς τους δανειστές να ζητήσουν απελευθέρωση των απολύσεων; Τους τρελούς της πανηγυρισμούς όταν το ΔΝΤ επιχείρησε να επιβάλει τον «κόφτη»;
Κάθε φορά που οι Θεσμοί -και ιδίως το ΔΝΤ- απαιτούσαν πράγματα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να δεχτεί, η Ν.Δ. Μητσοτάκη πολλαπλασίαζε τις πιέσεις: Εκθέτετε την χώρα, έλεγε, δεχτείτε τα πάντα για να κλείσει η αξιολόγηση. Και τον Ιανουάριο του 2017 ο Μητσοτάκης δήλωσε τρανταχτά, με το βλέμμα στο Βερολίνο, έτοιμος «να αναλάβει το βάρος των δύσκολων αποφάσεων», δηλαδή να νομοθετήσει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, για μείωση του αφορολόγητου, εργασιακή κατεδάφιση και περικοπές στις συντάξεις. Τινάξτε τη διαπραγμάτευση με τον ΣΥΡΙΖΑ στον αέρα, ήταν το μήνυμα, δείξτε άκαμπτοι, ρίξτε τους και εγώ θα νομοθετήσω ό,τι θέλετε. Είχε η στάση αυτή το παραμικρό ενδιαφέρον για την κατάσταση του ελληνικού λαού; Δεν με ενδιαφέρει η αξιολόγηση αλλά η πτώση της κυβέρνησης, έλεγε τότε ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Άδωνης Γεωργιάδης.
Μήπως θυμάται κανείς τον πόλεμο του Μητσοτάκη και της Ν.Δ. στον Μοσκοβισί, που είχε μιλήσει για καθαρή έξοδο χωρίς τέταρτο Μνημόνιο; Τις κατηγορίες ότι ο Γάλλος επίτροπος κάνει πλάτες στον ΣΥΡΙΖΑ; Τις ύστατες πιέσεις στους εταίρους να επιβάλουν περικοπή συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου για να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα; Την οργή του άλλου αντιπροέδρου της Ν.Δ., Κ. Χατζηδάκη, μέσα στη Βουλή: «αν δεν επιβάλετε περικοπή των συντάξεων μας δημιουργείτε πολιτικό πρόβλημα»; Την οργή της Ν.Δ. για το γεγονός ότι η χώρα δεν υποχρεώθηκε σε πιστοληπτική γραμμή, που σήμαινε συνέχιση της επιτροπείας; Το περίφημο «Πουλήσατε τη Μακεδονία για τις συντάξεις»;
Σοβαρά τώρα; Και θα κατηγορήσουν αυτοί οποιονδήποτε άλλον για μικροπολιτική υπονόμευση της χώρας και της οικονομίας; Ας συμμορφωθούν επιτέλους με τις αρχές ενός ευρωπαϊκού κράτους και καμία κοινοτική επιχορήγηση δεν πρόκειται να κινδυνεύσει. Πάει πολύ όμως να κουνάνε και το δάχτυλο.
