Ηταν άδικο να χρεωθούν όλες οι ευθύνες για την εκλογική συντριβή που οδήγησε σε παρατεταμένη κρίση τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο στον Αλέξη Τσίπρα. Εξίσου υπερβολικό και άδικο να πρέπει να ξεπεράσει ο Κασσελάκης στις ευρωεκλογές το όριο «πρόκρισης» που του θέτουν για να μείνει αρχηγός, ενώ το κόμμα είναι σε τέτοια κατάσταση. Ας μην λησμονούμε ότι οι δελφίνοι, σε λευκή απεργία οι περισσότεροι την περίοδο 2019-2023, εμφανίστηκαν μετά τη διπλή ήττα φρέσκοι και καλόκεφοι, έτοιμοι να αναλάβουν το «μαγαζί». Τελικά, αρνήθηκαν να αποδεχτούν τη νίκη του Κασσελάκη, αποχωρώντας χωρίς να παραδώσουν τις έδρες τους. Ήταν η πρώτη διάσπαση και μάλιστα σε κόμμα της Αριστεράς που γίνεται χωρίς να υπάρχουν πραγματικοί πολιτικοί και ιδεολογικοί λόγοι. Ο ετεροπροσδιορισμός τους αφορούσε και συνεχίζει να αφορά ως δικαιολογία μόνο τον νέο πρόεδρο, τον οποίο από την πρώτη στιγμή αμφισβήτησαν, λοιδόρησαν και εξύβρισαν, χωρίς να μείνουν έως το επικείμενο Συνέδριο.
Παρά την κρίση, οστόχος για το σύστημα παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη δήλωση-απάντηση του Σαμαρά σε σχόλια του κυβερνητικού εκπροσώπου: «Ας είναι πιο προσεκτικός ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κι ας συνειδητοποιήσει ότι ο πολιτικός αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι ο Αντώνης Σαμαράς». Λογικό αφούτο ΠΑΣΟΚ θεωρείται συστημικό και ασφαλές, ενώ το θρησκευτικού χαρακτήρα ΚΚΕ ακίνδυνο. Δεν τους ενοχλεί ο Κασσελάκηςγια τις πολιτικές του απόψεις, όσο για τη διάθεση και την ικανότητά του να μετασχηματίσει ένα γραφειοκρατικό εσωστρεφές κόμμα σε σύγχρονη πολιτική αποτελεσματικήδύναμη, αξιοποιώντας τους καλύτερους στον τομέα παραγωγής πολιτικής, προτάσεων και κομματικού μάνατζμεντ.
Ασφαλώς το έργο είναι πολύ δύσκολο. Πλην, όμως, όσοι έχουν αποφασίσει να μείνουν οφείλουν να δουλέψουν ενωμένοι και να σέβονται τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Έχουν χρέος να στηρίξουν το έργο της αναδιοργάνωσης του κόμματος. Ο νέος πρόεδρος είναι ακόμα άπειρος, αλλά έχει διάθεση, ενέργεια και ικανότητες. Θα χρειαστεί την ειλικρινή βοήθεια όλων. Άλλο βοήθεια, όμως, και άλλο συνεχείς τρικλοποδιές και ομηρία από νέους «ομαδάρχες». Μόνο να σκεφτεί κανείς τι χώρα θα παραδώσει σε λίγα χρόνια ο Μητσοτάκης, αρκεί και περισσεύει για να ακουστεί παρατεταμένα ο συναγερμός της ενότητας.
Η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου θα μπορούσε να λειτουργήσει εκτονωτικά, αν δεν αμφισβητούσε τη μόλις πριν από 5 μήνες καθαρή εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, προτείνοντας ουσιαστικά την επανάληψη της διαδικασίας εκλογής προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κατάλαβε και ο Τεμπονέρας που δήλωσε ότι «τώρα έχουν τον λόγο η βάση και οι ψηφοφόροι του κόμματος». Μόνο που στο Συνέδριο, όπως σε όλα τα συνέδρια των κομμάτων, τον λόγο έχουν οι σύνεδροι που εκπροσωπούν τα μέλη του κόμματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας αδίκησε τον Κασσελάκη όταν δήλωσε ότι «ο νικητής φέρεται να ζητά λευκή επιταγή τριετίας (ενώ έχει θητεία 4 χρόνων!), ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές. Προεξοφλώντας έτσι την εκλογική αποτυχία και αδιαφορώντας και αυτός για τις συνέπειές της. Ενώ άλλοι διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία, ώστε να του τη χρεώσουν»! Μόνο που η πιθανότατη αποτυχία στις εκλογές δεν μπορεί να είναι ευθύνη μόνο ή κυρίως του Κασσελάκη. Είναι όσων μεγαλομετόχων προστατεύουν τα κομματικά περιουσιακά τους στοιχεία, όπως έκαναν όλα αυτά τα χρόνια της δικής του θητείας, αφήνοντάς τον ουσιαστικά μόνο του! Ας ελπίσουμε να πάει καλά το Συνέδριο και τα χιλιάδες μέλη-σύνεδροι να συμβάλουν στη δυναμική επανεκκίνηση-αναγέννηση του κόμματος.
