«Εφόσον έχουμε την ασφάλεια “α και ω” δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν υπάρχει μια δικλείδα ασφαλείας για το πώς 2 τρένα μπαίνουν σε αντίθετη γραμμή». Με τα λόγια αυτά, ο φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης, που επέζησε από τη σιδηροδρομική τραγωδία έθεσε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων στην εξεταστική επιτροπή για τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών.
Ο 21χρονος σήμερα Ανδρέας επέβαινε στο δεύτερο βαγόνι και με αυτοθυσία έσωσε περί τους 10 συνεπιβάτες του. Υποστήριξε πως περνά σαν κακό όνειρο την εμπειρία του δυστυχήματος, εκφράζοντας την ελπίδα «να βγει κάπου» η διερεύνηση της τραγωδίας και «να αποδοθούν ευθύνες».
Συγκλονιστική ήταν η κατάθεσή του για τις στιγμές της σύγκρουσης και τον πανικό που ακολούθησε. «Μιλούσα στο κινητό για να έρθουν να με πάρουν. Μόλις είχα γυρίσει από το κυλικείο και είχα καθίσει, μετά έγινε η πρόσκρουση. Έκλεισαν όλα τα φώτα, το μόνο φως που υπήρχε ήταν απο τους σπινθήρες και τις φωτιές. Κάποιοι χρησιμοποιούσαν τον φακό των κινητών τους για να έχουν φως. Συνειδητοποιήσαμε πώς ήμασταν αναποδογυρισμένοι» είπε.
«Φως στο χώρο, υπήρχε μόνο από τη φωτία. Κατά τις πρώτες μου κινήσεις, έσπευσα να δω σε τι κατάσταση βρίσκομαι – δεν λιποθύμησα, είχα τις αισθήσεις μου. Είδα πώς μπορώ να επιβιώσω και μετά να βοηθήσω άλλα άτομα» σημείωσε.
«Χρειαζόταν να σκαρφαλώσεις στα παράθυρα για να βγεις έξω. Ορισμένοι τραυματιστήκαμε για να πεταχτούμε έξω από το τρένο» πρόσθεσε μεταξύ άλλων.
