Μετρώντας το πολιτικό κόστος, η Ν.Δ. αποσυνδέει τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών από τη δημιουργία οικογένειας. Και τα δύο ωστόσο είναι βασικά θέματα ισότητας που πρέπει να δικαιούται κάθε άνθρωπος, όχι τόσο για τη διαιώνιση του είδους όσο για τα μεγάλα οφέλη από την κοινωνική της σημασία, το μεγάλο δέσιμο που προϋποθέτει αυτού του είδους η «συμμαχία».
Η δημιουργία οικογένειας δεν προϋποθέτει απαραίτητα κανενός είδους γέννα. Οικογένεια είναι η απλόχερη φροντίδα, η αγάπη, η ολόψυχη προσφορά του εαυτού μας σε έναν άλλο. Αναφαίρετο δικαίωμα είναι, αν πιστεύουμε ότι η ισότητα μας αφορά όλες, όλους και όλ@, να κατοχυρώνεται και η δυνατότητα απόκτησης τέκνων με όποιον τρόπο αυτό είναι εφικτό. Με όποιον;
Η ιατρική παρέχει πλέον σπουδαίες δυνατότητες. Απίστευτα πράγματα για τις ανθρώπινες κοινότητες του παρελθόντος. Όμως δεν γίνεται να μην υπάρχουν όρια. Τα απαραίτητα όρια που μας προφυλάσσουν από τον εγωκεντρισμό του ανθρώπινου είδους. Δεν γίνεται να θεωρούμε τα πάντα εκμεταλλεύσιμα αρκεί να ικανοποιούμε τις δικές μας εγωιστικές ανάγκες.
Δεν μπορούμε να κατακερματίζουμε το γυναικείο σώμα και να θεωρούμε μάλιστα ότι αυτό εμπεριέχει και «ελευθερία επιλογής». Επιλογή δεν είναι η φτώχεια και η εκμετάλλευση. Επιλογή δεν είναι η πορνεία, ωστόσο είναι μια ανάγκη και ίσως η μόνη διέξοδος για κάποιους να έχουν μια ζωή σε αυτό το σύστημα υπερεκμετάλλευσης των πάντων.
Από τη μια δεν γίνεται στο όνομα της ισότητας να θεσμοθετείται με νόμο η εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος. Ο θεσμός της παρενθεσίας ελλοχεύει τον κίνδυνο της εμπορίας, όπως γίνεται και με το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων από τις φτωχότερες κυρίως χώρες. Δεν γίνεται στο όνομα ενός δικαιώματος που πρέπει να ισχύει για όλ@ να θέτουμε σε κίνδυνο τη ζωή και υπό αμφισβήτηση τα δικαιώματα κάποιου άλλου.
Ο νεοφιλελευθερισμός θεωρεί ότι όλα είναι προς πώληση, όλα είναι εμπορεύσιμα και όλα πρέπει να υπόκεινται στους νόμους της αγοράς, της προσφοράς και της ζήτησης. Ωστόσο, ο ρόλος ενός ευνομούμενου κράτους είναι να μπορεί να διαφυλάσσει με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο τα δικαιώματα των πολιτών και όχι να λειτουργεί το ένα εις βάρος των άλλων.
Από την άλλη, η παρένθετη μητρότητα έδωσε τη δυνατότητα σε ζευγάρια που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί να το πράξουν, όμως λόγω των πολλών προβλημάτων που προκύπτουν χρειάζεται ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο εφαρμογής, ώστε ούτε να ανθεί το παρεμπόριο ούτε οι γυναίκες να γίνονται αντικείμενο ακραίας εκμετάλλευσης εξαιτίας της δυνατότητάς τους να δίνουν ζωή.
Οποιεσδήποτε παρεμβάσεις πρέπει να ισχύουν το ίδιο για ετερόφυλους και ομόφυλους χωρίς διακρίσεις. Για να γίνει αυτό, απαιτείται κράτος που θα θέτει κανόνες και ελεγκτικούς μηχανισμούς, αλλά και ένα ευνοϊκότερο θεσμικό πλαίσιο για την υιοθεσία. Αντίθετα, υπάρχει χρόνια αδιαφορία για αυτά τα θέματα, τα οποία συσχετίζονται με προκαταλήψεις, απαρχαιωμένα στερεότυπα και εθνοκεντρικές αφηγήσεις.
