Τα δόντια της δείχνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να προκαταλάβει τις αντιδράσεις στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στα επαναλαμβανόμενα επί δεκαετίες επιχειρήματα περί ιδεοληψιών και τη δήθεν παλιακή αντίληψη από την οποία εμφορούνται οι αντιδράσεις ήρθε να προστεθεί η εκ προοιμίου στοχοποίηση των αντιδράσεων στη νέα προσπάθεια της Δεξιάς για αποσάθρωση της δημόσιας Παιδείας. Παράλληλα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βιάστηκε να απαξιώσει όσους προασπίζονται τη δημόσια Παιδεία μιλώντας για μικρή συμμετοχή κιόλας από την πρώτη διαδήλωση.
Προς τι λοιπόν η ανησυχία, αφού ήδη έχει μετρήσει τις αντιδράσεις ότι είναι μικρές και άρα θα περάσει σχετικά εύκολα το νομοσχέδιο της ίδρυσης των ιδιωτικών ΑΕΙ; Σε επικοινωνιακό επίπεδο, όσο «προοδευτική» δείχνει στον γάμο των ομοφύλων τόσο αυταρχισμό αναμένεται να επιδείξει στο θέμα των ιδιωτικών ΑΕΙ.
Στο πρώτο νομοσχέδιο έχει σημαντική μερίδα βουλευτών και υπουργών της απέναντι και με το δεύτερο στοχεύει να ξανακερδίσει τη συνοχή της και να παρουσιαστεί συμπαγής. Όμως πρόκειται για δική της ψευδαίσθηση και υποτίμηση κινδύνου.
Για άλλη μια φορά δεν παίρνει σοβαρά τον λαϊκό παράγοντα. Στο πρώτο νομοσχέδιο δεν μπαίνει καν στην ουσία, αλλά με την εύκολη λύση της αποχής αρκείται στη φενάκη της κυβερνητικής συνοχής ποντάροντας στην αντιπολίτευση. Και στο δεύτερο, με μεγάλα τμήματα της κοινής γνώμης ιστορικά ενάντια, βιάζεται να πανηγυρίσει για δήθεν μειωμένες αντιδράσεις ώστε να επιτίθεται κατά των ιδεοληπτικών μειοψηφιών.
Και επειδή, εξαιτίας του αντικοινωνικού χαρακτήρα της «εμβληματικής μεταρρύθμισης» που καταργεί τη δημόσια Παιδεία, δεν είναι εύκολο να πείσει, καταφεύγει στον λεκτικό αυταρχισμό, με ανοιχτό το ενδεχόμενο της κλιμάκωσης με τη βοήθεια της ΕΛ.ΑΣ. αν οι αντιδράσεις μεγιστοποιηθούν.
Προφανώς και δεν ενδιαφέρεται για οποιοδήποτε δικαίωμα η Ν.Δ. Ούτε για ισότητα, παρά τις φιλελεύθερες καταβολές της, πόσο μάλλον για τη δημόσια Παιδεία, γιατί η αντίληψή της για τα δικαιώματα είναι «επιδοματική», ανάλογα με το τι εξυπηρετεί το εκάστοτε πολιτικό και οικονομικό όφελος.
Ενδεικτικό άλλωστε είναι ότι ένα από τα βασικά της επιχειρήματα ενάντια στο δημόσιο πανεπιστήμιο είναι πελατειακού τύπου. Δεν βλέπει ούτε μαθητές ούτε φοιτητές ούτε την απασχολεί η μόρφωση των νέων της χώρας. Απευθύνεται σε υποψήφιους πελάτες και αγωνιά δήθεν για το συνάλλαγμα που χάνεται στο εξωτερικό ενώ κόβει εισακτέους στα πανεπιστήμια.
Τα δικαιώματα συνδέονται με βασικές αξίες του δυτικού πολιτισμού, όπως αυτή της ισότητας στη ζωή και στη μόρφωση. Ισχύουν για όλες, όλους, όλ@. Δεν πουλιούνται, δεν απονέμονται, δεν εξαγοράζονται. Όταν απειλούνται, προασπίζονται από τον λαϊκό παράγοντα και επανακατακτούνται.
