Οσοι είναι κάποιας ηλικίας δεν ξεχνάνε τις αρχές του 2004, οπότε ενόψει της Ολυμπιάδας η Αθήνα και τα περίχωρα είχαν γίνει ένα μεγάλο γιαπί. Παντού ανοίγονταν τρύπες και γίνονταν δρόμοι, παντού εγκαινιάζονταν νέα δίκτυα - με τη μέθοδο των αναθέσεων, φυσικά. Χωρίς να περιμένει κάποιο σπουδαίο γεγονός, ο κύριος Μπακογιάννης έσπασε ή μάλλον συνέτριψε αυτό το ρεκόρ.
Σε μια πόλη που βρίθει από κλεισμένα μικρά καταστήματα, παρακολουθούμε τη συνέχεια.
Στα πεπραγμένα του κυρίου Μπακογιάννη περιλαμβάνεται η τρισμέγιστη μπούρδα που λέγεται Μεγάλος Περίπατος της Πανεπιστημίου. Περιλαμβάνεται η διαρκής κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των πεζοδρομίων από τραπεζοκαθίσματα - αρχής γενομένης από την οδό Φωκίωνος Νέγρη. Εδώ επιβάλλεται η διέλευση «φάλαγγα κατ’ άνδρα», αν και μερικές φορές προτιμάται η διέλευση μοτοσικλετών. Έχουμε την ακάθεκτη δίωξη του πράσινου, το ποσοστό του οποίου έχει πέσει περίπου σε 2%, έχουμε την παράδοση των υπηρεσιών πρασίνου στα ιδιωτικά συμφέροντα. Έχουμε την εχθρική σχέση με την παρόδια βλάστηση που δεν μπορεί να υποκατασταθεί με φυτεύσεις εκτός περιόδου, έχουμε τα βανδαλισμένα κτήρια που προσδίδουν όψη κατ’ εξακολούθηση τερατογονίας στην πόλη. Μέσα στη γενική ακρίβεια των σπιτιών και διαμερισμάτων, έχουμε εξάπλωση της φτώχειας των ηλικιωμένων.
Στο κέντρο κυριαρχούν τα μεγάλα 86 νεοδημιουργημένα ξενοδοχεία - η γειτονιά είναι εξοβελιστέα. Η Αθήνα χρειάζεται μια συνολική μελέτη των πλημμυρικών φαινομένων για να μην καταντήσει κάποτε πλωτή(!), πράγμα που φάνηκε στις πρόσφατες βροχές, όμως ο Μπακογιάννης προτίμησε να δαπανήσει τα προβλεπόμενα 3,5 εκατ. ευρώ για άλλους σκοπούς.
Και τι να πεις για τον φωτισμό, που αφορά κεντρικούς δρόμους ενώ οι συνοικίες είναι θεοσκότεινες! Τι να πεις για το χάσμα ανάμεσα στην κεντρική πόλη και στις 129 γειτονιές της, τι να πεις για την ασφάλεια που εμπεριέχει πολλά και διάφορα -σύμφωνα με ανάλυση της Ανοιχτής Πόλης του κ. Αλεξίου-, όπου ασφάλεια μπορεί να σημαίνει, για παράδειγμα, να μπορούν να κυκλοφορούν με αμαξίδια οι ανάπηροι.
Και τι να πεις για την κατάληψη Πάτμου και Καραβία, αυτά τα 2,5 στρέμματα όπου έγιναν εκατοντάδες εκδηλώσεις επί 34 χρόνια, που οι ατσίδες του δημάρχου κατάργησαν πριν από 4 μήνες..
Γι’ αυτό εγώ, χωρίς κανέναν σεχταρισμό, για να αποφύγουμε τη χείριστη λύση, θα ψηφίσω Δούκα.
