Το colpo grosso της Ν.Δ. στην επικοινωνία είναι η «μισή αλήθεια». Σε αυτή τη στρατηγική έχει μεγαλουργήσει και τα επικοινωνιακά επιτελεία της με μεθοδικότητα την ακολουθούν, δημιουργώντας όχι απλώς ένα αποτελεσματικό fake news, αλλά και μια στερεοτυπική αρνητική εικόνα για κάθε αντίθετη πολιτική πρόταση που δύσκολα μπορούν να ανατρέψουν οι αντίπαλοί της.
Πρόκειται για ένα ευέλικτο σχήμα προπαγάνδας, μια παλιά τεχνική με συγκεκριμένη δομή, που με την υπεροπλία στα ΜΜΕ έχει σίγουρα αποτελέσματα. Στόχος είναι η κατασκευή ενός ψευδούς αφηγήματος, fake news, που πατάει όμως σε μια κουτσή αλήθεια για να μοιάζει πραγματικό. Η επανάληψη του «σχήματος» στον δημόσιο λόγο των στελεχών της δημιουργεί μια λέξη-εικόνα. Ένα κλισέ, που τελικά ταυτίζεται με τον αντίλογο των αντιπάλων της. Πετυχαίνει έτσι να εγκαθίσταται στο συλλογικό ασυνείδητο. Μόλις ακούγεται η διαφορετική πρόταση ή θέση του αντιπάλου, έχει ήδη εξουδετερωθεί. Συχνά πριν καν προλάβει να διατυπωθεί.
Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της εβδομάδας. Η Πόπη Τσαπανίδου στην ερώτηση πού θα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ τα λεφτά για το πρόγραμμά του απάντησε από τα «υπερέσοδα» των εταιρειών. Τίποτα καινούργιο, δηλαδή. Αυτό που είχε και η Ν.Δ. ψηφίσει στη Βουλή. Ωστόσο, αυτό μεταφράστηκε από τον Δ. Οικονόμου σε «έκτακτο φόρο» στις μεγάλες εταιρείες και μάλιστα προσδιορίστηκε από τον Άκη Σκέρτσο στα «3,5 δισ. ευρώ στις πρώτες 100 μέρες» διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς πέρασε σε πρωτοσέλιδα, σάιτ και κανάλια; «Βόμβα Τσαπανίδου για 35 δισ. φορολόγηση των εταιρειών» ή «έκτακτος φόρος στα υπερέσοδα των επιχειρήσεων». Τι έμεινε; Ο γενικός φόβος που ακολουθεί τη λέξη «φόρος» να απειλεί τους πολίτες. Δηλαδή, ότι όχι μόνο θα φορολογηθούν οι πετρελαϊκές και οι εταιρείες ενέργειας, αλλά όλοι, συμπεριλαμβανομένων των μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Τι έλειπε από την είδηση; Ότι αποτελεί πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ η φορολόγηση των υπερεσόδων των πετρελαϊκών εταιρειών και των εταιρειών ενέργειας. Κάτι που η Ν.Δ. είχε υποσχεθεί ότι θα κάνει και μάλιστα κατά 90% και στην πορεία το ξέχασε…
Δεύτερο παράδειγμα είναι η «φορολόγηση μερισμάτων». Η Ν.Δ. στόχευσε με αυτό κυρίως το ΠΑΣΟΚ και παραπλεύρως τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα φορολογήσετε τα μερίσματα; Θα φύγουν οι επενδύσεις. Όμως ο φόρος αυτός, όπως λέει ο ΣΚΑΪ, αφορά μόλις το 3% των ελληνικών επιχειρήσεων που δίνουν μερίσματα, ενώ τα μερίσματα όλων των εταιρειών μαζί είναι μόλις 2,5 δισ. (Γ. Χατζηθεοδοσίου, Open). Η φορολόγησή τους δεν αποφέρει παρά ελάχιστα χρήματα στο Δημόσιο και γι’ αυτό δεν την έχει θέσει ως προτεραιότητά του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτο, η κατάρρευση της Τράπεζας Θεμάτων. Φώναζε η Ν.Δ. και χτυπιόταν για κυβερνοεπίθεση «συντονισμένη» και υψηλού κόστους, αφήνοντας στον δημόσιο διάλογο υπονοούμενα ότι από πίσω κρύβεται κάποιος «αόρατος», δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ! Ωστόσο πουθενά δεν παρουσίασε ούτε ένα στοιχείο με τα απανωτά χτυπήματα των «χάκερ»...
Η επίθεση μπορεί να έγινε, αλλά να είναι η μισή αλήθεια. Αυτή που αποκρύπτεται είναι ότι πρόκειται για μια συνηθισμένη επίθεση, όπως δέχονται όλα τα σάιτ. Γι’ αυτό έσπευσε ο Ψαριανός να επιτεθεί με άνευ προηγουμένου ύβρεις στους εκπαιδευτικούς και πέταξε την μπάλα στην εξέδρα.
