Θυμάμαι την πολιτική ζωή από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πολιτικές συνθήκες επί ΕΡΕ και παλατιού. Αντέδρασα ως φοιτητής (1972-1977) στη διάρκεια της Χούντας αρνούμενος να αντικρίζω την Ακρόπολη και να πατάω σε χώματα που πάτησαν γίγαντες της ανθρώπινης σκέψης και να μου λένε ότι υπάρχει απαγορευμένη μουσική, τραγούδια, ταινίες και βιβλία. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι κοντά στα πενήντα χρόνια από την αποκατάσταση μιας αστικής δημοκρατίας θα ζούσα σε εποχή που θυμίζει πολλά από το σκοτεινό παρελθόν. Με υποδουλωμένη Δικαιοσύνη, επίορκους δικαστές, κατάργηση στην πράξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων, συμμορίες τραμπούκων με αστυνομική στολή, τόσους πολλούς ανυπόληπτους-πουλημένους λογοκριτές δημοσιογράφους και ελεγχόμενα ΜΜΕ. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι οι κυβερνήσεις σχολάνε μόλις δύσει ο ήλιος και άλλοι κυβερνάνε τη νύχτα.
Ποτέ δεν είχα δει τόσους πολλούς βουλευτές της Δεξιάς, που μας μόστραραν την αστική τους αγωγή και ευγένεια, να στηρίζουν ένα καθεστώς βίας, αυταρχισμού, κλεπτοκρατίας και κατάργησης των νόμων, έως και του συντάγματος. Σε μεγάλο βαθμό γνωρίζαμε ότι ο πατριωτισμός που επικαλούνταν ήταν υποκριτικός. Ποτέ όμως τόσο πολύ όσο σήμερα. Δεν υπάρχει καμιά πατρίδα. Δεν υπάρχει εθνική αστική τάξη.
Πάνω απ’ όλα, το κόμμα-μαγαζί που θρέφει τους περισσότερους. Οι όρκοι που έδωσαν στη Βουλή αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά τους, ψεύτικοι. Επίορκοι με περικεφαλαία. Η θρησκεία, εργαλείο για το πόπολο. Δηλώνουν οικογενειάρχες, αλλά προστατεύουν τους φίλους τους, ας είναι παιδεραστές, βιαστές, προαγωγοί, κλέφτες και απατεώνες. Και έχουν αρχηγό τον πρωθυπουργό. Τον θλιβερό Κυριάκο Μητσοτάκη και τη φαμίλια του.
Στις 28 Ιουλίου, μόλις έγινε γνωστή η καταγγελία παρακολούθησης τηλεφώνων από την ΕΥΠ, ο ίδιος, όπως είχε κάνει μετά τη δολοφονία Καραϊβάζ, δίνει εντολή άμεσης «διαλεύκανσης» της υπόθεσης παρακολούθησης Ανδρουλάκη. Την επόμενη μέρα συνεδριάζει η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, όπου ο διοικητής της ΕΥΠ Κοντολέων, παρόντος του Γεραπετρίτη, διαβεβαιώνει ότι καμία (!) σχέση δεν έχουν οι ελληνικές υπηρεσίες με την παρακολούθηση Ανδρουλάκη. Αμέσως μετά, όπως μάθαμε από τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ Χρήστο Ράμμο, ο ίδιος ο Κοντολέων (υπάρχει και το σχετικό πρακτικό!) έδωσε εντολή καταστροφής του αρχείου της παρακολούθησης Ανδρουλάκη μολονότι χαρακτηρίστηκε από ίδιο τον πρωθυπουργό «νόμιμη επισύνδεση» μέσω εισαγγελικής διάταξης.
Και ενώ λένε ότι τα έκαναν όλα καλά, στις 5 Αυγούστου παραιτείται ο Κοντολέων αλλά και ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και πρωθυπουργικός ανιψιός Γρηγόρης Δημητριάδης. Κινητοποιούνται για το κουκούλωμα εξαφανίζοντας στοιχεία. Το θέμα όμως παίρνει διεθνείς διαστάσεις και φτάνει στο Ευρωκοινοβούλιο. Πανικός. Η μεγάλη αδελφή Ντόρα βγαίνει μπροστά και προειδοποιεί τους δράστες των υποκλοπών πως αν παραβιάσουν το απόρρητο, κινδυνεύουν με φυλάκιση δέκα ετών!
Λίγο-πολύ αυτά έγιναν γνωστά και κατάλαβαν όλοι ότι παρακολουθούσαν τον Ανδρουλάκη κατά την εσωκομματική προεκλογική περίοδο, έχοντας στήσει επιχείρηση να βγάλουν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. τον δικό τους Ανδρέα Λοβέρδο, να κυβερνάνε ανενόχλητοι έχοντας στο τσεπάκι δύο κόμματα! Παρακολουθούσαν τον δημοσιογράφο Κουκάκη που ερευνούσε τραπεζικά σκάνδαλα αν και έχουν παραχωρήσει ασυλία στα τραπεζικά στελέχη για τις παρανομίες τους. Είναι τα ίδια στελέχη που ουδόλως ενοχλούνται που κόμματα και πολιτικοί δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους. Φανταζόμαστε πόσο επικίνδυνος για τη διαπλοκή των εξουσιών είχε γίνει ο Καραϊβάζ και μάθαμε τι σημαίνει εντολή του πρωθυπουργού για διαλεύκανση της στυγερής δολοφονίας του. Τελικά κατέληξαν στη γραμμή της ομερτά. Τη συγκεκριμένη στάση ο Χρ. Ράμμος τη χαρακτήρισε «υπεκφυγή» και «άρνηση συνεργασίας», υπογραμμίζοντας ότι η ΕΥΠ δεν μπορεί να επικαλείται απόρρητο στην Αρχή που έχει από το σύνταγμα την ελεγκτική αρμοδιότητα σε αυτή και προειδοποίησε την πολιτική εξουσία ότι «δεν πρόκειται να χαλαλίσω σαράντα χρόνια θητείας για συγκάλυψη υποθέσεων».
Και όλα αυτά συμβαίνουν με τη χώρα να εισέρχεται σε μια επικίνδυνη πολιτικά και οικονομικά περίοδο ύφεσης, χρεοκοπιών, ανεργίας, με ασυγκράτητη ακρίβεια, χωρίς κανέναν δημόσιο έλεγχο των καρτέλ της αισχροκέρδειας. Και, όπως είπε ο υπουργός Πέτσας στους Έλληνες πολίτες, «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει»!
