Μέσα από τις αλλεπάλληλες καθυστερήσεις και αναβολές που επέβαλε η πανδημία, το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε να γίνεται προεκλογικά, είτε οι εκλογές γίνουν άμεσα είτε μετά από κάποιο διάστημα. Επίσης, λόγω της κατάρας τού να ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς, το Συνέδριο γίνεται σε μια συνθήκη άρσης όλων των βεβαιοτήτων και ανάδειξης νέων καθηκόντων για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Εφόσον λοιπόν οι εκλογές είναι τόσο κοντά, το συνέδριο έχει να ασχοληθεί πρώτα και κύρια με τη στρατηγική με την οποία θα οδηγήσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε ήττα στις εκλογές και με το πρόγραμμα με το οποίο θα ζητήσει την ψήφο των πολιτών και θα απευθυνθεί στις άλλες πολιτικές δυνάμεις για ενδεχόμενες προοδευτικές συνεργασίες.
Τώρα πια ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η ανασυγκρότηση του κόμματος, οι οργανωτικές αλλαγές και η αντιπολίτευση, όπως θα συνέβαινε αν το συνέδριο γινόταν στην ώρα του, αλλά οι εκλογές και πώς απ' αυτές θα προκύψει κυβέρνηση προοδευτική με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα και με κύριο κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαστε δηλαδή στη φάση να οργανώσουμε την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά στη φάση να οργανώσουμε την εκλογική μάχη με την οποία θα την ρίξουμε.
Αλλά όχι μόνον αυτό. Η δεύτερη φορά Αριστερά μπορεί να είναι σε χειρότερες συνθήκες ακόμα και από την κρίση της περασμένης δεκαετίας και τα Μνημόνια. Ο συνδυασμός πανδημίας, πολέμου, ενεργειακής και επισιτιστικής κρίσης και ενδεχομένως και εξελίξεων στα θέματα που συνηθίζουμε να λέμε "εθνικά" δημιουργούν ένα περιβάλλον πρωτόγνωρο. Οι εξελίξεις ακόμα και στο άμεσο μέλλον μπορεί να είναι καταιγιστικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι προετοιμασμένος με επεξεργασίες από το συνέδριό του ώστε να έχει, στη χειρότερη, έναν γενικό και ρεαλιστικό μπούσουλα.
Στην ιδανική περίπτωση, θα πρέπει να βγει από το συνέδριο πλήρως κατασταλαγμένος, χωρίς εκκρεμότητες, έτοιμος να αναλάβει τη διακυβέρνηση χθες.
