Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.0°C25.9°C
3 BF 34%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.4°C26.5°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.0°C24.4°C
2 BF 51%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.7°C21.0°C
2 BF 71%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
24.0°C24.0°C
1 BF 40%
Συν-καθήμενοι ή σύντροφοι;
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Συν-καθήμενοι ή σύντροφοι;

Δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ
Στιγμιότυπο από το δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Η επιτυχία του συνεδρίου θα φανεί μετά το συνέδριο. Αν εκκινήσει μια δημιουργική, μη ενδοσκοπική περίοδος, με πυκνή παρεμβατική λειτουργία, ή αν συνεχιστούν ανοησίες και σπατάλες πολιτικών πόρων. Αν ανακτηθεί ο συναισθηματικός χώρος (στοιχείο ειδοποιό του πειράματος ΣΥΡΙΖΑ), σε συνδυασμό όμως με επεξεργασμένο πολιτικό λόγο και όχι ξώφαλτσες, ασύνδετες, ασχεδίαστες ατάκες που διεκδικούν θέση πολιτικής αφήγησης και πρότασης. Φαίνεται ευχετικό, είναι υποχρεωτικό. Η οργανωτική και συναισθηματική αστάθεια στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένδειξη πιθανόν των αναπάντητων ταυτοτικών ερωτημάτων. Συχνά όμως, ερωτήματα «ταυτότητας» (τι είμαι, πόσο αριστερός, πόσο κεντροαριστερός κ.λπ.) απλώς τίθενται για να παραλύσουν τη συζήτηση ή να καμουφλάρουν προωθήσεις παρεών. Όλα αυτά είναι συνήθη στα μεγάλα κόμματα, στην περίπτωση όμως του ΣΥΡΙΖΑ είναι σημαντικό να μην ηγεμονεύουν και επιμολύνουν τη συντροφική βαθύτητα.

Μπορεί κάποιος ωμός και σκουριασμένος καριερίστας να ειρωνεύεται τον όρο «συντροφικότητα», όμως αυτή η περίεργη βιωματική συνοχή εξασφαλίζει και σ’ αυτόν την πολιτική ύπαρξη. Πολλές φορές «ανορθολογικά», ανεξήγητα στοιχεία (όπως η συντροφικότητα) είναι οι ανθεκτικότεροι μηχανισμοί συνοχής και αντοχής. Δεν πρόκειται ακριβώς για τον βαθμό συμφωνίας (ή διαφωνίας) αλλά η αίσθηση μιας εγγύτητας, η εμπιστοσύνη, μετασχηματίζονται σε ηθικές προϋποθέσεις.

Πολλές φορές οι διασπάσεις στα κόμματα της Αριστεράς ήρθαν όχι για ιδεολογικοπολιτικούς λόγους αλλά γιατί δεν άντεχε ο ένας τον άλλον. Είναι γνωστό το παράδειγμα συνεξόριστων αριστερών, που ίδρυσαν διαφορετικές κομματικές ομάδες, με παραλλαγή του τίτλου (δύο γράμματα εμπρός ή πίσω στο αρκτικόλεξο) απλώς από αμοιβαία απέχθεια. Κατέληξαν δε σε έναν παρεμφερή αριστερισμό. Συνεπείς, ταλαντούχοι, διαβασμένοι, αλλά εμπαθείς.

Πολλές φορές η αντοχή στην πολιτική, η αντοχή στη θεσμική πίεση από το αντίπαλο στρατόπεδο, οφείλονταν σε εξαιρετικά δυνατές διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ συντρόφων. Και το αντίθετο, διαλυτικά φαινόμενα οφείλονταν σε καριερισμούς, ιδιοτέλειες, ευτέλειες. Όντως αυτή η συναισθηματική διάσταση είναι «ψιλά γράμματα» για μερικούς. Που περιμένουν την έλευση της εξουσίας, όπως την περίμεναν τα παλαιά κόμματα, για να επικυρώσουν την ύπαρξη (και την ιδιωφέλεια). Εν τούτοις το ερώτημα που σε κατοχυρώνει πολιτικά είναι τι εισφέρεις στην πολιτική. Με ποιον τρόπο παράγεις, αναμορφώνεις, αλλάζεις, εξυγιαίνεις. Όχι με ποιον τρόπο ενδύεσαι τον επισημάνσιμο ή τον επίσημο.

Τέλος πάντων, ο κίνδυνος που προσπάθησα να εντοπίσω και στο προηγούμενο κείμενο (ΑΥΓΗ, Κυριακή 27.3.2022) είναι από την εθιμική, πολιτιστική διάβρωση ευρύτατων λαϊκών μαζών και όχι από την ικανότητα των κομματικών αντιπάλων, ούτε καν από την προβληματική και συχνά ερασιτεχνική λειτουργία του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Η διάβρωση του κοινού, που σε λίγο δεν θα ακούει, δεν θα αντιστέκεται, δεν θα κρίνει και πολύ συχνά δεν θυμάται, αποτελεί το παρατεταμένο και ουσιώδες πρόβλημα. Δεν έχεις κοινό με προσλαμβάνουσες που να μπορεί να προσλάβει την αριστερή ιδιόλεκτο, ούτε όμως έχεις σε αφθονία τα θεωρητικά, διοικητικά - οργανωτικά εφόδια (ή δεν αξιοποιείς τη σκέψη και τις δεξιότητες πολλών) ώστε να συγκροτήσεις μια ανανεωμένη και επιδραστική αριστερή ιδιόλεκτο. Αυτό το διευρυνόμενο, «παροντικό» (ή ενίοτε και οχλοκρατικό) κοινό είναι που διαβρώνει την έννοια της Αριστεράς, που αποδομεί, στον πυρήνα του, το όποιο αριστερό διάβημα. Αυτά δεν είναι ζητήματα απόμακρης θεωρίας, αλλά συναποτελούν άμεσα και δυσεπίλυτα προβλήματα που καθορίζουν και τις ηγεμονίες. Είπαμε ότι το 2012-2015 δεν είχες ηγεμονία, είχες ορμή, κύμα. Σήμερα χρειάζεσαι όρους ιδεολογικής ηγεμονίας, αφού απέναντι έχεις υπέρτερες οργανωτικές δυνάμεις. Και η ιδεολογική ηγεμονία δεν είναι «γραφείου», αλλά ανάλυση, αναγωγική σκέψη πάνω στην πράξη.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL