Το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι να αποδεσμεύσει με κάποιον τρόπο τις τιμές του ρεύματος από τις τιμές του φυσικού αερίου.
Γιατί η τιμή του φυσικού αερίου στα χρηματιστήρια ενέργειας έχει απογειωθεί λόγω του πολέμου. Και κανείς δεν ξέρει πού θα σταματήσει.
Αλλά, όπως φάνηκε στη σύνοδο, δεν μπορεί να το κάνει. Γιατί υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα.
Η Ολλανδία, για παράδειγμα, που έχει τον κόμβο τιμολόγησης των χρηματιστηρίων ενέργειας, κερδίζει από τις ανατιμήσεις και δεν θέλει παρεμβάσεις.
Αυτό που δεν μπορεί να κάνει η Ευρώπη στο σύνολό της, το κατάφεραν η Ισπανία και η Πορτογαλία.
Γιατί δεν έχουν μεγάλη ενεργειακή διασύνδεση με άλλες χώρες και δεν εξαρτώνται πολύ από το φυσικό αέριο.
Και γιατί έκαναν μεγάλη φασαρία και βάρεσαν το χέρι στο τραπέζι.
Έτσι θα μπορέσουν να κρατήσουν τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος σχετικά σταθερά, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις της τιμής του φυσικού αερίου στα χρηματιστήρια ενέργειας.
Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούν να το κάνουν. Προστατεύονται όμως και αυτές σε κάποιον βαθμό, γιατί δεν αγοράζουν όλη την ενέργεια από τα χρηματιστήρια.
Ενα μεγάλο ποσοστό το αγοράζουν μέσω διμερών συμφωνιών. Οπότε είναι σε σταθερές τιμές. Ακόμα.
Αυτή που είναι ξέφραγο αμπέλι είναι η Ελλάδα.
Πρώτον, μετά το κλείσιμο των λιγνιτικών, είναι εξαρτημένη από το φυσικό αέριο σε ποσοστό 40%.
Και, δεύτερον, αγοράζει όλη την ενέργεια από τα χρηματιστήρια. Δεν έχει καθόλου διμερείς συμφωνίες με παραγωγούς.
Άρα όλες οι ανατιμήσεις στο φυσικό αέριο, λόγω του πολέμου, μετακυλίονται αυτούσιες στους καταναλωτές.
Το πρώτο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι στην Ελλάδα η αγορά ενέργειας στήθηκε με εντελώς ληστρικό τρόπο σε βάρος των καταναλωτών.
Απλά υπολόγιζαν ότι ο κόσμος δεν θα το καταλάβει.
Τώρα με τον πόλεμο, που οι στρεβλώσεις φάνηκαν στο έπακρο, ο κόσμος πρέπει να συνειδητοποιήσει τι κερδοσκοπικό παιχνίδι στήθηκε εις βάρος του.
Η Ελλάδα είχε τις υψηλότερες τιμές χονδρικής στην Ευρώπη πολύ πριν τον πόλεμο. Αυτό εξηγεί τα πάντα.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η φορολογία των εταιρειών ενέργειας στα υπερκέρδη μάλλον δεν φτάνει. Και μάλλον δεν είναι εφικτή με αυτή την κυβέρνηση.
Ο Τσίπρας υπολόγισε στη Βουλή ότι αυτά τα υπερκέρδη είναι μέχρι τώρα 1,4 δισ.
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο Μητσοτάκης θα πάρει 1,4 δισ. από την ΤΕΡΝΑ, τον όμιλο Λάτση, τον Μυτιληναίο και αυτούς που τους έδωσε τη ΔΕΗ τζάμπα; Μην είστε ρομαντικοί.
Στη χειρότερη περίπτωση, αν ζορίσουν πολύ τα πράγματα, θα γίνει ο υπολογισμός των υπερκερδών με διάφορα λογιστικά κόλπα και άντε να τους πάρει κάτι συμβολικό.
Ήδη ο Σκρέκας και ο ίδιος ο Μητσοτάκης προετοιμάζουν το έδαφος λέγοντας ότι η υπερκερδοφορία αυτή είναι λίγο μύθος. Καταλάβατε.
Η φορολόγηση λοιπόν δεν αρκεί. Αυτό που απαιτείται τώρα είναι ευθεία παρέμβαση στην αγορά. Απεξάρτηση από τα χρηματιστήρια και νέοι κανόνες λειτουργίας.
Αυτό που ζητούσε ο Μητσοτάκης είναι να επιδοτηθούν τα κέρδη των εταιρειών με κοινοτικό χρήμα, για να ανακουφιστεί η κατανάλωση χωρίς να χάσουν οι επιχειρηματίες.
Αυτό πάνω κάτω έλεγε στις έξι προτάσεις που κατέθεσε στην Ευρώπη. Και οι οποίες αγνοούνται.
Δεν μάθαμε καν αν ο Μητσοτάκης τις υποστήριξε στη σύνοδο. Και με ποιον τρόπο.
Αλλά εδώ λέγανε ότι και μόνο η κατάθεση των προτάσεων έριξε τις διεθνείς τιμές του φυσικού αερίου. Για τόσο χαζό τον έχουν τον κόσμο.
Κερδάμε.
