Εδώ βλέπετε ένα βίντεο όπου Ρώσοι στρατιώτες σκοτώνουν εν ψυχρώ έναν Ουκρανό άμαχο.
Δεν είναι διασταυρωμένο τι έχει γίνει και πώς, αλλά δεν χρειάζεται. Η εντύπωση είναι που έχει σημασία.
Και βεβαίως, το βίντεο μπορεί να είναι πραγματικό.
Το άλλο που Ουκρανοί σκοτώνουν έναν άμαχο ρωσόφωνο, το είδατε;
Όχι, δεν το είδατε. Γιατί κάποιος διαλέγει τα βίντεο που βλέπουμε και τα βίντεο που δεν επιτρέπεται να δούμε.
Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που η Ευρωπαϊκή Ένωση έκλεισε τα δύο ρωσικά πρακτορεία. Για να μην βλέπουμε βίντεο που χαλάνε το αφήγημα.
Κοντολογίς. Στον πόλεμο και σε κάθε πόλεμο, η προπαγάνδα είναι ανυπόφορη.
Προφανώς εξίσου ανυπόφορη και για τους Ρώσους, δεν χωράει συζήτηση σε αυτό.
Αλλά τη Ρωσίδα που τιμωρήθηκε με 200 ρούβλια πρόστιμο για το πλακάτ στην τηλεόραση, την είδαμε. Τα αδέρφια που αγνοούνται στην Ουκρανία επειδή είναι μέλη του Κ.Κ., ούτε που τα έχουμε ακούσε.
Το εντυπωσιακό είναι το πώς τα διεθνή ΜΜΕ προσανατολίζονται ακαριαία στην πολεμική προπαγάνδα και ξέρουν τι πρέπει να προβάλουν και τι πρέπει να κόψουν.
Και αυτό καταρρίπτει κάθε θεωρία συνωμοσίας. Τα ΜΜΕ είναι τόσο διαρθρωμένα με την πολιτική και την οικονομική εξουσία που ξέρουν από μόνα τους τι να κάνουν.
Ακόμα και στον πόλεμο του Ιράκ, με τον οποίο ήταν κατηγορηματικά αντίθετος όλος ο πλανήτης, τα διεθνή ΜΜΕ είχαν δώσει εξαιρετικά άνετο χώρο στην προπαγάνδα των Αμερικανών.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, ο κόσμος πρέπει να καταναλώνει ειδήσεις που τον κάνουν να απεχθάνεται τον αντίπαλο. Χωρίς να σκέφτεται πολύ.
Για παράδειγμα: οι Έλληνες ομογενείς σκοτώθηκαν από ρωσικούς βομβαρδισμούς. Τελεία.
Ούτε εξέταση των ρωσικών ισχυρισμών απαιτείται ούτε περαιτέρω διερεύνηση του συμβάντος. Τους σκότωσαν οι Ρώσοι γιατί είμαστε με τους άλλους.
Πράγμα που δεν αποκλείεται. Αλλά αν κανείς είναι επιφυλακτικός στο να καταναλώνει τις ειδήσεις αμάσητες, τότε είναι εχθρός της Δύσης και της Ελευθερίας.
Και παραλλήλως χτίζονται απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν τίθενται καν.
Φωτογραφίες του τάγματος Αζόφ με τους αγκυλωτούς σταυρούς και τους εθνικοσοσιαλιστικούς ρούνους σπάνια εμφανίζονται.
Και σπάνια αναφέρεται η δράση των Αζόφ στις ρωσόφωνες περιοχές και τη Μαριούπολη, από το 2014 και μετά.
Ούτε σχόλια για το γεγονός ότι ο πρώην αρχηγός του Δεξιού Τομέα, μιας εγκληματικής οργάνωσης που πρωταγωνίστησε στην εξέγερση του Μεϊντάν, ανέλαβε πρόσφατα σύμβουλος του αρχηγού των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Παρένθεση: Σύμβουλος σε τι άραγε; Αφού η Ουκρανία ζούσε φιλειρηνικά και δημοκρατικά μέχρι τη ρωσική εισβολή, τι τον ήθελε τον Ουκρανό Κασιδιάρη στο επιτελείο; Χωρίς καν να είναι στρατιωτικός;
Ξέρουμε, είμαστε αντιδυτικό μέτωπο. Κλείνει η παρένθεση.
Αλλά για να ξεπλυθούν οι Αζόφ δεν αρκεί να τους εξαφανίσουν από το κάδρο και να τους κρύψουν μέσα στον αντιστεκόμενο ουκρανικό λαό. Πρέπει να αναδείξουν τα αντιπαραδείγματα.
Για τους ρωσόφωνους ακροδεξιούς αυτονομιστές στο Ντονμπάς. Ή για τον αιμοσταγή Τσετσένο Καντίροφ, που πολεμάει στην Ουκρανία και διψάει για αίμα.
Πράγματα που ισχύουν. Όπως και οι ακροδεξιοί μισθοφόροι του ρωσικού ιδιωτικού στρατού Βάγκνερ. Αλλά δεν συμψηφίζονται με τους Αζόφ.
Ποια είναι η κατάληξη; Τρέχουμε στα πολεμικά προσκλητήρια χωρίς να εξετάζουμε καν το αν η Δύση έχει ευθύνες για τη σφαγή της Ουκρανίας.
Και χωρίς να αξιολογούμε την ενεργειακή, εμπορική και ανθρωπιστική κρίση στην οποία βουλιάζει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη.
Προς το παρόν, όλα είναι προπαγάνδα.
