«Περιμένω από την ελληνική κυβέρνηση να κάνει το ίδιο με την κροατική για τις καταγγελίες: Στην Κροατία, χρησιμοποίησαν ανεξάρτητο μηχανισμό έρευνας και, νομίζω, αυτός είναι ο σωστός τρόπος, αυτό περιμένω και από την Ελλάδα: να ερευνήσει και να εξασφαλίσει πως θα υπάρξουν συνέπειες εάν αποκαλυφθούν ανάρμοστες πράξεις και να συστήσει έναν ανεξάρτητο μηχανισμό για να διαπιστωθεί ότι προφυλάσσονται στα εξωτερικά μας σύνορα τα θεμελιώδη δικαιώματα»
Το απόγευμα της Τρίτης 9 Νοεμβρίου, ήταν η πολλοστή φορά που η επίτροπος Γιοχάνσον μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για καταγγελλόμενες παράνομες επαναπροωθήσεις, για τις μη πειστικές (το λιγότερο...) επίσημες ελληνικές απαντήσεις αλλά και την άρνηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προβεί σε ανεξάρτητη έρευνα.
Φυσικά, τα λόγια της δεν έφτασαν εκείνη τη μέρα στην Αθήνα: χάθηκαν στη βοή που σηκώθηκε γύρω από το καπέλο μιας τολμηρής Ολλανδής δημοσιογράφου που έκανε άνω - κάτω το Μαξίμου για το ίδιο επίμαχο θέμα: καταγγελλόμενες παράνομες επαναπροωθήσεις.
Λίγο αργότερα, η ίδια επίτροπος άφηνε ανοιχτό (αποφεύγοντας να δώσει καθαρή απάντηση) το ενδεχόμενο εκκίνησης της διαδικασίας επί παραβάσει σε βάρος της χώρας μας για τη σαλβινική νομοθεσία Μηταράκη που ποινικοποιεί την έμπρακτη αλληλεγγύη.
Αυτή είναι σήμερα στην Ε.Ε. η Ελλάδα του Μητσοτάκη: Ένα κράτος - μέλος που δέχεται βροχή σοβαρότατων καταγγελιών για πρακτικές που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο -μέχρι και βίντεο είδαμε πρόσφατα- και αρνείται τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας με αστείες δικαιολογίες. Μέχρι και προβληματική για το κράτος δικαίου -άκουσον, άκουσον!- μας είπε πρόσφατα ο κ. Μηταράκης πως θα ήταν μια τέτοια ανεξάρτητη έρευνα...
Φυσικά, αυτό το θλιβερό παιχνίδι εντυπώσεων απειλεί εκτός των άλλων και τη διεθνή θέση της χώρας: Πόσο χρήσιμο είναι για μια χώρα της Ε.Ε. να εμφανίζεται αναξιόπιστη, λες και είναι η Τουρκία του Ερντογάν, και πόσο βοηθά αυτό τα ανοιχτά μέτωπα της εξωτερικής μας πολιτικής;
Όσο λοιπόν κι αν επιλέξει να κρύβεται πίσω από νταηλίκια στο Μαξίμου ο κ. Μητσοτάκης, στο τέλος δεν πρόκειται να αποφύγει τη σκληρή πραγματικότητα πως δεν μπορεί να πείσει ούτε την κυρία Γιοχάνσον, την ίδια επίτροπο που ανοίγει τους κρουνούς της ευρω-χρηματοδότησης για τα φαραωνικά Γκουαντάναμο προσφύγων που σχεδιάζει στα νησιά η κυβέρνησή του, όπως επιτάσσει το υπό διαπραγμάτευση νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, του οποίου την απόσυρση ζητούμε από την πρώτη στιγμή.
Θα αποφύγω τον δημοσιογραφικό πειρασμό να κάνω εικασίες και σενάρια για το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή τη διάσταση Αθήνας - Βρυξελλών. Είναι βέβαιο όμως πως η εμμονή Μητσοτάκη να «μιλά» στο προσφυγικό δήθεν ανθρωπιστικά αλλά να πράττει ορμπανικά - ακροδεξιά είναι μια πρακτική επικίνδυνη όχι μόνο για τους πρόσφυγες αλλά και για τη χώρα και τα συμφέροντά της.
* Ο Κώστας Αρβανίτης είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. / the Left, μέλος της επιτροπής LIBE (Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
