Στο άρθρο της προηγούμενης Κυριακής είχαμε θέσει το ερώτημα: Πού το πάει η «φαμίλια» Μητσοτάκη; Μπορείς να κερδίσεις τις εκλογές στην Ελλάδα στοχοποιώντας και καταδικάζοντας όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπως έκανε, με κυνικό μάλιστα τρόπο, ο υπουργός Ανάπτυξης Άδ. Γεωργιάδης;
Αναρωτηθήκαμε αν έχουν προεξοφλήσει πως δεν πρόκειται να προκύψει εύκολα αυτοδύναμη κυβέρνηση και σιγουριά για υπουργικά χαρτοφυλάκια και βιάζονται, πριν από τις προσεχείς εκλογές, να υλοποιήσουν «συμβόλαια» και να ανταμειφθούν για τις υποσχέσεις που έχουν δώσει.
Νομίζω πως δεν πρέπει να υπάρχουν πολλές απορίες. Ναι, βιάζονται να τα πουλήσουν όλα, όσα τουλάχιστον προλαβαίνουν στον χρόνο που απομένει. Και δεν ήταν μόνο η πώληση του μονοπωλίου διανομής του ηλεκτρικού ρεύματος σε μια κομπιναδόρικη, όπως προκύπτει από τα σκάνδαλα που προκάλεσε στην Αγγλία, αυστραλιανή εταιρεία επενδύσεων.
Συνέχισαν αμέσως μετά με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, τη μεγαλύτερη και πλέον κρίσιμη εθνική βιομηχανία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, και μάλιστα με σκανδαλώδη χρηματιστηριακό τρόπο. Και, όπως σχολίασε ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γ. Κύρτσος: «Η ΔΕΗ εκχωρείται σε funds που δεν έχουν παράδοση στην ενέργεια και θα επιδιώξουν το maximum κέρδος αδιαφορώντας για τις μακροπρόθεσμες επιδόσεις. Τα νοικοκυριά θα στενάξουν...».
Μάλιστα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην κυβέρνηση Κ. Καραμανλή Ευάγγελος Αντώναρος, ιδιαίτερα αγανακτισμένος, χαρακτήρισε την απόφαση για το ξεπούλημα της ΔΕΗ «κοινωνικά ανάλγητη και πολιτικά πρόστυχη»!
Και κάποιοι, εκτός από τον πρωθυπουργό, βιάζονται περισσότερο να ολοκληρώσουν τη δουλειά, όπως για παράδειγμα ο Άδ. Γεωργιάδης, που επί τρεις ημέρες πριν από τον πρόσφατο ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθούσε να τον πείσει να αναλάβει άλλο υπουργείο, χωρίς επιτυχία! Το βέτο του Γεωργιάδη ήταν ισχυρότερο!
Από πού αντλεί τη δύναμή του ένας υπουργός που επί θητείας του στο υπουργείο Υγείας έλαβε χώρα ένα τεράστιο διεθνών διαστάσεων σκάνδαλο, όπως αυτό της Novartis, χωρίς να αντιληφθεί τίποτα (!) και χωρίς να αναλάβει ή χρεωθεί την παραμικρή πολιτική ευθύνη; Ποιο μυστικό γνωρίζει, του οποίου η αποκάλυψη τρομάζει τον πρωθυπουργό;
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, το πολιτικό κατεστημένο της Ν.Δ. συνεχίζει να κρύβεται. Ο Κώστας Καραμανλής μιλάει μια φορά τον χρόνο και, αφού φέτος έχει μιλήσει, θα περιμένουμε μήπως μας πει κάτι του χρόνου.
Από την άλλη ο Αντώνης Σαμαράς ασχολείται -λέει- μόνο με «εθνικής» σημασίας θέματα. Δεν θεωρεί την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εθνικής σημασίας ζήτημα. Ούτε η διάλυση της Παιδείας τον ενδιαφέρει, παρότι ο τίτλος του υπουργείου αναφέρεται ως Εθνικής Παιδείας. «Σκοπιανό» και ελληνοτουρκικά περιλαμβάνει η ατζέντα του και πολύ μας είναι.
Για όλους αυτούς η πατρίδα έπεται του κόμματος, δηλαδή της πολιτικής επιχείρησης που τους θρέφει πλουσιοπάροχα. Και δυστυχώς δεν υπάρχει εθνική αστική τάξη να απαιτήσει τα εθνικά συμφέροντα να προηγούνται ή, έστω, να λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν.
Σήμερα κουμάντο κάνει η εφοπλιστική ομάδα που επέβαλε, στηρίζει και προστατεύει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην εξουσία. Και αυτή η ομάδα δεν έχει εθνικού χαρακτήρα όραμα για τη χώρα. Άλλωστε, όπως είπε ο εφοπλιστής και δανειστής της συζύγου του πρωθυπουργού, μας έχουν και εμάς και τη σημαία χεσμένους.
Το κύριο μέλημά τους αυτή τη στιγμή, καθώς δεν υπάρχει ελεγχόμενος εναλλακτικός πόλος για την εξουσία, είναι να στερήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, που του έλαχε ο κλήρος, κάθε πιθανότητα να βρει συμμάχους για να σχηματίσει κυβέρνηση.
Η υποδούλωση όλων των ανεξάρτητων εξουσιών που εγγυώνται τη δημοκρατία και την ισονομία δεν τους ενοχλεί καθόλου. Μεθυσμένοι από την αύξηση της εξουσίας τους και τον απόλυτο έλεγχο του πολιτικού συστήματος, δεν διαβλέπουν τους κινδύνους από τον παρασιτισμό και την καλπάζουσα διαφθορά.
Μπορεί να έχει μέλλον μια εκβιαζόμενη χώρα σε διαρκή χρεοκοπία, που κανείς δεν σέβεται και όσοι δηλώνουν πρόθυμοι να την προστατεύσουν απαιτούν και τα ιμάτιά της για να το κάνουν, χωρίς να είναι βέβαιο πως όταν χρειαστεί προστασία θα την προσφέρουν; Δεν είναι άδικο μια χώρα με την ιστορία και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας να μετατρέπεται σε προτεκτοράτο και να εξελίσσεται στο νέο μεγάλο πλυντήριο βρόμικου χρήματος εντός της Ε.Ε.;
