Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα φέρει ο Κώστας Αρβανίτης τα σχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη να φέρει από το παράθυρο την παιδική εργασία στα ξενοδοχεία, βαφτίζοντάς την «μερική απασχόληση ανηλίκων». Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. υπογραμμίζει ότι αυτή η πολιτική συγκρούεται με την αρχή 11 του Ευρωπαϊκού Πυλώνα και βρίσκεται σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Εγγύηση για τα Παιδιά, τη διασφάλιση της μόρφωσής τους και την εξουδετέρωση των κινδύνων κοινωνικού αποκλεισμού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Παιδική εργασία σε ξενοδοχεία / Ο «εκσυγχρονισμός» της ΝΔ παραπέμπει στο μοντέλο πρόνοιας της Φρειδερίκης
«Αυτά είναι τα φρικτά αποτελέσματα της ιδεοληπτικής εμμονής των “Αρίστων” της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εδραίωση μιας κοινωνίας δύο ταχυτήτων. Ρίχνουν τα παιδιά στη βιοπάλη, αντί να φροντίζουν για την προστασία και τη μόρφωσή τους. Τα εγκλωβίζουν σε έναν μονόδρομο χαμηλόμισθης απασχόλησης ή ανεργίας, αντί να τους παρέχουν εκπαίδευση μέχρι τα 18, εφόδια και ευκαιρίες ισότιμες με τους συνομηλίκους τους» τονίζει ο Κώστας Αρβανίτης.
«Ο πρωθυπουργός που ονειρεύεται “ψυκτικούς από το Περιστέρι”, που υποστηρίζει δημόσια ότι “δεν μπορούν και δεν πρέπει να πάνε όλοι στο πανεπιστήμιο” και αποκλείει από την τριτοβάθμια 40.000 παιδιά, αναλαμβάνει τώρα ο ίδιος και η κυβέρνησή του αυτόκλητα να χωρίσει “την ήρα από το στάρι”, με κριτήρια, φυσικά, ταξικά» σημειώνει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
«Ο κύριος Μητσοτάκης μας επιστρέφει στα χρόνια του Ντίκενς, δημιουργώντας τους Όλιβερ Τουίστ της εποχής μας, ασκώντας την πιο αντικοινωνική πολιτική που στιγμάτισε ποτέ τη χώρα» υπογραμμίζει.
Ολόκληρη η δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Κώστα Αρβανίτη:
«Με την ανεργία να καλπάζει και τους μισθούς συμπιεσμένους στο κατώτατο επίπεδο των χωρών της ευρωζώνης, η κυβέρνηση Μητσοτάκη τροφοδοτεί επιχειρήσεις με παιδική εργασία, και μάλιστα υπό το γνωστό καθεστώς περιορισμένων ελευθεριών που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία κοινωνικών δομών που φιλοξενούν τέτοιες ηλικίες.
Και το βαφτίζει «πρόνοια»!
Αυτά είναι τα φρικτά αποτελέσματα της ιδεοληπτικής εμμονής των «Αρίστων» της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εδραίωση μιας κοινωνίας δύο ταχυτήτων. Ρίχνουν τα παιδιά στη βιοπάλη, αντί να φροντίζουν για την προστασία και τη μόρφωσή τους. Τα εγκλωβίζουν σε έναν μονόδρομο χαμηλόμισθης απασχόλησης ή ανεργίας, αντί να τους παρέχουν εκπαίδευση μέχρι τα 18, εφόδια και ευκαιρίες ισότιμες με τους συνομηλίκους τους.
Ο πρωθυπουργός που ονειρεύεται «ψυκτικούς από το Περιστέρι», που υποστηρίζει δημόσια ότι «δεν μπορούν και δεν πρέπει να πάνε όλοι στο πανεπιστήμιο» και αποκλείει από την τριτοβάθμια 40.000 παιδιά, αναλαμβάνει τώρα ο ίδιος και η κυβέρνησή του αυτόκλητα να χωρίσει «την ήρα από το στάρι», με κριτήρια, φυσικά, ταξικά.
Αυτή η πολιτική συγκρούεται με την αρχή 11 του Ευρωπαϊκού Πυλώνα και πάντως βρίσκεται σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Εγγύηση για τα Παιδιά, τη διασφάλιση της μόρφωσής τους και την εξουδετέρωση των κινδύνων κοινωνικού αποκλεισμού· θέματα για τα οποία θα αναφερθώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ο κύριος Μητσοτάκης μας επιστρέφει στα χρόνια του Ντίκενς, δημιουργώντας τους Όλιβερ Τουίστ της εποχής μας, ασκώντας την πιο αντικοινωνική πολιτική που στιγμάτισε ποτέ τη χώρα».
