Εάν αποφασίσει ο ιστορικός του μέλλοντος να ασχοληθεί με τον ανασχηματισμό τής 31ης Αυγούστου του σωτήριου έτους 2021, δεν θα σταθεί στην ομολογία αποτυχίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη στη διαχείριση της πανδημίας και των πυρκαγιών ούτε στον τραγέλαφο της όλης διαδικασίας, ούτε στην εκδίωξη του Χρυσοχοΐδη - πόσο μάλλον του Χάρη Θεοχάρη. Θα σταθεί στην υπουργοποίηση από τον -κατά δήλωσή του προοδευτικό- πρωθυπουργό του Θάνου Πλεύρη, ακόμα ενός ακροδεξιού του εκτοπίσματος Μάκη Βορίδη και όχι του τηλεπωλητή των βιβλίων του πατρός του Άδωνι Γεωργιάδη.
Ο Πλεύρης στην κυβέρνηση, πόσο μάλλον στο υπουργείο Υγείας εν μέσω πανδημίας, είναι απλά ντροπή. Για τη χώρα, για τη δημοκρατία, για τη Νέα Δημοκρατία. Και η επιλογή του σηματοδοτεί ακόμη μία υπόκλιση του Μητσοτάκη στα «θέλω» του Σαμαρά, στην κληρονομιά του Καρατζαφέρη, στους προσφυγοφάγους, τους μισογύνηδες και τους ακροδεξιούς. Δείχνει ακόμη ότι ο Μητσοτάκης ξέρει να επιβραβεύει τον άνθρωπο που προσπάθησε να βγάλει την κουκούλα, όπως ωρυόταν, από τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος στην υπόθεση Novartis ώστε να μην πληρώσει κανείς γι' αυτό το καραμπινάτο σκάνδαλο.
Ο αντισημιτισμός και οι αντιδράσεις
Εν έτει 2021, λοιπόν, τρεις ακροδεξιοί από τον ΛΑΟΣ συγκυβερνούν την Ελλάδα με τον Μητσοτάκη έχοντας αναβαπτιστεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τρίτος υποχρεώθηκε μόλις χθες να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για τον αντισημιτισμό του, χρόνια μετά τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη, αποφεύγοντας, ωστόσο, αν και υπουργός Υγείας, να διαφοροποιηθεί από το προ δεκαετίας φλερτ του με τους αντιεμβολιαστές - ότι «ο ασθενής αποφασίζει τι θέλει να κάνει και δεν θα πιέζεται». Επίσης, δεν του πέρασε από το μυαλό να ανασκευάσει τις εμπρηστικές δηλώσεις του ενάντια στους πρόσφυγες. Ο Πλεύρης διέπεται από τη θρασυδειλία τής απανταχού Ακροδεξιάς: ανασκευάζει σε χρόνο ρεκόρ όταν “εκφράζει την ανησυχία του” το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο. Οι ανησυχίες των αδυνάτων, πάλι, δεν τον κλονίζουν.
Μόλις το ΚΙΣ θύμισε παλιότερες δηλώσεις του Πλεύρη για το Άουσβιτς και απαίτησε τη συγγνώμη του προς τον εβραϊκό λαό, εκφράζοντας την ελπίδα ο νέος υπουργός “να αντιμετωπίσει όλους τους πολίτες της χώρας ισότιμα, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής ή θρησκεύματος”, ο διάδοχος του Κικίλια έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία ο σεβασμός του στα θύματα του Ολοκαυτώματος “είναι απόλυτος” και είναι αντίθετος “σε κάθε μορφή αντισημιτισμού”. Στην ίδια ανακοίνωση διαφοροποιήθηκε από τον πατέρα του, θεωρητικό του ναζισμού και του αντισημιτισμού στην Ελλάδα, τον οποίο και υπερασπιζόταν σε διάφορες δίκες, αν και διαφωνεί πλήρως μαζί του, όπως υπογράμμισε.
Και ο ρατσισμός, κύριε;
Αντιθέτως, ο Πλεύρης δεν αισθάνθηκε την παραμικρή ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη για τη δήλωσή του ότι “η φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες” όταν τη θύμισε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, θέτοντας το ερώτημα στην Κομισιόν πόσο συμβατές με τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής είναι οι απόψεις του.
Ούτε σκέφτηκε να ανασκευάσει τα περιβόητα αντικίνητρα που πρότεινε για την παραμονή των μεταναστών στη χώρα: “Όταν είσαι εδώ, δεν θα υπάρχουν κοινωνικές παροχές, δεν θα μπορείς να φας, να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο”. Σήμερα αυτός είναι ο πολιτικός υπεύθυνος για τα νοσοκομεία - και δη με την πανδημία σε ολική επαναφορά. Και για να μην ξεχνιέστε, κυρίες μου, ο Πλεύρης ήταν κεντρικός ομιλητής στο “συνέδριο γονιμότητας”, το οποίο ευτυχώς δεν έγινε, καθώς αμφισβητούσε ευθέως το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους. Όπως είναι ο αιώνιος συνήγορος υπεράσπισης αστυνομικών - ακόμη και αυτών που εμπλέκονται στον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου.
Μια δύσκολη απάντηση
Ο επίτροπος για τον Ευρωπαϊκό Τρόπο Ζωής θα πρέπει να απαντήσει στον Κούλογλου κατά πόσο η επιλογή Πλεύρη συνάδει με τις αξίες της Ε.Ε. Και δεν θα είναι εύκολο όσο κι αν ο Μαργαρίτης Σχινάς είναι μαθημένος στις προκλήσεις τής κυβερνώσας Ακροδεξιάς και ξέρει να ξεγλιστράει. Κυρίως επειδή αυτή τη φορά δεν έχει να κάνει με την Ουγγαρία ή την Πολωνία, αλλά με την Ελλάδα και το κόμμα του.
