Ένας φυλακισμένος που «ουρλιάζει», μια κυβέρνηση που «σιωπά». Στις 3 Αυγούστου του 2018 ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ένας από τους πρωταγωνιστές στην εγκληματική οργάνωση της 17ης Νοέμβρη, ύστερα από 16 χρόνια φυλάκισης μεταφέρθηκε από τις φυλακές του Κορυδαλλού στις αγροτικές φυλακές του Βόλου, σύμφωνα με το άρθρο 41 του Νόμου 4356/2015. Στα τέλη, όμως, του 2020, με νομοθετική πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας, τροποποιείται η παράγραφος 1 του άρθρου 43 ως εξής: «Απαγορεύεται η μεταγωγή ή η παραμονή σε αγροτικές φυλακές και στην ΚΑΥΦ σε όσους κρατούμενους έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα τρομοκρατίας, όπως επίσης και σε κρατούμενους που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ή έχει εκλείψει ο λόγος χορήγησής της ή έχουν υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα ή εάν εκκρεμεί εις βάρος τους ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό πλημμελήματος που ενέχει πράξεις βίας ή απειλής βίας κατά προσώπων και πραγμάτων ή κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα. Κρατούμενος ο οποίος από τον χρόνο μετάβασής του σε αγροτικές φυλακές ή στην ΚΑΥΦ απολέσει τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ή εκλείψει ο λόγος χορήγησής της ή υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα ή ασκηθεί σε βάρος του ποινική δίωξη για αξιόποινη πράξη σε βαθμό πλημμελήματος που ενέχει πράξεις βίας ή απειλής βίας κατά προσώπων και πραγμάτων ή κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα, επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη».
Στην προκειμένη περίπτωση, εφόσον ο Κουφοντίνας πληροί τις προϋποθέσεις οι οποίες αναφέρονται ανωτέρω, ήταν επιβεβλημένη η μεταγωγή του στις φυλακές του Κορυδαλλού, όπου 16 χρόνια εξέτιε την ποινή του. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όμως αυθαίρετα μεταφέρει τον Κουφοντίνα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Δομοκό. Αυθαίρετα γιατί αφενός η τροποποίηση που ψήφισε η ίδια η κυβέρνηση επέβαλλε την επιστροφή του κρατουμένου στις φυλακές από τις οποίες αρχικά μετήχθη, αφετέρου η μεταφορά κρατουμένων σε φυλακές υψίστης ασφαλείας προβλέφθηκε με κριτήριο την επιλήψιμη συμπεριφορά τού κρατούμενου στο κατάστημα κράτησης και όχι με βάση τη βαρύτητα του αδικήματος που έχει διαπράξει.
Αποτέλεσμα των πράξεων αυτών είναι το ξέσπασμα του Κουφοντίνα, ο οποίος στις 8 Ιανουαρίου του 2021 ξεκινάει απεργία πείνας. Στις 11 μέρες απεργίας πείνας μεταφέρεται σε νοσοκομείο της Λαμίας με την απόφαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών. Εν συνεχεία, στις 22 Φεβρουαρίου, ύστερα από 46 ημέρες απεργίας πείνας, ο Κουφοντίνας αρνείται να του τοποθετηθεί νέος ορός ενυδάτωσης. Και τώρα το ακροδεξιό ακροατήριο θα μιλήσει για εκβιασμό. Εγώ όμως θα μιλήσω για δικαιοσύνη, γιατί κύριο μέλημα της δημοκρατίας είναι η απόδοση δικαιοσύνης. Άραγε υπάρχει δικαιοσύνη όταν η ίδια η κυβέρνηση αψηφά τους νόμους της; Υπάρχει δικαιοσύνη όταν ένας κρατούμενος αργοπεθαίνει κι η κυβέρνηση αδρανεί; Αν αυτή η αδράνεια της κυβέρνησης βάψει κόκκινα τα χέρια των μελών της, δεν θα αποδοκιμάσει τις ειδεχθείς πράξεις στις οποίες προέβη ο Κουφοντίνας αλλά θα τις μιμηθεί. Αν δεν αντιδράσει άμεσα η κυβέρνηση, ένας άνθρωπος θα χάσει τη ζωή του. Και μιλάω για άνθρωπο γιατί και ο εγκληματίας άνθρωπος είναι και η ανθρώπινη ζωή είναι αναφαίρετο δικαίωμα.
Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση να αφαιρέσει κατ’ έμμεση αυτουργία μια ανθρώπινη ζωή; Μήπως δεν αναγνωρίζει τον σωφρονιστικό χαρακτήρα των φυλακών ή μήπως θέλει να φιμώσει έναν πολιτικό, ιδεολογικό εγκληματία; Όλες αυτές οι ρητορικές ερωτήσεις δεν χωρούν σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, όπου πρωτοστατούν η ελευθερία του λόγου και η ισότητα. Μήπως η κυβέρνηση εθελοτυφλεί κι αρνείται να αναγνωρίσει τα ζωώδη ένστικτά της;
Εγώ σαν πολίτης ορρωδώ μπροστά στους υστερόβουλους αντιπροσώπους που κυβερνούν τη χώρα μας. Αιδώ θα πρέπει να αισθάνονται οι πολιτικοί εκπρόσωποι, όταν, στη χώρα όπου γεννήθηκαν οι δημοκρατικοί θεσμοί πριν από εκατοντάδες χρόνια, σήμερα είναι «υπό εξαφάνιση». Άραγε πρόκειται για αυτοϋπονόμευση της δημοκρατίας;
* Η Φοίβη Παπαδοπούλου είναι φοιτήτρια Νομικής
