Η επίθεση είναι, ως γνωστόν, η καλύτερη άμυνα και αυτό στο επιτελείο Μητσοτάκη το ξέρουν καλά. Μετά το αρχικό μούδιασμα και τον πανικό για τις αποκαλύψεις σχετικά με τον βίο και την πολιτεία του εκλεκτού τους κ. Λιγνάδη, "η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται":
Ο Κ. Μητσοτάκης υψώνει τείχος προστασίας στην κ. Μενδώνη και μάλιστα επισήμως, με ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο και επίσημη διαρροή με νον πέιπερ του πρωθυπουργικού γραφείου. Καταλαβαίνει ότι έτσι αναδέχεται προσωπικά και στο ακέραιο, εκτός από τη δική του αντικειμενική ευθύνη, και τις ευθύνες της υπουργού και αποκαθιστά ένα συνεχές που αρχίζει από τον Δ. Λιγνάδη και καταλήγει στον ίδιον.
Το καταλαβαίνει, αλλά για κάποιον λόγο κρίνει ότι δεν τον παίρνει να ξηλώσει την κ. Μενδώνη, που πιθανώς σχετίζεται με το αναπάντητο ερώτημα ποιος επέλεξε τον Λιγνάδη για επικεφαλής του Εθνικού Θεάτρου.
Ο δικηγόρος του Λιγνάδη Αλ. Κούγιας και ο υπουργός Ανάπτυξης Άδ. Γεωργιάδης σερβίρουν ως υπερασπιστική γραμμή για τους καταγγελλόμενους βιασμούς ανηλίκων ότι όλα αυτά δεν είναι παρά μια συνωμοσία του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του έργου στο Ελληνικό. Είναι άλλωστε αρχή που οι ακροδεξιοί λαϊκιστές έχουν κληρονομήσει από τα όμορφα χρόνια του Γ' Ράιχ, ότι ένα επιτυχημένο ψέμα πρέπει να είναι τόσο ανήκουστο ώστε κανείς να μην μπορεί να διανοηθεί ότι μπορεί να λέγονται τόσο χοντρά ψέματα.
Ο συνήθης Κούγιας, σε εγκάρδια συνεργασία με εκλεκτούς συστημικούς δημοσιογράφους και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, άρχισαν ήδη την ενοχοποίηση και απαξίωση των θυμάτων - καταγγελλόντων. "Τι δουλειά είχαν τα δεκαπεντάχρονα;", "γονείς δεν είχαν να τα προσέξουν;", τα ίδια δηλαδή που λέγανε οι ίδιοι, το ίδιο ανερυθρίαστα, και για τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο όταν τον δολοφόνησε με μια σφαίρα στην καρδιά ο Κορκονέας ένα Σάββατο βράδυ στα Εξάρχεια.
Και το κερασάκι της τούρτας στην επιχείρηση συγκάλυψης είναι η σημερινή συζήτηση στη Βουλή, όπου, αντί ο Μητσοτάκης να συρθεί να απολογηθεί γι' αυτά τα αίσχη, ετοιμάζεται να εμφανιστεί ως τιμητής καταγγέλλοντας το επίπεδο του δημόσιου λόγου, επικεντρώνοντας στα social media, εκεί όπου η Ν.Δ. έχει γράψει ιστορία κιτρινισμoύ, χυδαιολογίας και fake news. Τα σόσιαλ δεν μπορούν να ελεγχθούν με λίστες Πέτσα. Βγάζουν θέματα, αναδεικνύουν θέματα και αυτό πονάει τους ενοίκους του Μαξίμου.
