Ο Σαμαράς λοιπόν έδωσε συνέντευξη στην Καθημερινή, όπου διαφοροποιείται από την εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη, ειδικά σε ό,τι αφορά την έναρξη διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία.
Δεν αναφέρει καν τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση. Λέει απλώς ότι πρέπει να κάνουμε εντελώς άλλα από αυτά που κάνει η κυβέρνηση. Και σηκώνει υπερπατριωτικούς τόνους.
Λέει επίσης, εμμέσως πλην σαφώς, ότι δεν θα ψηφίσει τα Μνημόνια Συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Βόρεια Μακεδονία.
Τα οποία ο Μητσοτάκης αποφεύγει να φέρει για κύρωση στη Βουλή, για να μην θυμηθεί ο κόσμος τι αδιανόητος σαλτιμπάγκος έχει υπάρξει στο Μακεδονικό.
Η σχέση του Σαμαρά με τον Μητσοτάκη είναι πολύ σύνθετη. Εν πρώτοις ο Μητσοτάκης στηρίχτηκε κατά κόρον στη ρητορική Σαμαρά για να κάνει αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και ξέρει πολύ καλά ότι αυτά που λέει ο Σαμαράς είναι αποδεκτά από την πλειοψηφία των οπαδών και των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.
Άρα δεν θα επιχειρήσει να πειράξει τον Σαμαρά, αν ο Σαμαράς δεν τον ζορίσει.
Το πιθανότερο είναι να κάνει ότι δεν ακούει. Και τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα να κάνουν ακριβώς το ίδιο.
Και να αφήσει τη δεξιά βάση να πιστεύει ότι η Ν.Δ. καλύπτει και τις απόψεις Σαμαρά, οπότε μπορούν να είναι ευχαριστημένοι.
Από την άλλη, πόσο μπορεί να ζορίσει ο Σαμαράς τον Μητσοτάκη αυτή τη στιγμή;
Θεωρητικά ο Σαμαράς θα μπορούσε να κάνει ένα δεξιό υπερπατριωτικό σχήμα και να κόψει από τη Ν.Δ. ένα ποσοστό. Ίσως στη Βόρεια Ελλάδα να φτάνει και 10% αλλά όχι περισσότερο.
Γιατί οι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους έχουν την τάση να ψηφίζουν αυτόν που πιστεύουν ότι μπορεί να νικήσει.
Αλλά με ποιον να το κάνει το κόμμα ο Σαμαράς; Το βαρύ πυροβολικό του σαμαρισμού, Άδωνις, Βορίδης, Κεραμέως, Πλεύρης κ.λπ., έχουν τακτοποιηθεί. Δεν θα εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στην κυβέρνηση για να ξαναρχίσουν από το μηδέν και να τρέχουν να παριστάνουν τον Βελόπουλο.
Μένουν κάτι σαμαρικοί βουλευτές, όπως ο Δ. Βαρτζόπουλος, που ζήτησε, αν δεν καρποφορήσουν οι διερευνητικές, να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια με την Τουρκία.
Δηλαδή να κάνουμε πόλεμο.
Αλλά με τέτοιους και με διάφορους απόστρατους δεν γίνεται η δουλειά. Δεν θα στοιχηματίζαμε ότι ο Σαμαράς έχει αυτό στο μυαλό του.
Και πάει πολύ να ρίξει δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη με αποστασία. Μια φορά το έκανε και έμεινε 20 χρόνια εκτός πολιτικής.
Το πιθανότερο είναι ότι ο Σαμαράς προσβλέπει στο μέλλον. Και επενδύει στη φθορά του Μητσοτάκη.
Αν ο Μητσοτάκης φθαρεί -και αυτό θα συμβεί μάλλον γρήγορα αν η κατάσταση στην οικονομία συνεχίσει να πηγαίνει έτσι-, στη Ν.Δ. η εσωτερική κατάσταση θα αρχίσει να διαμορφώνεται από μηδενική βάση.
Και τότε θα είναι η ώρα για μια ωραία Alt Right Νέα Δημοκρατία, από τις καλές, σαν αυτή του Όρμπαν και του Σαλβίνι.
Και όχι σαν τη σημερινή, που αφήνει το "Ουρούτς Ρέις" να κάθεται 6,5 μίλια έξω από το Καστελόριζο επειδή της είπε η Γερμανία.
Εκεί λοιπόν ο Σαμαράς θα θέλει να παίξει τον ρόλο του φυσικού ηγέτη. Αλλά με όρους εκλογικής νίκης, όχι με όρους περιθωρίου και Πολιτικής Άνοιξης.
Γι’ αυτό, το περισσότερο που θα στοιχηματίζαμε ότι σκοπεύει να κάνει είναι να διαφοροποιηθεί σε κάποιες ψηφοφορίες και ώς εκεί.
