Έχουν τη δική τους δημόσια παρουσία, τον δικό τους ρόλο στην ιστορία της πόλης, τη δική τους αισθητική. Ποιος Αθηναίος δεν έχει αφήσει σ’ αυτά τα καλύτερά του χρόνια - για να χρησιμοποιήσουμε τους στίχους του αείμνηστου Λουκιανού Κηλαηδόνη. Φυσικά, ο λόγος είναι για τα θερινά τα σινεμά της πόλης. Η ανάμνησή τους έχει κάτι από μυρωδιά από αγιόκλημα και γιασεμί, κάτι από τη δροσιά της νυχτερινής Αθήνας, κάτι από τη νοστιμιά της γρανίτας που έβρισκες στο μπαρ του σινεμά στο διάλειμμα της ταινίας και κάτι από την τρυφερότητα του πρώτου μας ερωτικού ραντεβού.
Η στήλη θα ρίξει τις ματιές της στις γειτονιές των θερινών σινεμά. Ξεκινάμε με τη γειτονιά του Αγίου Παύλου και δύο ιστορικούς θερινούς κινηματογράφους, το «Αλκαζάρ» και τη «Βικτώρια». Περπατώντας δυτικότερα, θα συναντήσουμε το επίσης ιστορικό κινηματοθέατρο του «Λαού», στην οδό Μ. Αλεξάνδρου δίπλα στην πλατεία Μεταξουργείου.
Στην αρχή της Μ. Αλεξάνδρου και στη συμβολή της με την Ιερά Οδό συναντάμε τη «Λαΐδα» στην ταράτσα ενός συνεργείου φορτηγών αυτοκινήτων. Σήμερα, ανακαινισμένη, η «Λαΐδα» στεγάζει τμήμα της Ταινιοθήκης της Ελλάδας.
Επί της Κωνσταντινουπόλεως συναντάμε το «Περουζέ», ένα από τα πιο συμπαθητικά θερινά σινεμά της εποχής με επιλεγμένες ποιοτικές ταινίες. Στον Κολωνό το «Άστρον» και το «Λένορμαν».
Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας σε μια άλλη κινηματογραφική γειτονιά, τα Εξάρχεια, κυριαρχούν το «Βοξ» και η «Ριβιέρα», δύο εμβληματικοί καλοκαιρινοί κινηματογράφοι που και σήμερα επιμένουν. Τα «Παναθήναια», το μικρό, όμορφο σινέ, συμπληρώνουν την εικόνα.
Επιστρέφοντας στο ιστορικό κέντρο της πόλης θα συναντήσουμε το «Θησείο», με την καταπληκτική του θέση στον πεζόδρομο της Αγίου Παύλου, που δίκαια αποκαλείται «άρχοντας» των θερινών, τον «Ζέφυρο», που αποτελεί το σινεμά - μουσείο της Αθήνας, την «Ήβη» στη γνωστή ταράτσα της οδού Σαρρή στου Ψυρρή, που σήμερα χρησιμοποιείται για θέατρο, το «Σινέ Ψυρρή» και την «Αφροδίτη» που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια στου Ρουφ, καθώς και το «Σινέ Παρί», το τελευταίο του είδους στη συνοικία της Πλάκας. Και μια και φτάσαμε στην Πλάκα, να τελειώσουμε το οδοιπορικό μας στο κέντρο της πόλης μας, το Ζάππειο, όπου έχει βάλει τη σφραγίδα της η «Αίγλη», το συμπαθητικό σινέ δίπλα από τον Εθνικό Κήπο.
