Κρίνοντας τα κομματικά της τελευταίας περιόδου, αρκετοί μιλάνε για επανεκκίνηση, πιο πυκνή διασύνδεση των αντικειμένων, πιο σφικτό συντονισμό της πολιτικής και κοινοβουλευτικής δράσης. Πιθανώς είναι θετική η μετακίνηση προσώπων σε διαφορετικά πεδία, διότι εμπλουτίζονται με εμπειρία τα στελέχη και εμπλουτίζουν τη δράση με πιο πολύπλευρη κατάρτιση.
Πολλές φορές το να μην κατέχεις απολύτως ένα αντικείμενο γίνεται κίνητρο εργασίας και μελέτης. Από την άλλη έχει φανεί ότι οι συνέργειες είναι ο πιο ορθός τρόπος για απόκτηση αξιοπιστίας στον σχηματισμό των πολιτικών θέσεων και σταθεροποίηση υψηλής αντιπολιτευτικής ποιότητας. Κενά του ενός μπορεί να τα καλύπτει ο άλλος.
Υπάρχουν και οι επιφυλακτικοί. Άλλοι θεωρούν τις αλλαγές μορφή αναβολής του «προβλήματος», άλλοι τις θεωρούν διστακτικές, άλλοι τακτικές. Η επιφύλαξη και η κατάφαση είναι κίνητρα προσεκτικής ανάλυσης, κριτικής εμβάθυνσης, καμιά φορά γκρίνιας, ενίοτε απογοήτευσης, αλλά και τολμηρού σχεδιασμού. Κακά τα ψέματα, ο ρόλος της αντιπολίτευσης εξασφαλίζει «χρόνο εργασίας». Μπορεί κάποιος χωρίς τους ασφυκτικούς χρόνους της κυβερνητικής επιτέλεσης να δουλεύει πάνω στον συνδυασμό αντικειμένων.
Είναι δυνατόν να σχεδιάσεις στον χώρο της Υγείας ή των μεταφορών χωρίς να σκεφτείς στρατηγικά και τεχνικά πάνω στη διοίκηση; Πολλές φορές η αποσυναρμολόγηση και διάσπαση των πεδίων έκανε μια υπόθεση να αργεί απελπιστικά. Πόσα δεν πρόλαβε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ λόγω αυτής της δομικής αργοπορίας! Δήμος, Λιμενικό Ταμείο, αποκεντρωμένη αρχιτεκτονική επιτροπή, Κτηματική Υπηρεσία, Περιφέρεια, υπηρεσίες του υπουργείου Ναυτιλίας, του υπουργείου Περιβάλλοντος, του Εσωτερικών, του Προστασίας του Πολίτη, του υπουργείου Πολιτισμού, η Υπηρεσία Τελωνείων, το Λιμενικό Σώμα, οι σύλλογοι αλιέων, οι σύλλογοι εστίασης, οι ακτοπλόοι, οι ιδιοκτήτες οικημάτων προ του τάδε χρόνου και πολλοί άλλοι που δεν θυμάμαι έπρεπε να εμπλακούν για την ρύθμιση της χερσαίας ζώνης ενός λιμένος.
Για το πιο παραγωγικό στοιχείο της νησιωτικής χώρας μας χρειάζονται (σχεδόν) «χαρτί από γιατρό και βεβαίωση της ενορίας». Μια αναρρωτική σε ένα γρανάζι αρκεί για να πάει πίσω όλη η υπόθεση. Πόσες φορές πολιτικοί σχεδιασμοί ενδιαφέροντες, επείγοντες τράκαραν στον γραφειοκρατικό αρνητισμό; Υπηρεσίες που τις ξεπερνούσε η τεχνολογική εξέλιξη λίμναζαν για να μην μετακινηθεί κανείς σε άλλο αντικείμενο. Γνωστά.
Αυτά τα αναφέρω για να υπογραμμίσω ότι η πολιτική παραγωγή τίθεται με νέους (για την Αριστερά) όρους. Δεν μπορεί να χτιστεί πολιτική μόνο σε μια γενική θεωρητική προσέγγιση ενός προβλήματος, χωρίς τη δουλειά πάνω στο διοικητικό και θεσμικό πεδίο. Σκέφτεσαι συσχετιζόμενος με τους τρόπους εφαρμογής. Δεν χτίζεις πολιτικούς ισχυρισμούς στο κενό, όπως παλιότερα. Χωρίς γνώση των συνδετήριων ιστών ανάμεσα στα διάφορα πεδία, δεν υφίσταται δυνατή πολιτική απόφαση. Έτσι πρέπει να οργανωθεί η δουλειά.
Θέλω έμμεσα να μετακινήσω τη συζήτηση από τις αγωνίες και τα ζυγίσματα «ευνοουμένων» ή «αδικημένων» στο ψαχνό και επείγον. Η λύση του πολλαπλού διοικητικού προβλήματος αφορά τους πολίτες, όχι την κομματική εσωχώρα και τους φορμαλισμούς της. Εάν αναζητάς τη νέα Αριστερά, δεν πρέπει να κυνηγάς σχήματα παρελθόντος που αντιστοιχούσαν σε άλλες γεωπολιτικές συνθήκες, σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Αλλιώς κάνεις συζήτηση «εργαστηρίου» ή «συλλόγου φιλοτελισμού».
Μερικές φορές η σχολαστικότητα και η καθήλωση σε όρους και ποσοστά αριστεροφροσύνης ή δεξιάς παρέκκλισης ή παράδοσης ή πολιτικού μοντερνισμού μοιάζουν τόσο εκτός πραγματικότητας!
Μοιάζει να μην μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο δυνατό φρενάρισμα (που μπλοκάρει τους τροχούς επιταχύνοντας εν τέλει) και το σπινάρισμα (που τους περιστρέφει, χωρίς όμως να κινείται το όχημα). Στα σύγχρονα οχήματα αυτό σχεδόν έχει εξαλειφθεί. Όμως κανένα ηλεκτρονικό υποβοηθητικό σύστημα δεν λύνει το πρόβλημα που δημιουργούν η αδεξιότητα και η ασχετοσύνη από εγωπάθεια.
