Αντί να ασχολούμαστε με ανοησίες του τύπου ποιος είναι με ποιον, ας αναρωτηθούμε ποια στρώματα εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ποιες ομάδες παραμένουν ασκεπείς πολιτικά, πώς (ο ΣΥΡΙΖΑ) ενσωματώνει στο πολιτικό παρόν την Ιστορία. Το τελευταίο, μάλιστα, το θέτω επειδή, όπως έχω αναφέρει σε αρκετά κείμενα, μέρος της πολιτικής ταυτότητας κάποιου οφείλεται σε κληροδοτήματα, συναισθηματικά, βιωματικά, αισθητικά.
Αν εντοπίσουμε τις κοινωνικές επικράτειες, τις ομάδες, τις εργασιακές κατηγορίες, τις πολιτιστικές τάσεις που αναζητούν σκέπη, που κατά διαστήματα ίσως πλησίασαν τον ΣΥΡΙΖΑ, θα βρούμε και τη φόρμα συνοχής μιας ευρείας και πολυεπίπεδης παράταξης. Αν ασχολούμαστε με όρους φραξιών, δικτυώσεων και εσωτερικών διαπραγματεύσεων, πολύ το κουράζουμε και ο «κόσμος θα φύγει στο διάλειμμα».
Πριν από δύο χρόνια είχα συναντηθεί στο Ηρώδειο με μια μεγάλη Ελληνίδα τραγουδίστρια. Εμβληματική, από τα χρόνια της χούντας μέχρι σήμερα, με ευρύτατο και διεθνές ρεπερτόριο. Για κάποια χρόνια στεγαζόταν στο ΠΑΣΟΚ, αποτραβηγμένη (ευτυχώς όχι καλλιτεχνικά) τα τελευταία. «Έχω πολλές διαφωνίες, ενστάσεις, αμφιβολίες, αλλά είναι η μόνη δυνατότητα σύνθεσης μεγάλου κόμματος» μου είπε για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μου φάνηκε ακριβές.
Μεσοστρώματα που ανήλθαν (και το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε την άνοδό τους) και σήμερα κατέρρευσαν ή αποδυναμώθηκαν, εργαζόμενοι χωρίς καμία εργασιακή βεβαιότητα λόγω ανεργίας και έκλειψης δικαίου, μεγάλες ομάδες νέων επιστημόνων που με δύο μεταπτυχιακά εργάζονται στο σούπερ μάρκετ ή προσπαθούν να πουλήσουν ασφαλιστικά συμβόλαια σε ογδοντάρηδες, ομάδες «χωρίς δόντι», πεταμένες έξω από την αγορά εργασίας χωρίς προοπτική στοιχειώδους δικαιοσύνης προσλήψεων, πολίτες που δεν μπορούν να υπερασπιστούν ό,τι απέκτησαν, διανοούμενοι που πρέπει ή να αυτοχρηματοδοτούνται ή να προσπαθούν να επιζήσουν σε μια έρευνα που (κάποιοι ηλίθιοι) θεωρούν αντιεμπορική, ντελιβεράδες, καλλιτέχνες, εργάτες στο τεράστιο εργοστάσιο του Διαδικτύου που προσπαθούν να πείσουν για το νέο πρόγραμμα κινητής, για το διαιτολόγιο, για το πολυεργαλείο, που λύνουν τεχνικές απορίες στον πελάτη που αγόρασε τηλεόραση και δεν μπορεί να εγκαταστήσει τους σταθμούς, που παίρνουν παραγγελίες για τέσσερα «τυλιχτά με χοιρινό χωρίς κρεμμύδι», που δουλεύουν στην πολυεθνική τεχνικών έργων στη Σαγκάη, που τρέχουν υποθέσεις στην Πολεοδομία, στο υπουργείο Συγκοινωνιών κ.ά.
Ένα απέραντο δίκτυο ανθρώπων που περνούν δύσκολα, που λυπούνται, που νιώθουν ματαιωμένοι. Ζευγαριών με ένα παιδί, μιας σχετικά ευτυχισμένης κανονικότητας μέσα στην ασφυκτική θαλπωρή τεσσάρων συνταξιούχων παππούδων. Πολίτες που θέλουν την ησυχία τους, που θέλουν ρυθμισμένο δημόσιο χώρο, που θέλουν ειρηνική ταβέρνα μεσημέρι Κυριακής. Πολίτες που ζουν σε δυάρι - τρώγλη και έχουν χρόνια να πληρώσουν κοινόχρηστα. Νέοι εργαζόμενοι στις μάντρες σκραπ, νέοι των αναγνωστικών επιδόσεων, νέοι διαλυμένων οικογενειών, νέοι που δεν χάνουν τρία λεπτά τη μέρα για χάζι.
Υπάρχουν αυτοί που αισθάνονται, που νιώθουν, συνεχιστές του συλλογικού εμφυλιακού τραύματος, αυτοί που διαβάζουν ήσυχα την κριτική ανάλυση στο έργο του Φίλιπ Ροθ στις σελίδες μιας καλής κυριακάτικης αστικής εφημερίδας, αυτοί που πάνε γήπεδο, αυτοί που ξυπνούν στις 5 τα χαράματα και φεύγουν για δουλειά. Υπάρχουν οι μνήμονες των ταραγμένων φοιτητικών αμφιθεάτρων, οι μνήμονες των παρατεταμένων μεταπτυχιακών και διδακτορικών στα αμερικανικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια (συχνότατα αλληλοδιάδοχες, ομόρροπες εμπειρίες).
Δεν είναι αναγκαίο να βρεις ένα λεξιλόγιο - χυλό για να νιώθουν επιβεβαιωμένοι όλοι μαζί σου, αλλά υπάρχει επείγουσα, ιστορική πολιτική ανάγκη να αναλύσεις συστηματικά τα βαθύτερα ειδολογικά χαρακτηριστικά των συνόλων και υποσυνόλων και να συντάξεις το εναλλακτικό σχέδιο.
Την πρώτη φορά ξεκίνησες σε έναν φαντασιακό αφρό και αναγκάστηκες να προσαρμοστείς βίαια στους όρους και τα τελεσίγραφα. Τη δεύτερη φορά πρέπει να αλλάξεις ποιοτικό επίπεδο. Σχολαστική, επιστημονική ανάλυση, αδογμάτιστη ανάγνωση της πραγματικότητας (ό,τι δεν χαρακτηρίζει την αριστερή παράδοση δηλαδή).
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
