“H ευρύτερη χρήση των προγραμμάτων αναστολής εργασίας έχει συγκρατήσει την ανεργία. Η οικονομία της Ευρωζώνης ήταν 6,8% μικρότερη στο τέλος του 2020 σε σύγκριση με την πτώση 3,5% που εμφάνισε το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Ο βραδύτερος εμβολιασμός επίσης πιθανότατα θα σημάνει πως θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος απ’ ό,τι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να τερματιστεί η υγειονομική έκτακτη ανάγκη. Αυτό θα σημάνει ακόμα περισσότερη οικονομική ζημιά -ιδιαίτερα για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, που βασίζονται στον διεθνή τουρισμό".
Αυτά τα πολύ απλά, έως προφανή, έγραφαν στο editorial τους οι βρετανικοί Financial Times πριν από λίγες ημέρες και υπογράμμιζαν ότι πρέπει να αναβιώσει το πνεύμα του περίφημου «whatever it takes» για την Ευρωζώνη (δηλαδή πως θα γίνει ό,τι χρειαστεί οικονομικά για να αντιμετωπιστεί η κρίση που προκαλεί η πανδημία.)
Και να φανταστεί κανείς ότι η δημοσιονομική πολιτική που ακολουθούν οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης έχει οδηγήσει στις αγορές μεγέθη μπροστά στα οποία τα όσα κάνουν οι Μητσοτάκης - Σταϊκούρας - Σκυλακάκης έχουν σχέση ουρανοξύστη με ετοιμόρροπο ισόγειο.
Μια απλή ανάγνωση του αποσπάσματος από τους F.T. κάνει κατανοητό ότι, αν αφορά η επισήμανση μια φορά την Ε.Ε., την Ελλάδα ειδικότερα την αφορά 100 φορές. Σε αυτές τις συνθήκες και ενώ ο τίτλος του άρθρου της βρετανικής εφημερίδας μιλάει για την ανάγκη «ενός νέου «μπαζούκα», δηλαδή του μαζικού τυπώματος νέου χρήματος και της εφαρμογής επεκτατικών πολιτικών, στην Ελλάδα οι κυβερνητικοί επιτελείς διακηρύσσουν ότι τα λεφτά τελειώνουν... Οι επιστρεπτέες πετσοκόβονται...
Δυστυχώς έρχονται χειρότερες ημέρες για εργαζόμενους, μικροεπιχειρηματίες, επαγγελματίες και για την αγορά...
