«Θα παραδεχτώ ότι η ταυρομαχία είναι τέχνη αν αναγνωριστεί και ο κανιβαλισμός ως γαστρονομία»
Manuel Vicent
Στη χωμάτινη αρένα, που στα χρόνια που έχουν περάσει η γη έχει ποτιστεί με το αίμα χιλιάδων ταύρων, ένα ζώο στέκεται μπροστά στους επίδοξους δολοφόνους του. Ένα ζώο που παρουσιάζεται ως άγριο και επιθετικό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ζώο επίτηδες νηστικό και ταλαιπωρημένο, βασανισμένο και ψυχικά εξαντλημένο. Ένα ζώο που του έχουν βουλώσει με χαρτιά τα αυτιά του, που του έχουν βάλει βαζελίνη στα μάτια για να θολώσουν την όρασή του. Που του έχουν κλείσει με βαμβάκι τα ρουθούνια για να του δυσκολεύουν την αναπνοή και συχνά με καρφωμένες βελόνες στα γεννητικά όργανα βγαίνει στην αρένα ύστερα από ημέρες εγκλεισμού σε ένα ξύλινο κιβώτιο. Αποπροσανατολισμένο και μέρες νηστικό, έρχεται αντιμέτωπο με τις ιαχές του πλήθους και τους βασανιστές του, που το εξαντλούν ακόμη περισσότερο με τα χτυπήματά τους. Οι πικαδόρες είναι οπλισμένοι με μια ξύλινη λόγχη με μεταλλική άκρη, την πίκα, την οποία καρφώνουν στους μύες του αυχένα του ταύρου. Στη συνέχεια οι βοηθοί του ταυρομάχου καρφώνουν στη ράχη του ζώου τις μπαντερίγιες. Αυτές είναι ξύλινες βέργες με μεταλλική άκρη, στολισμένες με χάρτινες χρωματιστές διακοσμήσεις. Στην τρίτη και τελευταία φάση ο ταυρομάχος κρατώντας τη μουλέτα, ένα κόκκινο κομμάτι φανελένιου υφάσματος σε σχήμα καρδιάς το οποίο είναι στερεωμένο σε έναν πήχη μάκρους 50 εκ. περίπου, επιχειρεί μια σειρά από περάσματα όσο το δυνατόν πιο κοντά στα κέρατα του ταύρου, δείχνοντας την τέχνη του και ετοιμάζοντάς τον για το τελειωτικό χτύπημα. Οι δύο κυριότεροι τρόποι θανάτωσης του ταύρου είναι το volapié, κατά το οποίο ο ταυρομάχος ορμά με προτεταμένο το σπαθί προς τον ταύρο, και το recibiendo, όπου ο ταυρομάχος ακίνητος, προκαλώντας την τελευταία έφοδο του ταύρου, τον καρφώνει με το σπαθί. Η άνιση αυτή μάχη, την οποία ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη εξακολουθεί να αντιμετωπίζει όχι ως δολοφονία αλλά ως άθλημα και ως παράδοση, βρίσκεται πλέον υπό συνεχή αμφισβήτηση και ο αγώνας για την οριστική κατάργηση των ταυρομαχιών συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, με νίκες αλλά και με ήττες.
Ο αγώνας συνεχίζεται
Στην Κολομβία η Βουλή των Αντιπροσώπων εγκρίνει την απαγόρευση των ταυρομαχιών με ένα ιστορικό ψήφισμα, με 93 ψήφους υπέρ της απαγόρευσης και μόλις 2 ψήφους κατά στο σύνολο των 188 μελών. Η απόφαση γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό εντός και εκτός Κοινοβουλίου με τους πολέμιους της σφαγής των ταύρων να αναφωνούν «No más olé». Στο Μεξικό χιλιάδες ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων βγαίνουν στους δρόμους της πρωτεύουσας για να διαμαρτυρηθούν για την επιστροφή των ταυρομαχιών μετά από σχεδόν δύο χρόνια που κράτησε η απαγόρευσή τους. «Τα βασανιστήρια δεν είναι τέχνη, δεν είναι πολιτισμός» και «ναι στους ταύρους, όχι στις ταυρομαχίες» είναι τα συνθήματα που ακούγονται κάθε Κυριακή έξω από την Plaza México, την αρένα χωρητικότητας 42.000 ατόμων που θεωρείται η μεγαλύτερη στον κόσμο. Στην Ισπανία ο υπουργός Πολιτισμού της χώρας δηλώνει πως η κεντρική κυβέρνηση είναι έτοιμη να καταργήσει την κρατική επιδότηση στα χρηματικά βραβεία των ταυρομάχων λέγοντας «ότι αυτό είναι το συναίσθημα της πλειοψηφίας των Ισπανών πολιτών που αρνούνται να επιβραβεύουν τους βασανιστές και τους δολοφόνους ζώων με δημόσιο χρήμα». Την ίδια ώρα η εταιρεία που διοργανώνει τις ταυρομαχίες στην αρένα της Σεβίλλης ανακοινώνει ότι προσφέρει δωρεάν εισιτήρια στα παιδιά κάτω των 8 ετών, με την αιτιολογία πως με τον τρόπο αυτόν ενισχύει μια εθνική παράδοση. Χιλιάδες είναι οι Ισπανοί που με την υπογραφή τους αρνούνται κάθε μορφή απαγόρευσης, ζητώντας να προστατευτούν οι ταυρομαχίες σαν άυλη πολιτιστική κληρονομιά. Σύμφωνα με τη Unión de Criadores de Toros de Lidia, η οποία εκπροσωπεί το 54% των Ευρωπαίων εκτροφέων ταύρων για μάχες, τα οφέλη από επιδοτήσεις της ΚΑΠ της Ε.Ε. ανέρχονται σχεδόν στα 200 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, παρά τις προσπάθειες των ευρωβουλευτών της της Αριστεράς (GUE/NGL) να σταματήσει η συγκεκριμένη χρηματοδότηση. Κάθε χρόνο τουλάχιστον 7.000 ταύροι σφάζονται σε επίσημες ταυρομαχίες μόνο στις αρένες της Ισπανίας. Τα ζώα ωθούνται σε ακραία ψυχική και σωματική εξάντληση πριν μαχαιρωθούν μέχρι θανάτου. Η ταυρομαχία δεν ήταν και δεν είναι ποτέ ένας δίκαιος αγώνας. Είναι μια τελετουργική σφαγή ενός αβοήθητου ζώου.
Info
Μια ταυρομαχία συνήθως τελειώνει με τον ταυρομάχο να σκοτώνει τον ταύρο με το σπαθί του. Αφού θανατωθεί ο ταύρος, το σώμα του σύρεται έξω από την αρένα και μεταφέρεται σε ένα σφαγείο από όπου το κρέας μοιράζεται στους πωλητές. Κατά τη διάρκεια των φεστιβάλ ταυρομαχιών, σε διάφορες ισπανικές πόλεις τα εστιατόρια και τα κρεοπωλεία προσφέρουν κρέας ταύρου.
