Τις έντονες αντιδράσεις φιλόζωων πολιτών έχουν προκαλέσει βίντεο και φωτογραφίες που τις τελευταίες μέρες έχουν κάνει το γύρο του διαδικτύου, στα οποία απεικονίζεται μια αλεπού να τρώει καρυδόπιτα με γιαούρτι, τυρί φέτα και να πίνει καπουτσίνο στο καταφύγιο Μπάφι στην Πάρνηθα καθώς οι επισκέπτες του καταφυγίου, της επιτρέπουν να ανεβαίνει στο τραπέζι τους και να τρώει ό,τι βρει.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που σημειώνεται τέτοιο περιστατικό καθώς η αλεπού έχει εξοικειωθεί με το ανθρώπινο είδος σε βαθμό που περπατά στο πλάι τους. Πέρυσι το καταφύγιο έπειτα από παρόμοια βίντεο που ανέβασαν επισκέπτες έκανε παράκληση να μην ταΐζουν οι επισκέπτες την αλεπού και σε ανάρτηση του εξηγεί την σύσταση από ειδικούς.
Κάποιοι λανθασμένα επίσης μεταφράζουν την συμπεριφορά της αλεπούς λέγοντας ότι το ζώο αποτελεί τη μασκότ του εστιατορίου, ωστόσο η συχνή σίτιση της από επισκέπτες στο καταφύγιο Μπάφι έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζεται σχεδόν καθημερινά εκεί.
Επιπλέον, εκτός από παράνομο είναι και απαράδεκτο να προσπαθούμε να προσελκύσουμε τα ζώα με το να τα δελεάζουμε με τροφή για να τραβήξουμε βίντεο και φωτογραφίες αποσκοπώντας στη δημοσίευση τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τα ζώα ως photo props. Είναι ευαίσθητα άτομα με την ίδια επιθυμία για ασφάλεια και σεβασμό με τους ανθρώπους. Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε την άγρια ζωή είναι να μην παρεμβαίνουμε και να αφήσουμε τα άγρια ζώα να παραμείνουν άγρια.
Η τροφή των «ανθρώπων» δεν είναι κατάλληλη για τα ζώα
Ενώ οι άνθρωποι έχουν καλές προθέσεις, η σίτιση της άγριας ζωής προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό. Μερικοί άνθρωποι ταΐζουν ελάφια το χειμώνα καθώς θεωρούν ότι υπάρχει έλλειψη φυσικών πηγών τροφής. Στην πραγματικότητα, τα ελάφια μπορούν να επιβιώσουν καλύτερα στις χειμερινές συνθήκες όταν δεν παρέχεται επιπλέον τροφή. Αυτό συμβαίνει επειδή το πεπτικό σύστημα του ελαφιού μπορεί να προσαρμοστεί στις σταδιακές αλλαγές στη διαθέσιμη τροφή. Ακόμη και να τους παρέχουμε σανό μπορεί να βλάψει τα ελάφια.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ελάφια στα οποία δόθηκε σανό πέθαναν με γεμάτο στομάχι επειδή ο σανός δεν παρείχε την ισορροπημένη διατροφή που χρειάζονταν. Μερικά ελάφια δεν αναμένεται να επιβιώσουν τον χειμώνα. Σε ένα φυσικό σύστημα, τα πιο προσαρμοσμένα ζώα θα επιβιώσουν και θα βελτιώσουν τη γενετική του κοπαδιού. Η παροχή συμπληρωματικής τροφής στην άγρια ζωή μπορεί να βλάψει την υγεία του πληθυσμού. Το να επιτρέπεται στα ελάφια να αναζητούν τροφή σε ένα φυσικό σύστημα είναι ο καλύτερος τρόπος για να συντηρηθεί το κοπάδι.
Τα ανθρώπινα τρόφιμα δεν είναι αρκετά θρεπτικά για τα ζώα και μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας (ειδικά όταν τα ζώα ταΐζουν συνεχώς τηγανιτές πατάτες, ψωμί και ποπ κορν). Τα υδρόβια πτηνά, για παράδειγμα, τρέφονται με μια ποικιλία φυσικής τροφής, όπως φύκια, σπόρους, έντομα, μικρά ψάρια και αμφίβια, σκουλήκια και άλλα ασπόνδυλα. Τα τρόφιμα αυτά είναι φυσικά διαθέσιμα στη σωστή αναλογία υδατανθράκων και πρωτεϊνών και παρέχουν τις βιταμίνες, το ασβέστιο και άλλα μέταλλα που χρειάζονται τα πτηνά.
Το ψωμί τρόφιμο συνήθως που τους δίνουν οι άνθρωποι περιέχει υδατάνθρακες, αλλά λίγη άλλη θρεπτική αξία για τα πτηνά και μπορεί να οδηγήσει σε παραμορφώσεις των οστών τους. Οι πάπιες και άλλα πουλιά προτιμούν την «εύκολη» πηγή τροφής και εξαρτώνται από τους ανθρώπους, χωρίς να αναζητούν άλλες, πιο θρεπτικές πηγές τροφής.
Εξοικειώνονται με τους ανθρώπους
Για να μην εξοικειώνονται τα άγρια ζώα με την ανθρώπινη παρουσία ή να μην παρουσιάζουν απρόβλεπτες συμπεριφορές, που μπορεί να καταστούν επικίνδυνες, δεν ταΐζουμε τα άγρια ζώα. Παρομοίως, κατά την επίσκεψή μας σε περιοχές όπου ζουν άγρια ζώα, δεν αφήνουμε σκουπίδια ή τροφικά υπολείμματα μετά την αποχώρησή μας.
Η σίτιση μπορεί να κάνει τα μεγάλα, δυνητικά επικίνδυνα ζώα να αισθάνονται υπερβολικά άνετα σε κατοικημένες περιοχές.Τα ζώα που συνηθίζουν να τρέφονται από ανθρώπους μπορεί να πλησιάσουν άτομα που φοβούνται ή είναι εχθρικά προς την άγρια ζωή, δημιουργώντας κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τα ζώα. Όπως τα περιστέρια, οι πάπιες και οι χήνες μπορεί να συγκεντρώνονται σε μεγάλους αριθμούς όπου λαμβάνει χώρα το τάισμα, με αποτέλεσμα την επιθετικότητα προς τους ανθρώπους που δεν έχουν φαγητό στο χέρι, καθώς και προς άλλα άτομα της ομάδας.
Κίνδυνος ατυχήματος με κινούμενα οχήματα
Τα ζώα μπορεί να χτυπηθούν από κινούμενα οχήματα ή να προσπαθήσουν να εισέλθουν σε οχήματα για αναζήτηση τροφής. Οι δρόμοι και τα οχήματα αντιπροσωπεύουν μία από τις κύριες αιτίες θνησιμότητας στην άγρια ζωή. Η ενθάρρυνση των ζώων να πλησιάζουν ή να διασχίζουν δρόμους και χώρους στάθμευσης για αναζήτηση τροφής αυξάνει τον κίνδυνο ατυχημάτων.
Ανταγωνισμός και μετάδοση ασθενειών
Τα άγρια ζώα που εξαρτώνται από τους ανθρώπους για τροφή μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς ή να μεταδώσουν ασθένειες. Όταν τα άγρια ζώα συγκεντρώνονται για να τραφούν, μπορεί να προκληθεί συνωστισμός και ανταγωνισμός. Αυτές οι αφύσικες συνθήκες αυξάνουν τις πιθανότητες τραυματισμού μεταξύ των ζώων. Μπορεί επίσης να αυξήσει την εξάπλωση ασθενειών, μερικές από τις οποίες μπορεί να μεταδοθούν σε κατοικίδια ζώα και ανθρώπους.
Πιθανή είναι επίσης η μόλυνση των τροφίμων με κόπρανα, σάλιο και ούρα τα οποία φιλοξενούν βακτήρια, ιούς, μύκητες και παράσιτα. Η σίτιση μπορεί επίσης να αλλάξει τη συμπεριφορά των ζώων, έτσι ώστε τα ζώα να ταξιδεύουν τακτικά σε μεγαλύτερες ομάδες, γεγονός που μπορεί να κάνει πιο πιθανή τη μετάδοση ασθενειών μεταξύ των ζώων.
Τι κάνουμε αν δούμε τραυματισμένο ή νεκρό ζώο
Η απαγόρευση παρουσίας οικόσιτων ζώων σε εθνικούς δρυμούς θα πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα και απ’ όλους για την προστασία τόσο των πολιτών όσο και των ίδιων των ζώων. Η ελεύθερη κίνηση σκύλων ή άλλων οικόσιτων ζώων είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει σύγκρουση με την άγρια ζωή, περιστατικά θήρευσης, ή/και να καταστρέψει τις φωλιές τους.
Σε περίπτωση τραυματισμένου ή σκοτωμένου ζώου, δεν το αγγίζουμε και ενημερώνουμε τις αρμόδιες Αρχές ή οργανώσεις. Αν βρισκόμαστε σε προστατευόμενη περιοχή, επικοινωνούμε με τον αρμόδιο Φορέα Διαχείρισης (στο Οικοσκόπιο http://www.oikoskopio.gr/ μπορείτε να δείτε τις περιοχές στον χάρτη).
● Για θαλάσσιες χελώνες: Ενημερώνουμε τον Σύλλογο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας «Αρχέλων» και το τοπικό Λιμεναρχείο, ή τον τοπικό αρμόδιο φορέα, αν δούμε φωλιά από θαλάσσια χελώνα ή μικρά χελωνάκια. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που δούμε χελωνάκια, ΔΕΝ τα μεταφέρουμε στη θάλασσα, αλλά βεβαιωνόμαστε ότι η παραλία στην πορεία τους είναι ελεύθερη, ώστε να βρουν μόνα τους τον δρόμο, καθώς το να καταφέρουν να προσανατολιστούν είναι σημαντικό για την επιβίωσή τους. Αντίστοιχα, αν δούμε χελώνα να φτιάχνει τη φωλιά της, απομακρυνόμαστε.
● Για φώκιες: Σε περίπτωση που δούμε άρρωστη, τραυματισμένη, ή/και νεκρή φώκια, επικοινωνούμε με τη MΟm/Εταιρία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας.
● Για κητώδη: Επικοινωνούμε με το Ερευνητικό Κέντρο Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών «ΑΡΙΩΝ».
● Για αρκούδες και λύκους: Επικοινωνούμε με τις οργανώσεις Καλλιστώ και Αρκτούρος.
● Για άλλα θηλαστικά, αμφίβια, ερπετά, ή πουλιά: Επικοινωνούμε με την ΑΝΙΜΑ και τη Δράση για την Άγρια Ζωή».
