Την ώρα που θα σβήσουν τα φώτα και ο νέος χρόνος θα χτυπά τις πόρτες μας. Εκείνη την ώρα, στο μεταίχμιο των χρονικών ορίων μέλλοντος και παρελθόντος, ας φυλάξουμε μια σκέψη και μια ευχή. Για τις μάνες των Τεμπών που θα πρέπει να αντέξουν χωρίς τα χαμόγελα των παιδιών τους τις μέρες της χαράς των άλλων, να αντέξουν περιμένοντας τη δικαίωση όχι για να απαλύνει τον πόνο, αλλά για να ανακουφίσει τη μνήμη του τόσο άδικου χαμού τους.
Μια σκέψη και μια ευχή για τις μάνες της Παλαιστίνης που δεν μπορούν να βρουν καταφύγιο για τα παιδιά τους, αφού οι Ισραηλινοί έχουν κλέψει την ασφάλεια ακόμα και από την αγκαλιά της μάνας. Που τα βλέπουν να σφαγιάζονται και να πεινούν μπροστά τους αδύναμες να αποτρέψουν τη βαρβαρότητα.
Μια σκέψη και μια ευχή για τις μάνες και τις οικογένειες των παιδιών που έχασαν τη ζωή τους στον βωμό της οπαδικής βίας που η κυβέρνηση θρέφει, υποκλινόμενη στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών που απαιτούν οπαδικούς στρατούς.
Μια σκέψη και μια ευχή για τους 750 ανθρώπους που πέθαναν ανοιχτά της Πύλου, αθώα θύματα μιας πολιτικής αποτροπής ή εγκλεισμού των ονείρων για μια ζωή που να περιλαμβάνει τα τόσο δυσεύρετα αυτονόητα.
Μια σκέψη και μια ευχή για τις μάνες και τις οικογένειες των γυναικών που χάθηκαν μέσα στο 2023 από το χέρι συζύγου/συντρόφου ή γιου και των θυμάτων της έμφυλης βίας. Μια σκέψη και μια ευχή για την οικογένεια του Αντώνη Καρυώτη που δολοφόνησαν μέλη του πληρώματος του «Blue Horizon», πετώντας τον στη θάλασσα, και για τις μάνες και τις οικογένειες των θυμάτων της αστυνομικής βίας, του Χρήστου Μιχαλόπουλου αλλά και του του Χρήστου Χρονόπουλου.
Μια σκέψη και μια ευχή για τα παιδιά θύματα της βίας ανηλίκων και τους ανθρώπους που υποφέρουν αβοήθητοι στο περιθώριο μιας κοινωνίας που σκληραίνει και περιχαρακώνεται γύρω από ανυπέρβλητα εγώ, στο έλεος μιας κυβέρνησης που αδιαφορεί και το επιδεικνύει για τις συνέπειες των πολιτικών της, τις διαρκείς αυξήσεις στα βασικά τρόφιμα, στο ρεύμα, στις μετακινήσεις (βενζίνη, διόδια, ακτοπλοϊκά, ΚΤΕΛ), στα ενοίκια.
Μια σκέψη και μια ευχή για τα δέντρα και τα ζώα που χάθηκαν στις φωτιές και στις μεγάλες πλημμύρες, στερώντας μας το οξυγόνο, την ομορφιά τους ή τον βιοπορισμό από ανθρώπους που ζούσαν από αυτά, αλλά και για όλ@ τα απροστάτευτα και αδέσποτα ζωάκια που βασανίζονται από πείνα, αρρώστιες και απειλούνται από ανθρωπόμορφα τέρατα βασανιστές.
Η σκέψη ας περιλαμβάνει τις λέξεις «νοιάζομαι», «εμείς», «συλλογικότητα» και η ευχή μας ας είναι «αλληλεγγύη».
