Αυτά που συμβαίνουν στα Εξάρχεια συμβαίνουν και στην πλατεία Κυψέλης - μόνο που δεν έχουν την ίδια «ακροαματικότητα». Και οι δύο εξελίξεις διαδραματίζονται υπό την εγωιστική στάση του νυν δημάρχου, όπου ο δήμος είναι δήμιος της πόλης (ΑΥΓΗ, 2/3/23), ενώ ο μέλλων δήμαρχος κ. Δούκας έχει την άποψη «κανένα χαμένο δέντρο στην Αθήνα».
Στην Κυψέλη δεν υπάρχουν οι κοινωνικές αντιστάσεις που θα βάλουν ζητήματα. Η πλατεία Κυψέλης έχει απομείνει με μια παιδική χαρά, με ένα περίπτερο -ενώ το άλλο έχει φαγωθεί-, με έναν χώρο πώλησης εισιτηρίων για το μετρό. Τα πράγματα ξεκίνησαν σταδιακά και μουλωχτά. Αφού έφαγαν το μεγαλύτερο μέρος της πλατείας, προχώρησαν στο βόρειο μέρος της με μια επέκταση περιορίζοντας την κίνηση των πεζών - ούτε 1,5 μέτρο δεν άφησαν. Στη συνέχεια έκλεισαν την κίνηση για τους πεζούς στην οδό Βελβενδούς, υποχρεώνοντάς τους να κινούνται στον οδικό χώρο επ’ αόριστο. Και σαν να μην έφταναν αυτά, αφαίρεσαν με μια τελευταία κίνηση το 40% του νότιου μέρους που είχε παραμείνει αλώβητο με μουριές, χωρίς φυσικά να δώσουν λόγο των πράξεών τους ή να δημοσιοποιήσουν πότε παίρνει τέλος αυτό το μαρτύριο! Αυτό που απέμεινε από τη σκοροφαγωμένη πλατεία ήταν δύο μικρά τμήματα, που το ένα χρησιμεύει για να παίζουν κάποιοι κάποιο παιχνίδι - ίσως για να ξεγελιούνται.
Σε ένα αφιέρωμα του περιοδικού Οικοτοπία (Ιούλιος 2006), ο Αθανάσιος Αραβαντινός, διαπρεπής πολεοδόμος που χάσαμε πρόσφατα, έγραφε για νέες πλατείες και για επέκταση άλλων πλατειών. Ακόμη έγραφε για την ανάγκη δημιουργίας «ιδιωτικών πλατειών», δηλαδή για ευρύχωρες διατάξεις στο εσωτερικό οικοδομικών τετραγώνων με ενοποίηση των ακάλυπτων χώρων - γιατί έτσι θα αποφευγόταν «ο θρίαμβος της απομόνωσης και του εγωκεντρισμού». Στην Αθήνα, όμως, αυτός ο θρίαμβος δεν αποφεύγεται κάτω από τις επιταγές της απερχόμενης δημοτικής διοίκησης και των εργολάβων.
Υπάρχει αξεπέραστη αντίθεση ανάμεσα στην κίνηση των πεζών και στη δημιουργία υποδομών για το μετρό; Φυσικά όχι, αν οι σταθμοί είναι χωροθετημένοι σωστά, όπως έγραψε ο καθηγητής Nίκος Μπελαβίλας. Και βέβαια αν έχουν προσδιορισμένη τη λήξη των εργασιών, αν σέβονται την υφιστάμενη πεζοκίνηση. Ας μην ξεχνάμε, το μετρό είναι προσθήκη νέου ζωτικού χώρου στην πόλη, με αυτό η κίνηση γενικά μειώνεται και τα μέσα κυκλοφορίας μπορεί να είναι πιο ανθρώπινα.
