Βαδίζουμε ολοταχώς προς καύσωνα διαρκείας, χωρίς να μας επηρεάζουν οι πλημμύρες που είχαμε στη Σαραγόσα της Ισπανίας ή πιο πριν στην Ιταλία. Τα μετεωρολογικά φαινόμενα χτυπούν παντοιοτρόπως, περιλαμβάνουν υψηλές θερμοκρασίες, πλημμύρες και ξηρασία, άφθονες πυρκαγιές κι ακόμα διάφορα ακραία «ρεκόρ». Ένα από αυτά είναι το ρεκόρ της 4ης Ιουλίου, που φέρεται ως η ημέρα που διεθνώς απέσπασε τη μεγαλύτερη θερμοκρασία επί Γης, αν και υπάρχουν σοβαροί λόγοι αμφισβήτησής του.
Η προετοιμασία για τα καιρικά επεισόδια είναι απολύτως αναγκαία, γιατί οι νεκροί πέφτουν βροχηδόν, ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν μπορούν να σκαρφαλώσουν σε ένα δέντρο ή στη στέγη ενός αυτοκινήτου! Από σχετικό πίνακα που δημοσιεύθηκε στο meteo αντλούμε πληροφορίες για τη διάρκεια του καύσωνα, που έφτασε τις 14 ημέρες το 1998, πλην όμως κορυφώθηκε στις 12 ημέρες το 1987, όταν στην ελληνική κοινωνία δεν υπήρχαν κλιματιστικά. Από την άλλη πλευρά, οι πυρκαγιές που πιθανόν να ξεσπάσουν σε ένα τέτοιο μετεωρολογικό επεισόδιο αναμένεται να είναι πιο έντονες, λαμβανομένου υπόψη ότι οι βροχές του Ιουνίου έχουν αναπτύξει ιδιαίτερα την ποώδη βλάστηση.
Οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται τώρα με νέα μέσα και δεν αφήνονται στη διάκριση των ανέμων και της συγκυρίας. Θυμάμαι τον λυσσώδη πόλεμο που είχε εξαπολύσει η Αυριανή κατά των οικολόγων - που ουδόλως υστερούσε των διαδόσεων για φίδια και άλλα όντα που διοχέτευαν «αεροπλανικώς» οι δεύτεροι. Έναν πόλεμο που πρωτίστως είχε θέμα τη διάνοιξη διόδων μέσα στο δάσος, τη στιγμή που η φωτιά μπορούσε να κάνει άλματα της τάξης των 400 μέτρων! Να μην ξεχάσω επίσης τους ισχυρισμούς κάποιων κυρίων ότι μόνο ο εποικισμός του δάσους είναι αποτελεσματικός για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, λες και τα φαινόμενα τύπου Μάτι δεν είναι δυνατό να παραχθούν. Και μια που το ’φερε ο λόγος, δεν πρόκειται να ξεχάσω τους κομπασμούς κάποιου καλλιτέχνη για το αισθητικό νόημα της πυρκαγιάς ούτε φυσικά τους ισχυρισμούς πως η φωτιά κάνει το δάσος μακροχρονίως υγιέστερο…
Πάνε αυτά, πέρασαν. Τώρα έχουμε τα εναέρια μέσα - εκτός από το θηριώδες ρωσικό Μπεριέ, που έγινε θυσία στο «ανήκομεν εις την Δύσιν». Τώρα έχουμε τους πυροσβέστες μας, από τους οποίους έλειψε ο αείμνηστος 55χρονος με δύο παιδιά - έπεσε θύμα «σ’ άνιση πάλη κι αγώνα».
