Ο ανάπηρος Σταυραετός της φωτογραφίας φιλοξενείται εδώ και 13 χρόνια στο νοσοκομείο άγριων ζώων της Πάρου, στην Αλκυόνη. Αν και δεν μπορεί να πετάξει έχει βοηθήσει άλλα 40 άγρια πουλιά να επιστρέψουν μετά την αποθεραπεία τους στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η Αλκυόνη από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της πήρε μια γενναία απόφαση. Να μην κάνει ευθανασία στα ανάπηρα πουλιά. Απόφαση που δεν ακολουθείται, σχεδόν, πουθενά αλλού στον κόσμο. Μάλιστα σε κάποιες χώρες όπως στον Καναδά εάν θέλουν να κρατήσουν κάποιο ανάπηρο άγριο ζώο ζωντανό, το κρύβουν εκτός των εγκαταστάσεων, γιατί σε ενδεχόμενο κρατικό έλεγχο κινδυνεύουν να χάσουν την άδεια λειτουργίας τους.
Η απόφαση τα ανάπηρα άγρια πουλιά να ζήσουν στις εγκαταστάσεις της Αλκυόνης, ελήφθη για ηθικούς λόγους αλλά όχι μόνον. Όπως αναφέρει η Αλκυόνη «η ευθύνη μας είναι να εφαρμόσουμε μία αντίρροπη ανθρώπινη συμπεριφορά από εκείνη που ηθελημένα ή άθελα τα έκανε να υποφέρουν. Πως είναι δυνατόν αντί για το χάδι και τη φροντίδα να τους προσφέρουμε μία θανατηφόρα ένεση;».
Ο δεύτερος λόγος είναι η βοήθεια που προσφέρουν τα ανάπηρα πουλιά στην αποκατάσταση εκείνων των τραυματισμένων πουλιών που μπορούν να απελευθερωθούν και πάλι στο περιβάλλον.
«Ο ρόλος των ανάπηρων ζώων στη βοήθεια για την αποκατάσταση των απελευθερώσημων, είναι πολύ σημαντικός. Όταν έρχεται ένα τραυματισμένο απελευθερώσημο γεράκι, το πρώτο πράγμα από το οποίο κινδυνεύει να πεθάνει είναι το άγχος από την αιχμαλωσία. Η παρουσία σε ένα μεγάλο κλωβό ενός ανάπηρου πουλιού από το ίδιο είδος, θα το βοηθήσει να αισθανθεί πιο ήρεμο και να ξεκινήσει να τρώει μόνο του γρηγορότερα».
Ο Σταυραετός της φωτογραφίας στα 13 χρόνια που βρίσκεται ανάπηρος στην Αλκυόνη, έχει υποδεχτεί και βοηθήσει περισσότερα από 40 αρπακτικά πουλιά, (Κίρκους, Γερακίνες και Σφηκιάριδες). Κάποια από αυτά πέταξαν μακριά μετά από κάποιο διάστημα έχοντας μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους και κάποια άλλα πέθαναν. Εκείνος βρίσκεται ακόμα μαζί μας, πολύτιμος συνεργάτης στην περίθαλψη των συγγενικών του ειδών», σημειώνει η Αλκυόνη.
Ολόκληρη η ανάρτηση: «Γιατί δεν κάνουμε ευθανασία στα ανάπηρα πουλιά στην Αλκυόνη»
«Από την αρχή της λειτουργίας της Αλκυόνης αποφασίσαμε να μην κάνουμε ευθανασία στα ανάπηρα ζώα και να τα κρατάμε ζωντανά σε όσο το δυνατόν άνετες και ήσυχες συνθήκες.
Γιατί κρατάμε ζωντανά τα ανάπηρα άγρια ζώα στην Αλκυόνη.
Στην Αλκυόνη ανά πάσα στιγμή διατηρούμε εν ζωή περίπου 300 άγρια πουλιά όλων των ειδών. Ανάμεσά τους Αετοί, Γερακίνες, Κίρκοι, μικρόσωμα γεράκια, Πελεκάνοι Ερωδιοί, Κουκουβάγιες, Πελαργοί, Κύκνοι, Πάπιες, Χήνες κ.α.
Πρέπει να είμαστε ισχνή μειοψηφία στην Ευρώπη, τα Νοσηλευτήρια άγριων ζώων που επιμένουμε παρόλο το οικονομικό και χωροταξικό κόστος, να κρατάμε ζωντανά τα άγρια ζώα που περνώντας από τη διαδικασία της περίθαλψης, εφόσον παραμείνουν ανάπηρα, δεν τους κάνουμε ευθανασία.
Πρόσφατα συζητούσα με εθελόντριά μας κτηνίατρο από την Καναδά, πως εκεί εάν θέλουν να κρατήσουν κάποιο ανάπηρο άγριο ζώο ζωντανό, το κρύβουν εκτός των εγκαταστάσεων, γιατί σε ενδεχόμενο κρατικό έλεγχο κινδυνεύουν να χάσουν την άδεια λειτουργίας τους.
Γιατί ωστόσο εμείς επιμένουμε να κρατάμε ζωντανά τα ανάπηρα ζώα;
Ο πρώτος και κυριότερος λόγος είναι ηθικός.
Αυτά τα ζώα που πριν να έρθουν σε μας τραυματισμένα, ζούσαν μόνα τους στη φύση χωρίς την ανάγκη της βοήθειας από τον άνθρωπο, τραυματίστηκαν στο σύνολό τους από ανθρωπογενείς αιτίες, (κυνήγι, πρόσκρουση σε αυτοκίνητο ή τζαμαρία, πρόσκρουση σε ηλεκτροφόρα καλώδια κ.α.)
Ο δικός μας ρόλος, είναι να απαλύνουμε τον πόνο και το άγχος τους και όπου είναι εφικτό να τα βοηθήσουμε να ξανά ζήσουν ελεύθερα.
Η ευθύνη μας είναι να εφαρμόσουμε μία αντίρροπη ανθρώπινη συμπεριφορά από εκείνη που ηθελημένα ή άθελα τα έκανε να υποφέρουν.
Πως είναι δυνατόν αντί για το χάδι και τη φροντίδα να τους προσφέρουμε μία θανατηφόρα ένεση;
Τα άγρια ζώα έχουν το δικό τους αξιοπρεπή τρόπο να αντιμετωπίζουν τη μετάβαση από τη ζωή στο κατώφλι του θανάτου. Όταν αποφασίσουν ότι έφτασε ο χρόνος, παραμένουν ήρεμα σε ένα σημείο χωρίς να δέχονται τροφή ή νερό και πεθαίνουν.
Γιατί εμείς να παρέμβουμε σε αυτή την ηρεμία και να αποφασίσουμε νωρίτερα για αυτό το πέρασμα;
Επίσης ο ρόλος των ανάπηρων ζώων στη βοήθεια για την αποκατάσταση των απελευθερώσημων, είναι πολύ σημαντικός. Όταν έρχεται ένα τραυματισμένο απελευθερώσημο γεράκι, το πρώτο πράγμα από το οποίο κινδυνεύει να πεθάνει είναι το άγχος από την αιχμαλωσία. Η παρουσία σε ένα μεγάλο κλωβό ενός ανάπηρου πουλιού από το ίδιο είδος, θα το βοηθήσει να αισθανθεί πιο ήρεμο και να ξεκινήσει να τρώει μόνο του γρηγορότερα.
Ο Σταυραετός της φωτογραφίας στα 13 χρόνια που βρίσκεται ανάπηρος στην Αλκυόνη, έχει υποδεχτεί και βοηθήσει περισσότερα από 40 αρπακτικά πουλιά, (Κίρκους, Γερακίνες και Σφηκιάριδες). Κάποια από αυτά πέταξαν μακριά μετά από κάποιο διάστημα έχοντας μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους και κάποια άλλα πέθαναν. Εκείνος βρίσκεται ακόμα μαζί μας, πολύτιμος συνεργάτης στην περίθαλψη των συγγενικών του ειδών».
