Την Τρίτη συντελέστηκε ένα θαύμα. Θαύμα! Ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση της τελευταίας επταετίας. Κερδίσαμε, κέρδισε η δική μας λύση για την ειρήνη. Η οποία δεν έχει ούτε ΝΑΤΟ, ούτε βομβαρδισμούς,ούτε ξεπλένει τον Πούτιν.
Τη συναυλία την πολέμησαν όσο δεν πήγαινε, δηλαδή είναι σχεδόν κρίμα που παραιτήθηκε ο Χρυσοχοΐδης και δεν μπόρεσε να την απαγορεύσει. Και ο Τύπος την πολέμησε και εντός Βουλής ζήτησαν τα ρέστα και καλλιτέχναι εξεσηκώθησαν εντόνως και ο υιός Μητσοτάκης έμεινε με τον καημό που δεν είδε τους Galacticos.
Μας ξαναείδε κι εμάς ο κόσμος, που κόντευε να ξεχάσει ότι υπάρχουμε - ας είμαστε ειλικρινείς. Όλα πήγαν θεσπέσια. Αλλά σήμερα, αχ, σήμερα είναι μια μέρα καταπληκτική! Σιγή ασυρμάτου για τη συναυλία. Ο κόσμος που παρακολούθησε ήταν ίσος με τον πληθυσμό μιας μέσης επαρχιακής πόλης και τους πέρασε τόσο απαρατήρητος που δεν γράφτηκε μισή σελίδα είδηση.
Ξέρετε ποιο είναι το κακό σε τέτοιες περιπτώσεις, έτσι; Ότι δεν κρύβεται τέτοια λαοθάλασσα. Τι θα κάνουν, θα σηκώσουν τον Μεγάλο Περίπατο του Μπακογιάννη να τους κρύψουν από κάτω; Τέτοια πράγματα δεν γίνονται.
Ηττήθηκαν, αγαπητοί μου, ηττήθηκαν μέσα στο γήπεδό τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ηττήθηκαν όπως τότε που “όλες οι κοινωνικές ομάδες ήταν με το 'ναι'”, θα θυμάστε. Έκαναν ό,τι μπορούσαν και πάλι ηττήθηκαν, Ήρθε κι η δημοσκόπηση της Τετάρτης που δείχνει πτώση της Νέας Δημοκρατίας, ήρθε κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που μιλά ανοιχτά για συγκυβέρνηση, ήρθε κι η άνοιξη και θα μας βρει στους δρόμους, ήρθε κι έδεσε, εν ολίγοις.
Ήταν να μην πάρει μπρος η κοινωνία. Τώρα που ενεργοποιήθηκε; Ουου, θα ’χουμε πολλά νέα εφεξής.
