Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές μια φλόγα καταβάλλει τις τελευταίες αντιστάσεις σ’ ένα ξύλινο κούφωμα. Μια άλλη εκμεταλλεύεται την κούραση των πυροσβεστών και τρώει τα σωθικά ενός δέντρου φωλιάζοντας στο κούφιο σημείο τού κατά τ’ άλλα ανέγγιχτου κορμού του. Εστίες καπνίζουν δεξιά κι αριστερά στο χώμα, ενώ κάπου - κάπου αναθαρρεύουν βρίσκοντας ένα ξέμπαρκο κλαδάκι.
Δεν υπάρχει όμως κανένα μεγάλο μέτωπο. Τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα έχουν μειωθεί αισθητά. Οι οδηγοί των πυροσβεστικών πηγαίνουν ήρεμα, οι σειρήνες σιωπούν και κανείς δεν προσπερνά κανέναν.
Μετά από 6 μέρες οι μάνικες στη Βαρυμπόμπη επιτέλους κατέβηκαν. Όποτε χρειάστηκε να γίνουν κατασβέσεις χθες και την Κυριακή, οι όροι ήταν αυτή τη φορά υπέρ των πυροσβεστικών δυνάμεων. Τα ελικόπτερα δεν χρειαζόταν να περάσουν πλέον μέσα από πυκνές νεφώσεις καπνού. Τα πυρά των επίγειων δυνάμεων είχαν πλέον να στοχεύσουν σε «καντηλάκια» και όχι σε φλόγες 60-70 μέτρων.
Τη μέρα ωστόσο που μπόρεσαν να δουν καλύτερα οι πυροσβέστες, μπόρεσαν να δουν και οι κάτοικοι της περιοχής. 80.000 στρέμματα άφησε πίσω της καμένα η φωτιά κι ανάμεσά τους δεκάδες σπίτια που αποτελούσαν για αρκετούς τη μόνιμη κατοικία τους. Τα σπίτια δε που ήταν από ξύλο όχι απλώς καταστράφηκαν, αλλά εξαϋλώθηκαν, σε σημείο που διασώθηκαν μόνο κατασκευές που ήταν από άλλο υλικό, όπως το τζάκι.
Τατόι, Αδάμες, Βαρυμπόμπη, Ιπποκράτειος Πολιτεία, Θρακομακεδόνες, Δροσοπηγή, Κρυονέρι, Άγιος Στέφανος, Πευκόφυτο ήταν οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο.
Η προσοχή των κατοίκων στρέφεται πλέον στον επόμενο μεγάλο κίνδυνο που απειλεί τους οικισμούς και αφορά τις πλημμύρες. Σε περιοχές με μεγαλύτερο υψόμετρο, όπως η Δροσοπηγή, υπάρχουν μεγάλες πλαγιές που δίνουν την εντύπωση μιας απέραντης σκάφης από κάρβουνα. Είναι σημεία που κυριολεκτικά δεν υπάρχει ούτε ένα δέντρο. Ούτε μία ρίζα που να ξέφυγε από την πορεία τής φωτιάς, ένα κούτσουρο αντίστασης για το επερχόμενο φθινόπωρο. Ακόμη και τα υπεραιωνόβια πλατάνια ήταν αδύνατο να φανούν ανθεκτικά, όπως συμβαίνει με τον χρόνο.
Στην προσπάθεια επιστροφής στη ζωή που είχαν οι πυρόπληκτοι γνωρίζουν τουλάχιστον ότι θα έχουν δίπλα τους αρκετούς ανθρώπους. Γείτονες που θέλουν να τους φιλοξενήσουν για να μην φύγει το παιδί τους απ’ το σχολείο της περιοχής. Συλλογικότητες που ανεβαίνουν κάθε μέρα με φαγητά στα πορτμπαγκάζ και τα μοιράζουν. Άγνωστο κόσμο που συνδράμει οικονομικά για ν’ αποκτηθούν και πάλι τα βασικά.
Στον αντίποδα της υποστήριξης «από τον λαό για τον λαό» υπάρχει ένα κράτος που έχει να αντιπαρατάξει για κάθε περίσταση την απαγόρευση κυκλοφορίας. Την Κυριακή η αστυνομία απαγόρευε σε εθελοντές νοσηλευτές και φιλόζωους να προσεγγίσουν τα σημεία της καταστροφής. Οι μεν ήθελαν να εφοδιάσουν με φάρμακα, γάζες και τρόφιμα τους πυροσβέστες. Οι δε να σώσουν ζώα που μπορεί να είχαν εγκλωβιστεί ή να ήταν χτυπημένα. Τελικά, στην πρώτη περίπτωση κατέβηκε ένα όχημα που έφευγε από το ένα μέτωπο και πήγαινε σ’ εκείνο της Εύβοιας, με τους οδηγούς να παραλαμβάνουν περιχαρείς το υλικό κάτω από το μπλόκο. Νωρίτερα ένας άλλος πυροσβέστης, μαθαίνοντας για τον αποκλεισμό σχολίασε: «Σαφώς και θέλουμε τα πράγματα που δίνονται. Μας έχουν όμως σαν δούλους».
Σε κρίσιμη κατάσταση εθελοντές πυροσβέστες
Αρκετοί ήταν οι τραυματισμοί που προκλήθηκαν σε πυροσβέστες κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στα μέτωπα της βόρειας Αττικής. Χειρότερος όλων εκείνος που υπέστη ο 38χρονος Βασίλης Φιλώρας, πατέρας και εθελοντής πυροσβέστης, που χτύπησε θανάσιμα όταν έπεσε πάνω του την Παρασκευή το μεσημέρι στύλος της ΔΕΗ.
Μεγάλη αγωνία υπάρχει τώρα για άλλους δύο εθελοντές 55 και 53 ετών, που είναι αδέρφια και νοσηλεύονται διασωληνωμένοι στο ΓΝΑ του ΚΑΤ από την περασμένη Πέμπτη (5.8). Οι δύο άνδρες έχουν υποστεί εκτεταμένης έκτασης εγκαύματα στο σώμα αλλά και εσωτερικά (εισπνευστικό έγκαυμα), με αποτέλεσμα να είναι αναγκαία η μηχανική υποστήριξη της αναπνοής τους. Σύμφωνα με την τελευταία πληροφόρηση, υπήρχε σημαντική πιθανότητα να χρειαστεί η χειρούργησή τους με μοσχεύματα.
Οι δύο εθελοντές, σύμφωνα με δηλώσεις του πατέρα τους στην ΕΡΤ, έσπευσαν να επιχειρήσουν εθελοντικά στη δασική πυρκαγιά και όχι σε αυτήν του σπιτιού τους, το οποίο ήδη καιγόταν.
Στο ΚΑΤ νοσηλεύονται ακόμη δύο πυροσβέστες, χωρίς όμως να εμπνέει ανησυχία η κατάστασή τους. Ηλικίας 57 και 33 ετών, υπέστησαν περιορισμένης έκτασης εγκαύματα στα χέρια, στη θεραπεία των οποίων ανταποκρίνονται κανονικά και παραμένουν εκτός κινδύνου στη Μονάδα Εγκαυμάτων Πλαστικής Χειρουργικής.
Τραυματισμός υπήρξε χθες και για έναν Ισραηλινό πυροσβέστη 32 ετών, ο οποίος διακομίστηκε στο Σισμανόγλειο με τραύμα στο βλέφαρο από την περιοχή των Αφιδνών όπου επιχειρούσε.
Ανησυχία δημιουργήθηκε και το πρωί της Κυριακής για έναν Έλληνα πυροσβέστη που επιχειρούσε με πεζοπόρο τμήμα στο Φλαμπούρι της Πάρνηθας. Εκτιμάται ότι κάποια στιγμή αισθάνθηκε αδιαθεσία κι έπεσε σε πλαγιά του σημείου. Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο ΓΝΑ 251, όπου όμως διαπιστώθηκε ότι δεν είχε χτυπήσει σοβαρά.
Στις στάχτες από τη Βαρυμπόμπη έως τον Ωρωπό
Απελπιστική χαρακτήρισε την κατάσταση της Πυροσβεστικής ο πρόεδρος της Δημοτικής Ενότητας Αφιδνών και εθελοντής δασοπυροσβέστης Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος
«Αυτό εδώ ήταν το μανάβικο της πλατείας μας, της πλατείας Βαρυμπόμπης... Κάηκε κι αυτό! Καταστράφηκε! Μόνο δυο καφάσια με πατάτες έχουν μείνει. Και λίγο πιο δίπλα, στο τραπεζάκι του μανάβη, έχει μείνει ο ημεροδείκτης του, κι αυτός είναι γυρισμένος σε κενές σελίδες. Φαίνεται θα τον άφησε και θα έφυγε...» λέει με απογοήτευση η Αναστασία, που μας ξεναγεί στις αναμνήσεις από τη γειτονιάς της.
Και ακριβώς δίπλα, το στέκι της... «Στον Κούκο μαζευόμασταν τα απογεύματα, τα βράδια, ακούγαμε ζωντανή μουσική από πολύ ωραία, μικρά συγκροτήματα. Τον χειμώνα είχε τη ζεστασιά του ο χώρος, με τον μαγαζάτορα να μας περιμένει πάντα χαμογελαστός, και κοιτάζαμε να βρούμε θέση στο ένα από τα δύο τζάκια... Τα βράδια του καλοκαιριού εδώ είχε δροσιά, όχι όπως στην Αθήνα, που βράζει ο τόπος» λέει η Αναστασία με τον ίδιο πόνο στη φωνή και συνεχίζει την ξενάγηση κοιτώντας ταυτόχρονα τα θρυμματισμένα κεραμίδια της σκεπής που έχουν σκεπάσει το δάπεδο και τα ξύλινα υποστυλώματα που έχουν φαγωθεί από τη φωτιά κι απλώς στέκουν για να θυμίζουν τι υπήρχε πριν τις στάχτες...
Οι αναμνήσεις της Αναστασίας από την πλατεία Βαρυμπόμπης ήρθαν να συνοδευτούν από μια πρώτη βοήθεια που παρείχαν σε εθελοντικές ομάδες μέλη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Ν. Αθανασίου, Κ. Ζαχαριάδης, Γ. Κατρούγκαλος, Π. Σκουρολιάκος, Χρ. Σπίρτζης) το πρωί της Κυριακής, που άφησαν φιάλες εμφιαλωμένων νερών, τρόφιμα και φάρμακα. Αλληλεγγύη για τους ανθρώπους που δοκιμάζονται.
Οι αναμνήσεις των κατοίκων που συνόδευαν όλη τη διαδρομή, καθώς μας έδειχναν τα σπίτια των φίλων τους ή σημεία που ήταν πολύ ξεχωριστά για τους ίδιους, μέσα σε ρεματιές όπου αναζητούσαν δροσιά το καλοκαίρι και η φύση ήταν ζωντανή και ηχούσε την ομορφιά της. Κι όμως, η όψη των μαύρων κορμών που απλώς στέκονταν ολόρθοι ήταν πιο αποκρουστική κι από τον θάνατο της φύσης. Η αισιοδοξία ερχόταν από κάποια δέντρα που στο διάβα της φωτιάς σώθηκαν, όμως το έδαφος είναι κατεστραμμένο και η ζωή τους μπορεί να είναι λίγη.
Συνεχίζοντας το οδοιπορικό προς τον Δήμο Ωρωπού η εικόνα δεν ήταν μόνο αποκαρδιωτική. Ήταν ο τελευταίος πνεύμονας της Αττικής που καταστράφηκε, ιδίως από τη στιγμή, εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, που η φωτιά πέρασε στο ύψος των διοδίων Αφιδνών από τη βορειοανατολική πλευρά στη νοτιοανατολική με κατεύθυνση προς Καπανδρίτι, Άγιο Στέφανο και Λίμνη του Μαραθώνα... Κι ας μην ξεχνάμε ότι η αναζωπύρωση του μεσημεριού της Πέμπτης κατέστρεψε τμήμα του δασώδους ορεινού όγκου της Δημοτικής Ενότητας Αφιδνών και Ωρωπού, δηλαδή τις Αφίδνες, την Ιπποκράτειο Πολιτεία, και πέρασε και στην απέναντι πλευρά της Εθνικής Οδού καταστρέφοντας τμήμα του Ωρωπού, ενώ η φωτιά σταμάτησε το μεσημέρι του Σαββάτου μετά από συστηματικές ρίψεις των εναερίων μέσων στην πευκόφυτη πλευρά της Μαλακάσας.
«Από το μεσημέρι της Πέμπτης ζούσαμε το δεύτερο κύμα της φωτιάς στην περιοχή μας και ανατρίχιαζα όταν το έβλεπα! Γιατί η επέκταση της φωτιάς μπορούσε να είχε αποφευχθεί!» είπε σε κατηγορηματικό τόνο ο Γιάννης Δήμας, αντιδήμαρχος Ωρωπού για θέματα Πολιτικής Προστασίας, κατά τη συνάντησή του την Κυριακή με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Στο ίδιο πνεύμα, ο πρόεδρος της Δημοτικής Ενότητας Αφιδνών και εθελοντής δασοπυροσβέστης Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος χαρακτήρισε «απελπιστική» την επιχειρησιακή κατάσταση της Πυροσβεστικής γιατί, όπως είπε, «κατέβαιναν πυροσβεστικά οχήματα από την Αλεξανδρούπολη και δεν τους είχαν πει πού θα γεμίσουν τη δεξαμενή τους με νερό». «Και δεν ήταν μόνο αυτά! Έρχονταν πυροσβεστικά οχήματα άδεια από νερό ή άλλα που έρχονταν γεμάτα άδειαζαν πολύ γρήγορα και αργούσαν να γεμίσουν» συμπληρώνει ο Α. Θεοδωρακόπουλος.
«Και μόλις εξελίχθηκε η πυρκαγιά επικίνδυνα, σταμάτησε η ηλεκτροδότηση και έτσι σταμάτησαν και τα αντλιοστάσια για την παροχή νερού και οι γεννήτριες ήθελαν χρόνο για να δουλέψουν ώστε να γίνει κατορθωτό να αντλήσουμε νερό για τα πυροσβεστικά οχήματα!» υπογράμμισε με τόνο απελπισίας, για να καταλήξει ο Α. Θεοδωρακόπουλος: « Έτσι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και κάηκαν τα δάση μας». «Λειτουργούσαμε με μόνο δύο κρουνούς, που βρίσκονταν στα όρια του Καπανδριτίου» σημείωσε ο αντιδήμαρχος Γιάννης Δήμας.
Κι ενώ ο τρόμος από την πύρινη λαίλαπα έχει περάσει, μικρές φλογίτσες ανάβουν ανάμεσα στα καμένα δέντρα, με κάποιες εκατοντάδες αποκαμωμένους δασοπυροσβέστες να βρίσκονται σε επιφυλακή για να επεμβαίνουν άμεσα. Όμως τίποτα δεν μπορεί να ξαναφέρει τα δέντρα πίσω, όπως και τα μελίσσια που καταστράφηκαν, ούτε τους μικρούς ελαιώνες. Μόνες ζωντανές οι αναμνήσεις των κατοίκων, οι αναμνήσεις μιας ζωής που για πολλούς από αυτούς θάφτηκε στην στάχτη και στα αποκαΐδια...
