Δεν ήταν και πολλές οι απολαύσεις που είχαν απομείνει σε μια καθημερινότητα γεμάτη υποχρεώσεις και ευθύνες. Είναι και ο σύγχρονος τρόπος ζωής και οι θέσεις εργασίας που προβλέπουν ή επιβάλλουν εν πολλοίς τη λεγόμενη εσωτερικότητα.
Είτε αυτή είναι εσωτερικότητα λόγω ευγενείας· να μη μιλάς δηλαδή όσο δουλεύεις ώστε να μην ενοχλείς τον διπλανό σου - δίνοντας έτσι και μια αλτρουιστική χροιά, αλλά και νοηματοδοτώντας παράλληλα τις παρατηρήσεις των δασκάλων του Δημοτικού.
Είτε, από την άλλη, λόγω συνθηκών. Ρυθμού δηλαδή των εμβολιασμών και εξάπλωσης της πανδημίας, που εσχάτως φαίνεται πως τελικά ίσως και να μην ήταν έτσι όπως τα ξέραμε τα πράγματα και τσάμπα μέναμε κλεισμένοι στα σπίτια μας. Διότι ελάχιστα από όσα έχουν ανοίξει μέχρι στιγμής από τα υποχρεωτικά κλεισμένα, κατά δήλωση πάντα των ειδικών, επηρεάζουν σημαντικά την εξάπλωση του ιού. Και, ομολογουμένως, δεν έμειναν και πολλά κλειστά πλέον.
Εν πάση περιπτώσει, σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση η εσωτερικότητα μεταφράζεται ουσιαστικά σε κάτι που μοιάζει με εγκλεισμό, αλλά δεν είναι και ακριβώς, εξαιτίας κυρίως των οικιακών κομφόρ.
Επίσης, αρκετοί, επιστήμονες και μη, διατείνονται ότι αυτή η εσωτερικότητα είναι ένα προνόμιο που μας δόθηκε λόγω συγκυρίας, αφού μας επιτρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτή τη νέα κατάσταση, προκειμένου να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να επαναπροσδιορίσουμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και να επαναοριοθετήσουμε και τον κοινωνικό μας κύκλο ώστε να αναβαθμίσουμε τις συναναστροφές μας.
Βεβαίως, αυτή η θεωρία, υποστηρίζουν άλλοι, επιστήμονες και μη, έχει ένα μικρό πρόβλημα που εστιάζεται στο ότι για να επαναπροσδιορίσεις και να οριοθετήσεις κάτι, θα πρέπει αυτό να υπάρχει και άρα υπάρχει μια εγγενής αδυναμία να λειτουργήσει αυτή η θεωρία ενόσω βρίσκεται κάποιος σε μια κατάσταση κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Βέβαια, και σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν αντεπιχειρήματα, διότι το Διαδίκτυο κατά γενική ομολογία προσφέρει δυνατότητες κοινωνικής συναναστροφής και με μια σχετική ασφάλεια -αν δεν είσαι ανήλικος-, η οποία ωστόσο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη λεγόμενη διαπροσωπική - φυσική επαφή, υποστηρίζει η άλλη άποψη - και ευτυχώς, εάν είσαι ανήλικος.
Κάπως έτσι αποτυπώνονταν οι προβληματισμοί του, με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα δηλαδή και με την υψηλή φιλοδοξία να μπορέσει να φτιάξει έναν κανόνα σε μια ακανόνιστη εποχή όπου εισηγούνται οι επιστήμονες και αποφασίζουν οι μη.
