Live τώρα    
25°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.2°C25.8°C
2 BF 33%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.4°C26.8°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
21 °C
20.0°C24.8°C
2 BF 49%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.0°C
2 BF 69%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
25 °C
24.0°C24.9°C
2 BF 33%
ΟΚΑΝΑ / Ένα σκαλοπάτι προς την απεξάρτηση
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΟΚΑΝΑ / Ένα σκαλοπάτι προς την απεξάρτηση

ΟΚΑΝΑ

Ένα σχολείο μπορεί να αλλάξει συνειδήσεις. Μπορεί να αλλάξει ζωές. Να ανοίξει δρόμους και μονοπάτια ξεχωριστά, ανεξερεύνητα. Να ξεκλειδώσει το μυαλό, να το κρατήσει ενεργό. Να δώσει μια νέα πνοή σε συνανθρώπους μας που προσπαθούν με όλη τους τη δύναμη να ξεφύγουν από τις ουσίες που δεσμεύουν το μυαλό και το σώμα τους.

Ένα σχολείο καρδιάς

Η Αλεξάνδρα Βασιλοπούλου ήταν εκπαιδευτικός στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτουργούσε στον ΟΚΑΝΑ για δύο ολόκληρα χρόνια. Το αποκαλεί «σχολείο καρδιάς». Για εκείνη, το να διδάσκει μαθήματα σε πρώην τοξικοεξαρτημένους ήταν σαν να κολυμπάει σε βαθιά, άγνωστα νερά. Ήταν μια πρόκληση. Όπως λέει στην «Α», όταν ξεκίνησε να εργάζεται εκεί, έκανε παράλληλα σεμινάρια προκειμένου να μάθει τα πάντα γύρω από τις ουσίες. «Έβαλα στόχο ζωής να τους βοηθήσω. Κι αυτό είχε αποτέλεσμα. Πολλοί ξεκίνησαν τη ζωή τους από την αρχή, μακριά από ουσίες και εξαρτήσεις», αναφέρει η ίδια.

Η σχέση της με τους μαθητές ήταν ξεχωριστή. Ακόμα και σήμερα, κρατά επαφές με όλους. «Αυτά τα παιδιά μάς ανοίχτηκαν αμέσως» επισημαίνει η Αλεξάνδρα. Παιδιά που έβρισκαν έναν απίστευτο λόγο ύπαρξης στο σχολείο αυτό. Παιδιά με επιληπτικές κρίσεις, ψυχιατρικά προβλήματα, χαμηλή αυτοεκτίμηση, βρήκαν στο σχολείο ένα διαφορετικό νόημα. Έγινε το σημείο αναφοράς της καθημερινότητάς τους.

Μέσα σε αυτό το ταξίδι, φυσικά δεν έλειψαν οι δυσκολίες. Πολλοί πρώην χρήστες, που ήταν σε προγράμματα απεξάρτησης και έπαιρναν φάρμακα, δεν ήταν σε θέση να παρακολουθούν καθημερινά τα μαθήματα. Κάποιοι είχαν απρόβλεπτες συμπεριφορές και αντιδράσεις. «Είχαμε πολλά να αντιμετωπίσουμε», υπογραμμίζει. «Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να στέκομαι σταθερά δίπλα τους, πρώτα ως άνθρωπος που τους στηρίζει ψυχολογικά και τους ενισχύει στον αγώνα τους και ύστερα ως καθηγήτρια. Ήθελα να με νιώθουν ως συνοδοιπόρο και σύμμαχο αφενός στο ταξίδι τους στον κόσμο της γνώσης, αφετέρου, όμως, στην τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλαν να ξανακερδίσουν την ίδια τους τη ζωή».

«Η μάθηση κρατά το μυαλό μου ενεργό»

Η Β.Κ. είναι 52 χρονών και είναι πρώην τοξικοεξαρτημένη. Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτουργούσε στον ΟΚΑΝΑ της έδωσε τα εφόδια να γεμίσει τη φαρέτρα της, να ξεκινήσει από το μηδέν.

«Υπήρξα χρήστης από 14 χρονών», λέει η Β.Κ. στην «Α». Τότε, είχε παρατήσει τη Β’ Γυμνασίου. Μόλις μπήκε στον ΟΚΑΝΑ, παρακολούθησε τα μαθήματα για δύο χρόνια. Ξεκίνησε δειλά. Αλλά ξετύλιξε το κουβάρι. Πλέον πηγαίνει στη Σιβητανίδειο στη Β’ Λυκείου. «Το ΣΔΕ ήταν το σχολείο της καρδιάς μου. Άφηνα όλα μου τα προβλήματα στην άκρη. Μπαίνοντας στην τάξη, γινόμουν ξανά παιδί», αναφέρει η ίδια. Ήταν η δική της αρχή. Και τώρα βρήκε έναν τομέα που θα της δώσει πράγματα για να ζήσει και να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο. Εξάλλου, είναι στη φάση της προ-επανένταξης.

Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες όταν ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα, όπως εξηγεί. «Αυτό που πάντα με κρατούσε πίσω ήταν ο φόβος του αγνώστου. Δηλαδή το να ξεκινήσω κάτι που άφησα χρόνια πριν. Μέσα στο μυαλό, όλα μπερδεμένα», λέει η Β.Κ. Όμως, το σχολείο αυτό ήταν κάτι παραπάνω από ένα τυπικό σχολείο. «Ήμασταν σαν οικογένεια. Κάναμε πολλά πράγματα. Εκδρομές, επισκέψεις σε μουσεία, σε παραστάσεις. Κάναμε σεμινάρια για κοινωνικές δεξιότητες, για την οργάνωση της καθημερινότητάς μας. Άρχισα να ανοίγομαι κοινωνικά». Όλες αυτές οι στιγμές, είναι για εκείνην εμπειρίες ζωής. Η δεύτερη ευκαιρία της. Δεν την άφησε να πέσει κάτω. Η μάθηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επανένταξης, όπως λέει. Γιατί ο εγκέφαλος ενεργοποιείται. Δεν μένει νεκρός.

Ακόμα και σήμερα, η Β.Κ. έχει κρατήσει επαφές με όλους τους συμμαθητές της. Όλα αυτά που έμαθε στο σχολείο, τη βοηθούν να πορευτεί στη ζωή της. Και την τραβά η διά βίου μάθηση. Κρατά το μυαλό της ενεργό. «Τουβλάκι-τουβλάκι χτίζω. Για να πάρω εφόδια και να έχω δεξιότητες, να φτιάξω το βιογραφικό μου, να κάνω όνειρα και στόχους επιτεύξιμους. Το μυαλό μου λειτουργεί. Και με βοήθησε να ξεφύγω από τον πάτο. Αυτό ήταν το ιδιαίτερο σχολείο μας. Και οι εκπαιδευτικοί δίναν ένα κομμάτι της ψυχής τους». Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, «πρέπει να ακούσεις, να καταλάβεις, να μάθεις. Όπως και εμείς στην αρχή μπήκαμε μπουσουλώντας στον κόσμο αυτόν. Στη σχολική τάξη λύνονταν τα πάντα», λέει η Β.Κ.

Πώς βλέπει τη ζωή της από εδώ και πέρα; Σίγουρα πιο φωτεινή. Θέλει να τελειώσει το Λύκειο, να πάρει πιστοποίηση για φυτική παραγωγή και να φύγει από την Αθήνα. Να ζήσει σε ένα παραθαλάσσιο μέρος και να φυτεύει. Να ζήσει ταπεινά και με αξιοπρέπεια.

ΟΚΑΝΑ

«Βγήκα πιο δυνατός»

Ο Βασίλης Κ. είναι 53 χρονών. Όταν ήταν 16 χρονών ξεκίνησε τα ναρκωτικά. Αυτό τον ώθησε να εγκαταλείψει το σχολείο όταν πήγαινε στην Α’ Γυμνασίου. Όπως λέει στην «Α», αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της απεξάρτησης πριν από περίπου 7 χρόνια και αυτή τη στιγμή παρακολουθεί το πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ στον "Άγιο Σάββα". «Αποφάσισα να παρακολουθήσω το σχολείο που λειτουργούσε στον ΟΚΑΝΑ, καθώς είδα κολλημένο ένα χαρτί στον΄Άγιο Σάββα'. Σκεφτόμουν πολλά χρόνια το θέμα του σχολείου. Δεν το έκανα για επαγγελματική αποκατάσταση, εξάλλου όλη μου τη ζωή εργάζομαι. Το έκανα για μένα».

Έτσι, ο Βασίλης Κ., παρακολούθησε για δύο χρόνια το Γυμνάσιο που λειτουργούσε εκεί. Ακόμα και σήμερα μιλά με τους συμμαθητές και τους καθηγητές του μέσω των social media. «Με βοήθησε πολύ σε όλα τα επίπεδα αυτό το πρόγραμμα. Με βοήθησε το γεγονός ότι είχα γύρω μου ανθρώπους. Έκανα φίλους και φίλες σε αυτό το περιβάλλον. Βγήκα πιο δυνατός από εκεί μέσα».

Αυτή τη στιγμή, εργάζεται ως ντελίβερι. «Εργαζόμουν ακόμα και όταν μπήκαν τα ναρκωτικά στη ζωή μου. Ποτέ δεν έκλεβα», λέει ο Βασίλης Κ. Ωστόσο, τη δική του περιπέτεια έχει επιλέξει να τη μοιραστεί με λίγους και αγαπημένους του ανθρώπους. Το μέλλον το βλέπει με αισιοδοξία, όπως αναφέρει. Ακόμα και μέσα σε αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα, δεν χάνει το χαμόγελό του. «Ποτέ δεν είχα χάσει την αισιοδοξία μέσα μου. Ευτυχώς με τη δουλειά είμαι όλη μέρα στον δρόμο, έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο. Αυτό με γεμίζει».

Πράγματι, το ταξίδι μπορεί να είναι δύσβατο. Όμως, κοινή συνισταμένη όλων των ανθρώπων που βρίσκονται σε αυτό τον δρόμο είναι η θέληση. Η θέληση να ξεφύγουν από όλα όσα τους κρατούσαν δέσμιους, να φτιάξουν τις ζωές τους, να παραμείνουν προσηλωμένοι στους δικούς τους στόχους, ανεβαίνοντας σκαλοπάτι - σκαλοπάτι προς την έξοδο. Η εκπαιδευτική διαδικασία είναι ένα σημαντικό κομμάτι της προσπάθειας για επανένταξη στο κοινωνικό σύνολο, για να δημιουργηθούν καινούργιες ευκαιρίες, μακριά από εξαρτήσεις και ουσίες. Πράγματι, αυτό δείχνουν και οι ιστορίες των πρώην τοξικοεξαρτημένων. Ότι η μαθησιακή διαδικασία μπορεί να ξεκλειδώσει το μυαλό, να το ενεργοποιήσει και να δραστηριοποιήσει και τους ίδιους σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Πιο αισιόδοξη, πιο φωτεινή. Στο ταξίδι της απεξάρτησης, γίνεται ένα ξεκαθάρισμα ψυχής. Και στο ταξίδι της μάθησης, το ίδιο. Ανοίγονται δίοδοι, ανοίγονται επιλογές. Γι΄ αυτό, η Πολιτεία οφείλει να κάνει «επανεκκίνηση» στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας προς όφελος των τοξικοεξαρτημένων, να τους δώσει έναυσμα και κίνητρα. Να τους δώσει μια αχτίδα φωτός.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL