Τις ημέρες της καραντίνας τι μπορεί να κάνει κάποιος βγαίνοντας από το σπίτι του; Πού μπορεί να πάει περπατώντας; Πόσοι είναι οι ελεύθεροι χώροι μέσα στις τσιμεντένιες πόλεις μας; Η ανάγκη για περισσότερο δημόσιο χώρο αναδεικνύεται όλο και πιο επιτακτικά στις μέρες μας, τις μέρες της καραντίνας, όπου χώροι εστίασης είναι κλειστοί και όλο και περισσότεροι άνθρωποι, έχοντας πάρει τις αναγκαίες προφυλάξεις (μάσκες, γάντια), θέλουν να βγουν για λίγο από το σπίτι. Συναντήσαμε τον δήμαρχο Βριλησσίων Ξενοφώντα Μανιατογιάννη, ο οποίος μας υποδέχθηκε στο Πάρκο της Ναυτικής Βάσης και μας επιβεβαίωσε ότι «η πανδημία οδήγησε τον κόσμο στα πάρκα!».
«Ο κόσμος έχει ανάγκη από ανοιχτούς χώρους, όπου δεν υπάρχει συνωστισμός και αισθάνεται ασφαλής» εξηγεί στην ΑΥΓΗ ο Ξ. Μανιατογιάννης. Οι επισκέπτες του Πάρκου της Ναυτικής Βάσης μπορεί να ξεπερνούν τους 500 ημερησίως και τις ώρες αιχμής, δηλαδή μέχρι τις 2 το μεσημέρι και ακολούθως το απόγευμα, μπορεί να συγκεντρώνονται περί τα 200 άτομα στην έκταση των 19 στρεμμάτων. Τα ηλιόλουστα σαββατοκύριακα γονείς με τα παιδιά τους κάνουν υπαίθρια πάρτι γενεθλίων τηρώντας τις αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ τους. Πιτσιρικάδες κάνουν κόντρες με τα ποδήλατα και φιγούρες εντυπωσιασμού στις κατάλληλα διαμορφωμένες ράμπες. Παιδιά παίζουν στις κούνιες ή ταΐζουν στην τεχνητή λίμνη τις 100 και πλέον χελώνες, που κολυμπούν αμέριμνες ή σκαρφαλώνουν στα βράχια δίπλα από τα νούφαρα. Άλλοι τρέχουν στον ειδικά διαμορφωμένο διάδρομο. Και ο χρόνος κυλά ξέγνοιαστα μέσα σε έναν χώρο με φροντισμένη βλάστηση, που για αρκετά χρόνια είχε εγκαταλειφθεί.
«Το πάρκο, ενώ φτιάχτηκε το 2005, για πολλά χρόνια είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη του και δεν είχαν γίνει οι απαραίτητες συντηρήσεις. Είχε φτάσει στο σημείο να μην είναι επισκέψιμος χώρος. Ήταν ρημάδι» λέει ο Ξ. Μανιατογιάννης, υπογραμμίζοντας ότι επί θητείας του έγινε πολλή δουλειά προκειμένου να επιτευχθεί η συνολική ανάταξη του πάρκου. «Εδώ και έναν χρόνο, όμως, το πάρκο είναι επισκέψιμο!» λέει με υπερηφάνεια, επισημαίνοντας πως διατηρήθηκε η φυσική βλάστηση της περιοχής, που κυριαρχείται από πεύκα και ελιές, κυπαρίσσια και πλατάνια. «Όταν κάναμε την ανακατασκευή του πάρκου, δεν κόψαμε δέντρα» σημειώνει και όταν τον ρωτάμε πώς η αγριάδα καταφέρνει και ζει, ο ίδιος μας απαντά χαμογελώντας: «Η αγριάδα ζει, αλλά θέλει πολλή φροντίδα».
Μια ιστορία από το παρελθόν
Αποκαλείται Πάρκο της Ναυτικής Βάσης καθώς εκεί τη δεκαετία του 1960 ήταν η εγκατάσταση βάσης επικοινωνιών που συνδεόταν με παρακείμενη αμερικανική βάση της Νέας Μάκρης. Με το κλείσιμο της βάσης στη Νέα Μάκρη, ο εξοπλισμός που βρισκόταν στη Ναυτική Βάση Βριλησσίων απομακρύνθηκε και ο χώρος έμενε ανεκμετάλλευτος. Τον Αύγουστο του 1987 χαρακτηρίστηκε ως «χώρος πρασίνου και ήπιων αθλητικών εγκαταστάσεων» και άρχισε η διεκδίκηση του χώρου από τον Δήμο Βριλησσίων. Η έκταση των 52 στρεμμάτων βρίσκεται στο επίκεντρο αντιπαράθεσης μεταξύ κεντρικής κυβέρνησης και δήμου «όταν κατά την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων σχεδίαζε να φτιάξει κέντρα διανομής της ΔΕΗ για να μπορέσουν να αντέξουν τα ηλεκτρικά φορτία των υποδομών των Ολυμπιακών Αγώνων και ιδίως του Ολυμπιακού Σταδίου» αναφέρει ο δήμαρχος Ξ. Μανιατογιάννης.
Τελικώς, φτιάχτηκε κατά 1,5 μέτρο υπογειοποιημένο το κέντρο διανομής της ΔΕΗ και ο τότε δήμαρχος Σταμάτης Λώλας κατόρθωσε να εξασφαλίσει από την κεντρική κυβέρνηση ως αντισταθμιστικά οφέλη την έκταση των 19 στρεμμάτων υπέρ του Δήμου Βριλησσίων και την ανάλογη χρηματοδότηση ύψους 9 εκατ. ευρώ για τις μελέτες αναφορικά με τη διαμόρφωση του χώρου που περιελάμβανε και τη δημιουργία θερινού κινηματογράφου, γηπέδου ποδοσφαίρου, όπως και υπόγειου χώρου για τη στάθμευση των απορριμματοφόρων του δήμου. Με την αλλαγή σκυτάλης στον Δήμο Βριλησσίων, τον Σταμάτη Λώλα διαδέχθηκε ο Αργύρης Ντινόπουλος, οι εγκαταστάσεις της ΔΕΗ παρέμειναν στην έκταση της Ναυτικής Βάσης και τελικώς φτιάχτηκε ένα πάρκο με το μισό της αρχικής χρηματοδότησης.
«Το πάρκο κόστισε 3,9 εκατ. ευρώ -που είναι υπέρμετρο κόστος- και ταυτόχρονα χάθηκαν οι χρηματοδοτήσεις για να γίνουν οι εγκαταστάσεις για τις ανάγκες του δήμου, όπως είχε αρχικώς προβλεφθεί με βάση τη χρηματοδότηση που είχε δεσμεύσει ο κ. Λώλας» σχολιάζει ο Ξ. Μανιατογιάννης και προσθέτει: «Στην ουσία, επί διοίκησης Ντινόπουλου δεν έγινε τίποτα από όσα είχαν σχεδιαστεί να γίνουν».
Σχέδια για το προσεχές αύριο
Δημοτικός κινηματογράφος και θεματικές δραστηριότητες
«Θέλουμε αυτός ο χώρος να αποκτήσει χαρακτηριστικά που να ξεπερνούν την απλή λειτουργία ενός πάρκου» λέει στην ΑΥΓΗ ο Ξ. Μανιατογιάννης παρουσιάζοντας τον σχεδιασμό του, στο οποίο περιλαμβάνεται και η λειτουργία του δημοτικού κινηματογράφου. «Όμως στο όραμά μου είναι», όπως μας λέει χαρακτηριστικά, «μόλις τελειώσει ο συναγερμός της πανδημίας να διοργανώσουμε δραστηριότητες τύπου camp, αξιοποιώντας τα σημεία του πάρκου, ως θεματικές ενότητες για το τι είναι η πολιτική προστασία, η ανακύκλωση».
Εξάλλου, ο Δήμος Βριλησσίων είναι ένας από τους δήμους πρότυπο για τις επιδόσεις στην ανακύκλωση. Μέσα από συστηματικές παρεμβάσεις, έχει κατορθώσει να στέλνει μόλις το 50% του υπολείμματος των απορριμμάτων στον ΧΥΤΑ Φυλής και καταγράφει υψηλές επιδόσεις στην ανακύκλωση υλικών έχοντας διαμορφώσει 12 ρεύματα συλλογής διαλογής στην πηγή για πάσης φύσεως υλικά, αξιοποιώντας, μεταξύ άλλων, τα οικιακά οργανικά και τα ανακυκλώσιμα υλικά, με έμφαση στην προδιαλογή του χαρτιού στα σχολεία. Όπως επίσης έχει προχωρήσει ο διαχωρισμός των κλαδεμάτων και των ογκωδών υλικών, καθώς και η επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση ρούχων και υποδημάτων.
«Στόχος μας είναι να μηδενίσουμε το περιεχόμενο του πράσινου κάδου (σύμμεικτα απορρίμματα) μετατρέποντάς το στο μεγαλύτερό του ποσοστό σε αξιοποιήσιμα χωριστά ρεύματα βιοαποβλήτων και ανακυκλώσιμων και ταυτόχρονα να οδηγήσουμε τα όποια ελαχιστοποιημένα μεικτά υλικά του στην ενεργειακή αξιοποίηση» εξηγεί ο Ξ. Μανιατογιάννης προσθέτοντας: «Παράγονται μέχρι και 15.000 τόνοι σύμμεικτων στην πόλη σε ετήσια βάση. Στόχος μας είναι έως 5.000 τόνοι να συλλέγονται χωριστά ως καθαρό οργανικό υπόλειμμα και 5.000 τόνοι ως καθαρά ανακυκλώσιμα υλικά για νέα παραγωγική αξιοποίηση».
Και στο ερώτημα εάν το σύνθημα είναι «κάντε ανακύκλωση όπως τα Βριλήσσια», ο Ξ. Μανιατογιάννης χαμογελά με ικανοποίηση υποστηρίζοντας ότι «ο πήχης πρέπει να είναι ψηλά, γιατί προσπαθούμε να συμβάλλουμε ώστε να μην διογκωθεί το πρόβλημα με τον ΧΥΤΑ Φυλής και είναι πολύ σημαντικό με την επόμενη γενιά».
