Επιπρόσθετες πιέσεις δημιουργεί το Brexit, είτε επί της ουσίας είτε ως αφορμή, προκειμένου να “ανοίξει” από συγκεκριμένους εταίρους το θέμα της ολικής αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) επαναφέροντας και τον κίνδυνο επανεθνικοποίησής της.
Αν και οι διαδικασίες για την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. δεν αναμένεται να καταλήξουν άμεσα και χωρίς ακόμα να είναι σαφές πώς ακριβώς θα εξελιχθεί η σχέση μεταξύ των δύο πλευρών, ήδη η Γαλλία έσπευσε να θέσει θέμα συζήτησης για το μέλλον της ΚΑΠ μετά τη νέα κατάσταση που διαμορφώνει το Brexit και για τη γεωργία. Μάλιστα, ο Γάλλος υπουργός Γεωργίας Stephane Le Foll ζήτησε σχετική συνάντηση με όλους τους ομολόγους του, η οποία αναμένεται να πραγματοποιηθεί στις αρχές Σεπτέμβρη.
Εξάλλου, στη μελέτη που δημοσιοποιήθηκε από την Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωκοινοβουλίου, πριν από λίγες μέρες, για τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις εξωτερικές δράσεις της Ε.Ε. και την ΚΑΠ, αναφέρεται ότι η έξοδος της Βρετανίας από την Ε.Ε. θα έχει σίγουρα αντίκτυπο στις διαπραγματεύσεις τόσο στο ευρύτερο οικονομικό πλαίσιο όσο και στην ΚΑΠ κατά τη μετά το 2020 εποχή.
Όπως είναι φυσικό, η πίεση που θα υπάρξει στα κονδύλια του προϋπολογισμού της Ε.Ε. καθώς θα αποσυρθεί η συμμετοχή της Βρετανίας (6 δισ. ετησίως), θα επηρεάσει, αντίστοιχα, και τον προϋπολογισμό της ΚΑΠ, εκτός, όπως αναφέρεται στη συγκεκριμένη μελέτη, “αν πεισθεί η Βρετανία να καταβάλει μια σημαντική αμοιβή συγκρίσιμου μεγέθους, προκειμένου να διασφαλίσει πρόσβαση στην ενιαία αγορά, όπως κάνουν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου”. Σημειώνεται δε ότι σε κάθε περίπτωση η απώλεια από τo Brexit θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν στα κονδύλια μετά το 2020, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε συμφωνία για μειωμένη ΚΑΠ.
Παράλληλα, αναφέρει την επίδραση της Βρετανίας στο σχήμα της ΚΑΠ, επισημαίνοντας ότι το Brexit μπορεί να ενδυναμώσει εκείνες τις φωνές μεταξύ των κρατών - μελών και των βουλευτών που επιθυμούν απόσυρση ορισμένων από τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις και μεγαλύτερη επικέντρωση στην υποστήριξη του αγροτικού εισοδήματος, μέσω της ενίσχυσης δημόσιων (εθνικών) δικτύων ασφαλείας και μεγαλύτερης δημόσιας παρέμβασης στις αγορές.
