τα μέλλοντα
- συχνά σύννεφα ξύλινα σταύρωση επιτονίζουν:
κι αλήθεια για πού το ’βαλες πλάνητ’ ανοικονόμητε;
στο μεσοδιάστημα θαρρείς διαρκώς περιπλανιέσαι
μ’ αν ξεπηδούνε πλάι νυκτός τριβόλια οι ελπίδες
θα (από τρώγλης;) προσδοκάς πιο νέες σου εφεδρείες
σε ωθήσεων τη συνέργεια; σαν τρύπες στο νερό;
κι ενώ κατεβατά καιρών πέπρωται να γκριζάρουν
κρυφό σαράκι ανηλεές στα μέλλοντα ηλιοστρέφεις
Κώστας Θ. Ριζάκης
