Την περίοδο της πανδημίας, η πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης, και σίγουρα των τηλεοπτικών καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας, φίμωσαν στην κυριολεξία την αντιπολίτευση. Όπως αποκαλύπτει η έκθεση του ΕΣΡ, έως και 80%-100% έφτασε η αναλογία προβολής των κυβερνητικών θέσεων και παρεμβάσεων σε σχέση με τις αντίστοιχες του ΣΥΡΙΖΑ.
Η λίστα Πέτσα και το πρωθυπουργικό γραφείο που πήρε υπό τον έλεγχό του τα δημόσια μέσα ενημέρωσης έκαναν καλή δουλειά. Βέβαια, και μετά τη σκληρή φάση της πανδημίας, η εικόνα αυτή δεν μεταβλήθηκε δραστικά. Μονοφωνία, διαστρέβλωση, απόκρυψη και αμάσητη κυβερνητική προπαγάνδα είναι ο κανόνας στην ενημέρωση. Με το σπαθί τους τα ελληνικά ΜΜΕ θεωρούνται τόσο αναξιόπιστα και η 108η θέση στην ελευθερία του Τύπου μοιάζει ορισμένες φορές έως και τιμητική.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κυβερνά από το 2019, που κέρδισε τις εκλογές με όρους αδιαφάνειας και εργαλειοποίησης των πάντων. Με φωτογραφικούς νόμους, με διορισμούς κολλητών, με μοίρασμα δημόσιου χρήματος χωρίς λογοδοσία και κριτήρια, με διώξεις δικαστικών, δημοσιογράφων, πολιτικών αντιπάλων.
Με κατάληψη του κράτους από τα γαλάζια παιδιά και τους φίλους τους, με εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης και των θεσμών, με υπονόμευση της δημοκρατίας και των ελευθεριών. Με ξεπούλημα των ασημικών της χώρας, ακόμα και των κρίσιμων στρατηγικών επιχειρήσεων, όπως η ΔΕΗ, προκειμένου τα golden boys να πλουτίζουν στις πλάτες των πολιτών που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα.
Πρόκειται για την κυβέρνηση που προανήγγειλε θεσμικά μέτρα κατά της Αριστεράς, την οποία χαρακτηρίζει προβληματική και παραβατική. Για την κυβέρνηση που δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά κατά του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και εθνικά θέματα. Που επιχείρησε ξανά να ταυτίσει την αξιωματική αντιπολίτευση με την ανομία και το μπάχαλο. Για την κυβέρνηση που θεωρεί το κράτος τσιφλίκι και την κυβέρνηση κληρονομιά της οικογένειάς της.
Γι’ αυτούς τους λόγους και άλλους τόσους ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να δείξει, έστω και τώρα, θεσμική υπευθυνότητα και σοβαρότητα, να οδηγήσει τη χώρα με ομαλό τρόπο στις εκλογές, να ανακοινώσει ημερομηνία, με υπουργό Εσωτερικών κοινής συναίνεσης, με διασφάλιση της ισοτιμίας στον δημόσιο διάλογο και την αντιπαράθεση.
